Η Αγία Eanswythe γεννήθηκε γύρω στο 614, η μόνη κόρη του βασιλέα Eadbald του Kent και της γυναίκας του Emma.
Τον καιρό που γεννήθηκε η Eanswythe ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης και η μητέρα της χριστιανή. Η Eanswythe βαπτίστηκε και ανατράφηκε μυστικά σαν χριστιανή. Όταν ήταν δύο χρονών, ο παππούς της(από την μεριά του πατέρα της)και βασιλέας του Kent ονόματι Ethelbert πέθανε. Είχε βαπτιστεί στην εκκλησία του αγίου Martin από τον Άγιο Αυγουστίνο του Canterbury. Ήταν ο Άγιος Αυγουστίνος που ήρθε στην Αγγλία το 597 με πολλούς μοναχούς προκειμένου να στερεώσει ξανά τον Χριστιανισμό, ο οποίος είχε υποστεί μεγάλο πλήγμα από τους παγανιστές Αγγλοσάξονες. Αυτοί οι μοναχοί κατάφεραν να ολοκληρώσουν την αποστολή τους υπό την προστασία του βασιλέα Ethelbert(ο οποίος αναφέρεται και σαν άγιος).
Ο πατέρας της Eanswythe, ο βασιλιάς Eadbald, δεν έφερνε αντίσταση στον Χριστιανισμό, όσο ο πατέρας του ήταν ζωντανός. Όμως όταν ο Ethelbert πέθανε η στάση του άλλαξε. Δεν αρκέστηκε μόνο στο να αγκαλιάσει την ειδωλολατρεία αλλά παντρεύτηκε και την δεύτερη σύζυγο του πατέρα του, πράγμα συνηθισμένο για τους αριστοκράτες παγανιστές. Εκείνον τον καιρό πέθανε και ο βασιλιάς των Ανατολικών Σαξόνων ονόματι Sabert ο οποίος είχε ασπαστεί επίσης τον Χριστιανισμό. Οι τρεις γιοι του όμως ήταν ειδωλολάτρες και έτσι ο παγανισμός επέστρεψε και σε εκείνη την περιοχή.
Ο άγιος Laurence του Canterbury, ο άγιος Mellitus του Λονδίνου και ο Άγιος Justus του Rochester έκαναν ένα συμβούλιο προκειμένου να αποφασίσουν τι μπορεί να γίνει με αυτή την κατάσταση. Έτσι αποφάσισαν πως δεν θα έπρεπε να χάσουν χρόνο ανάμεσα στους παγανιστές αλλά να πάνε προς τα εκεί όπου το κήρυγμα τους θα είχε απήχηση. Απογοητευμένοι από τη στάση του βασιλιά και την άνοδο τον παγανιστών οι άγιοι Mellitus και Justus έφυγαν για την Γαλατία. Τη νύχτα πριν φύγει από το Canterbury ο άγιος Laurence αποφάσισε να κοιμηθεί στην εκκλησία των αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Εκεί είδε ένα όνειρο όπου του εμφανίστηκε ο απόστολος Πέτρος και του έκανε παρατήρηση για το ότι σκεφτόταν να αφήσει το ποίμνιό του. Τελικά ο άγιος Laurence παρέμεινε με το ποίμνιο του και κατάφερε να φέρει και τον βασιλιά Eadbald στην επίγνωση της αληθινής πίστης.
Ο βασιλιάς εγκατέλειψε τον παράνομο γάμο του και βαπτίστηκε. Μέσα σε ένα χρόνο ο άγιος Justus επέστρεψε στο Rochester. Ο άγιος Mellitus δεν έγινε δεκτός από τους ανθρώπους του. Έτσι μετά το θάνατο του Laurence το 619, ο Mellitus έγινε αρχιεπίσκοπος του Canterbury. Από νεαρή ηλικία η αγία Eanswythe έδειχνε αδιαφορία για τα κοσμικά πράγματα και θέλησε να κρατήσει την παρθενία της και να αφιερωθεί στο Θεό σαν μοναχή. Ο πατέρας της από την άλλη ήθελε να την παντρέψει. Η αγία είπε πως δεν ήθελε σαρκικό σύντροφο. Επίσης εκείνον τον καιρό υπήρχε μεγάλη θνησιμότητα στα νεογέννητα και η αγία δεν ήθελε να περάσει μέσα από αυτή τη θλίψη. Έπειτα είπε στον πατέρα της πως είχε διαλέξει έναν αθάνατο σύζυγο που θα της έδινε χαρά και ευτυχία για πάντα και στον οποίο είχε αφιερώσει τον εαυτό της. Έτσι ζήτησε από τον πατέρα της να της χτίσει ένα κελί όπου θα μπορεί να προσεύχεται.
Ο βασιλιάς έδωσε αμέσως εντολή να της χτίσουν ένα μοναστήρι στο Folkestone του Kent. Τον καιρό που χτιζόταν το μοναστήρι ένας παγανιστής πρίγκηπας ήρθε στο Ketn ζητώντας να παντρευτεί την Eanswythe . Η αδερφή του βασιλιά Eadbald, η αγία Ethelburga, είχε παντρευτεί πριν τρία χρόνια τον βασιλιά Edwin ο οποίος ήταν παγανιστής αλλά ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Κάτι τέτοιο ευελπιστούσε ο βασιλιάς να γίνει και με την περίπτωση αυτού του πρίγκηπα. Παρόλα αυτά η Eanswythe απάντησε πως δεν θα άλλαζε τις ουράνιες χαρές για τις γήινες ούτε θα διάλεγε τις πρόσκαιρες χαρές αυτής της ζωής έναντι της αιώνιας μακαριότητας.
Γύρω στο 630, το χτίσιμο του μοναστηριού ολοκληρώθηκε. Αυτό ήταν το πρώτο γυναικείο μοναστήρι στην Αγγλία. Η αγία έζησε εκεί μαζί με άλλες μοναχές οι οποίες πιθανόν να είχαν έρθει κοντά στον Χριστιανισμό μέσα από τα κηρύγματα του Αγίου Αυγουστίνου.
Η αγία Eanswythe δεν έγινε ηγουμένη εκείνον τον καιρό καθώς ήταν μόνο 16 χρονών.
Δεν γνωρίζουμε εάν υπήρξαν άλλες ηγούμενες πριν την Eanswythe αλλά στάλθηκαν έμπειρες μοναχές από την Ευρώπη για να τις διδάξουν τον σωστό μοναστικό βίο και έπειτα να επιλέξουν και από μόνες τους την ηγουμένη τους. Υπάρχουν πολλές αναφορές για θαύματα της αγίας πριν και μετά το θάνατο της. Μεταξύ άλλων έδωσε όραση σε τυφλούς και έβγαλε δαιμόνια από δαιμονισμένους. Δεν γνωρίζουμε πολλά για την υπόλοιπη ζωή της αγίας. Αυτά που ξέρουμε είναι πως προσευχόταν μέρα και νύχτα ακολουθώντας πιστά το μοναχικό βίο και στους περιπάτους της στην εξοχή διάβαζε πνευματικά βιβλία. Οι μοναχές ασχολούνταν με το να κεντούν τις στολές τους και με άλλα κεντήματα, με την περίθαλψη των ασθενούντων αδελφών τους, με ελεημοσύνες.
Τον Αύγουστο του 640 η αγία κοιμήθηκε ειρηνικά, και ήταν 20 χρόνων.
Ο πατέρας της πέθανε το ίδιο έτος. Το μοναστήρι της στο Folkestone δεν άντεξε πολύ μετά το θάνατο της.
Κάποιοι λένε πως καταστράφηκε από τα νερά που όλο και ανέβαιναν από τη γύρω θάλασσα. Άλλοι λένε πως καταστράφηκε από τους Δανούς ειδωλολάτρες κατά τις επιδρομές τους το 867.
Καθώς η θάλασσα συνέχισε να καλύπτει το κομμάτι της γης ένα νέο μοναστήρι χτίστηκε σε ασφαλέστερο σημείο και αφιερώθηκε στην Παναγία και στην αγία Eanswythe, εκεί μεταφέρθηκαν και τα λείψανα της αγίας.
Το έτος 1885 εργάτες που έκαναν ανασκαφές στο ναό ο οποίος είχε καταστραφεί από έναν βασιλιά το 1535 βρήκαν μία λειψανοθήκη η οποία βρισκόταν μέσα σε έναν καμουφλαρισμένο τοίχο και εκεί μέσα διασώθηκαν τα λείψανα της αγίας.
Σήμερα αυτό το τοίχωμα καλύπτεται με μία μπρούτζινη πόρτα. Παλαιότερα τα λείψανα παρουσιάζονταν στον κόσμο για προσκύνηση ώσπου ένας εφημέριος κατηγορήθηκε με το ότι "λάτρευε τα οστά ". Παρότι δεν επιτρέπεται πλέον η προσκύνηση των λειψάνων της αγίας από τον κόσμο, πολλοί αφήνουν λουλούδια και αναμμένα κεριά μπροστά στη μπρούτζινη πόρτα(πίσω από την οποία βρίσκεται η λειψανοθήκη με τα λείψανα). Αργότερα ένας Ορθόδοξος αγιογράφος παρουσίασε μία αγιογραφία της αγίας που κρατάει στα χέρια της τη μονή της.
Η μνήμη της εορτάζεται στις 31 Αυγούστου.
μετάφραση orthodoxy rainbow αγγλικό κείμενο http://www.antiochian.org/node/19334
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου