Νύχτα ευλογημένη

 Ένα Χριστουγεννιάτικο ποίημα μου 

Από το ανοιχτό παράθυρό μου μπήκαν του χειμώνα οι μυρωδιές

κανέλα, κρασί ζεστό, φρούτα του πάγου αναμνήσεις παιδικές.

Μπήκε και ένα αηδόνι που χρυσά σαν από μετάξι ήταν τα δύο του φτερά

ποιητή ένα ποίημα γράψε μου είπε και πήγαινε να δεις τον νεογέννητο Βασιλιά.

Απόψε μέσα στην πεδιάδα που αστράφτει γαλήνια μέσα στου χιονιού τη σιγαλιά

τα ζώα του δάσους και τα δέντρα στήσανε χορό αγάπη γέμισε η καρδιά.

Θαύμα παράδοξο στον σκοτεινό, ασυννέφιαστο ουρανό ξαφνικά ανατέλλει

αστέρι σαν τον ήλιο φωτεινό μπροστά στην ταπεινή φάτνη σύντομα θα με φέρει.

Αν έχεις ακούσει του κόσμου την πιο μεγαλειώδη συγχορδία

φτωχή τώρα θα σου φανεί μπροστά στων Αγγέλων την ουράνια μελωδία.

Με τους βοσκούς και τους μάγους ταπεινά μπροστά στην φάτνη γονάτισα και εγώ

τον νεογέννητο μικρό Χριστό σαν διψασμένος πόθησα να δω.

Της ψυχής μου τα σκοτάδια έλιωσαν σαν σκιές μέσα στο πρωινό

όταν το βλέμμα μου τρεμάμενο στάθηκε μπροστά στον Θεό που αγαπώ.

Δώρο ταπεινό και ασήμαντο το ποίημα μου προσφέρω συγκινημένος στον μικρό Βασιλιά

χαμόγελο σαν ανοιξιάτικη πνοή μου ανταπέδωσε, σαν λουλούδι μοναδικό του Χριστού η ομορφιά.

Νύχτα ευλογημένη μακάρι ποτέ να μην σε ξεχάσω

τον δρόμο για το παλάτι του μικρού Βασιλιά ποτέ να μην τον χάσω.

Χρήστος Βασιλόπουλος