"Με άρπα παλιά απόψε κάτω από τον γκρίζο ουρανό θα ψάλλω,
ύμνους σε εκείνους που με αυταπάρνηση και αμείωτη αγάπη
υπηρέτησαν τα παλάτια τα άνω.
Ύμνο γλυκό ο αέρας ας μεταφέρει και όποιος τον ψαλμό ακούσει προσεύχομαι
η ψυχή του την Άνω Ιερουσαλήμ να αγναντέψει.
Ω, γλυκιά του Χριστού ευωδία,
υπέροχη και συγκινητική των αγγέλων χορωδία,
τον ψαλμό μου συνοδέψτε και την άρπα μου κρατήστε,
τα δάκρυα των πόνων και της θλίψης των ανθρώπων παρακαλώ
σκουπίστε.
Η φωνή μου μία ραγισμένη συγχορδία, μία ταπεινή προσπάθεια να υμνήσω
την Τριάδα την Αγία.
Κύριε, την αθλία μου ψυχή άκου και μην με αποπάρεις.
Βάλσαμο τον ψαλμό μου στην ψυχή των ανθρώπων ,γλυκέ μου Πατέρα ,να κάνεις. "
Χρήστος Βασιλόπουλος
Επεξήγηση για το ποίημα:
Στην Ορθόδοξη Κελτική Εκκλησία υπήρχε η παράδοση, στις εκκλησιαστικές κοινότητες και σχολές, να υμνούν τον Θεό με την πεντάχορδη κελτική άρπα, η οποία συμβόλιζε τις πέντε αισθήσεις του ανθρώπου. Με ύμνους συνοδευόμενους από την Κελτική άρπα υμνούσαν οι βάρδοι τους αγίους και τον βίο τους.
Αυτές τις πληροφορίες τις βρήκα στο βιβλίο της Κασσιανής Γ. Μαζαράκη "Ορθόδοξη Βρετανική και Κελτική Εκκλησία" και με ενέπνευσαν να γράψω το παραπάνω ποίημα.
Καλή Σαρακοστή σε όλους και καλό αγώνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου