Εκεί που η Ορθοδοξία δεν είναι δεδομένη. Παρεμβολή από την Αγγλία

Ένα ιδιαίτερα διδακτικό κείμενο:

Πριν από πέντε περίπου χρόνια, 

αποφάσισα να ταξιδέψω στο εξω-

τερικό, στο Λάνκαστερ της Αγγλί-

ας, για τη συνέχιση των σπουδών 

µου. Τότε δεν ήξερα, ούτε µπορού-

σα να φανταστώ, τις ευλογίες που 

ο Κύριος θα µου επιφύλασσε. 

Πέρα από τις όµορφες ακαδη-

µαϊκές αίθουσες, τους απλούς και 

προσιτούς καθηγητές και το οργα-

νωµένο πρόγραµµα σπουδών του 

Αγγλικού Πανεπιστηµίου, είχα την 

ευκαιρία να αρχίσω να εκκλησιά-

ζοµαι και να κοινωνώ εν Χριστώ 

µε τους ενορίτες της τοπικής Ορ-

θόδοξης εκκλησίας του Λάνκαστερ, 

του Τιµίου και Ζωοποιού Σταυρού, 

που ανήκει στο Πατριαρχείο της 

Αντιοχείας.

Μια ενορία που δεν χαίρει την 

απόκτηση ενός ναού για τις λει-

τουργίες της. Μιας ενορίας που οι 

πιστοί πρέπει κάθε εβδοµάδα να 

κάνουν «κράτηση χώρου» στο Πα-

νεπιστήµιο ώστε να µπορούν να 

λειτουργηθούν. Μιας ενορίας που 

οι συνθήκες απαιτούν η Θεία Λει-

τουργία να γίνεται συνήθως κάθε 

Σάββατο, λόγω µη δυνατότητας ευ-

ρέσεως χώρου τις Κυριακές. Μιας 

ενορίας που οι πιστοί πρέπει να 

βρίσκονται στον χώρο της Θείας 

Λειτουργίας µια ολόκληρη ώρα 

πριν από την έναρξη της, ώστε να 

µετατρέψουν ένα απλό και άµορ-

φο δωµάτιο σε ναό για την τέλεση 

της ακολουθίας. Αυτή έγινε η ενο-

ρία µου και η πνευµατική µου οι-

κογένεια εδώ στην Αγγλία. 

Προϋπόθεση των Θείων Λει-

τουργιών και των υπολοίπων εκ-

κλησιαστικών ακολουθιών στην 

«Αγγλική µου» ενορία, είναι ότι οι 

πιστοί θα συµµετέχουν ενεργά στα 

κοινά της Εκκλησίας. Η Ορθόδο-

ξη Εκκλησία εδώ, είναι το εκκλη-

σίασµα και όχι ο ναός. Οι ενορίτες 

θα «στήσουν» τις εικόνες και την 

Αγία Τράπεζα κάθε φορά πριν από 

την Θεια Λειτουργία, θα πλησιά-

σουν ντροπαλά το ψαλτήρι για να 

εκφωνήσουν (ακόµα και παράφω-

να) τα λόγια του λαού, να εκπρο-

σωπήσουν το εκκλησίασµα, γιατί 

πολύ απλά αν δεν το κάνουν, Θεία 

Λειτουργία δεν θα γίνει. Αν δεν γο-

νατίσει κάποιος να ζυµώσει και να 

φέρει πρόσφορο, ή δεν λάβουµε τα-

χυδροµικά νάµα ή κεριά, τότε αυ-

τά θα µας λείψουν από την Θεία 

Λειτουργία και έτσι αυτή, δεν θα 

τελεστεί. Η συµµετοχή δεν είναι 

απλά προαιρετική ή αποτέλεσµα 

καλής διάθεσης του πιστού, αλλά 

απαραίτητη πράξη για την ύπαρ-

ξη της ενορίας, και κατ’ επέκταση 

απαραίτητο βίωµα του αυθεντικού 

Χριστιανού της ενορίας µας εδώ 

στην Αγγλία

Γεννήθηκα Ορθόδοξος Χριστια-

νός. Είναι κάτι που σχεδόν όλοι 

µας στην Ελλάδα το θεωρούµε αυ-

τονόητο. Γεννιόµαστε και βαφτιζό-

µαστε Χριστιανοί και το θεωρού-

µε δεδοµένο, όπως θεωρούµε δε-

δοµένη και την ύπαρξη ναού δί-

πλα στο σπίτι µας. Σε αυτόν τον 

ναό δε, ιερείς, αρχιερείς, διάκο-

νοι, ψάλτες υπάρχουν σχεδόν πά-

ντα. Αν εµείς οι ίδιοι δεν συµβάλ-

λουµε στο ψάλσιµο ή αν δεν φέ-

ρουµε πρόσφορα, κόλλυβα ή κε-

ριά, ή αν δεν «στήσουµε» τις εικό-

νες µπροστά από την Αγία Τράπε-

ζα, όλα αυτά θα υπάρχουν. Εµείς 

µπορούµε απλά να παραβρεθού-

µε και όχι να συµµετάσχουµε, για-

τί όλα τα υπόλοιπα στην λειτουρ-

γική µας ζωή τα θεωρούµε δεδο-

µένα και υπό µια έννοια δεν συµ-

βάλλουµε στο να υπάρχουν συνει-

δητά στην ζωή µας. Μήπως µε τον 

ίδιο τρόπο δεν συµβάλλουµε συνει-

δητά και στο ορθόδοξο αυθεντικό 

χριστιανικό βίωµά µας ; 

Ο Κύριος µε ευλόγησε να ζω σε 

αυτή την ενορία εδώ στην Αγγλία, 

όπου αδερφοί µου, ο ιερέας κου-

βαλάει τα Άγια Σκεύη, εικόνες, βι-

βλία και την υπόλοιπη «εκκλησία» 

σε κάθε ακολουθία σε τρεις βαλί-

τσες. Ένας αυθεντικός Ορθόδοξος 

Χριστιανός, Άγγλος στην καταγω-

γή, που δεν γεννήθηκε ορθόδοξος. 

Ένας ιερέας που απαρνήθηκε µε-

γάλες τιµές πριν από περίπου 20 

χρόνια ώστε να επιλέξει µετά από 

πολλές δοκιµασίες να ασπαστεί 

την Ορθοδοξία, και γι’ αυτό θέλει 

κάθε φορά να γιορτάζει την Θεία 

Λειτουργία. Ένας ιερέας που πριν 

από την Θεία Λειτουργία σηκώ-

νει τα χέρια του στον ουρανό και 

µε κλειστά µάτια και σταθερή φω-

νή πίστεως εκφωνεί «It is time for 

the Lord to act»1.

 Ο Κύριος µε ευ-

λόγησε να ζω και να εκκλησιάζο-

µαι µε υπέροχους κατηχούµενους, 

που επέλεξαν συνειδητά να βαφτι-

στούν Ορθόδοξοι. Κάποιοι από αυ-

τούς στην πορεία τους για να συ-

ναντήσουν τον Χριστό και την Ορ-

θοδοξία, κλήθηκαν να αξιολογή-

σουν έξι ή και παραπάνω θρησκεί-

ες µέχρι να αποφασίσουν. Πολλοί 

συνενορίτες µου έγιναν Ορθόδοξοι 

Χριστιανοί όχι επειδή γεννήθηκαν 

σε µια Ορθόδοξη χώρα και οι γο-

νείς τους, τους βάφτισαν από µι-

κρούς, αλλά γιατί επέλεξαν συνει-

δητά να είναι Ορθόδοξοι και οι πε-

ρισσότεροι βαφτίστηκαν σε µεγάλη 

ηλικία µετά από σηµαντικό πνευ-

µατικό, κοινωνικό, προσωπικό και 

οικογενειακό αγώνα.

Αυτοί οι υπέροχοι συνενορίτες 

µου ζουν πραγµατικά την ευλογία 

της πίστης µας σε µια πολυπολι-

τισµική και πολυθρησκευτική χώ-

ρα µε πλείστες απαιτήσεις. Κάνουν 

συνειδητή προσπάθεια στον πνευ-

µατικό τους αγώνα, χωρίς να ακο-

λουθούν τυφλά χριστιανικούς κα-

νόνες, αλλά µε υπακοή και απλό-

τητα στον πνευµατικό τους πατέρα. 

Ορθόδοξοι Xριστιανοί που µπορεί, 

για παράδειγµα, να µην νηστεύ-

ουν αυστηρά την τροφή, αλλά εί-

ναι τόσο ορατό το Αναστάσιµο και 

Ευχαριστιακό τους βίωµα εν Χρι-

στώ στην καθηµερινή τους ζωή. 

Πιστοί, που κάποιοι από αυτούς 

ταξιδεύουν πάνω από µια ώρα για 

να έρθουν στην Θεία Λειτουργία, 

ακόµα και αν είναι υπερήλικοι. Πι-

στοί, που σου χαµογελούν και προ-

σεύχονται ανιδιοτελώς για εσένα, 

γιατί πολύ απλά ξέρουν ότι το νό-

ηµα της πίστεως µας είναι η αγά-

πη και η ένωση µε τον Χριστό και 

τους συνανθρώπους µας, ανεξαρ-

τήτως από τη µικρότητα και την 

αδυναµία του καθενός µας. Ενο-

ρίτες που ζουν το Χριστός Ανέστη 

όλο το χρόνο ως πραγµατικό βίω-

µα ζωής. 

Σε ευχαριστώ Χριστέ µου για αυ-

τή την ευλογία. Σε παρακαλώ κάνε 

µε να ζω το Χριστός Ανέστη, κάθε 

µέρα, όχι σαν καθηµερινή συνή-

θεια, όχι σαν κάτι δεδοµένο, αλλά 

από συνειδητή επιλογή. 

 

1 «Στην αρχή της Βυζαντινής Θείας 

Λειτουργίας, όταν έχουν τελειώσει 

τα προκαταρκτικά κι όλα είναι πια 

έτοιµα για να αρχίσει η Θεία Ευχα-

ριστία, ο διάκονος πλησιάζει τον ιε-

ρέα και λέει: "Καιρός του ποιήσαι 

τω Κυρίω", καιρός για να δράσει ο 

Κύριος. Αυτή ακριβώς είναι η στά-

ση του πιστού, όχι µόνο στην Ευ-

χαριστιακή Λειτουργία, αλλά και σε 

κάθε προσευχή δηµόσια η ιδιωτι-

κή» (Κάλλιστος Ware, «Η δύναµη 

του ονόµατος»http://www.alopsis.gr/modules.php

?name=News&fi le=article&sid=911

Επιµέλεια:

Παναγιώτης

Ενορία του Τιµίου και Ζωοποιού 

Σταυρού, Λάνκαστερ, Αγγλία.

πηγή: http://www.orthodox-lancaster.org.uk/uploads/1/8/2/3/1823009/panagiotis_-_paremvoli_-_where_orthodoxy_should_not_be_taken_for_granted.pdf