πρωτότυπο, ποίημα του Seamus Heaney
εδώ έχουμε μια διασκευή από τον Δημήτρη Ελευθεράκη (έτσι τουλάχιστον συμπέρανα από το περιεχόμενο της πηγής)
Κι έτσι συνάντησα τον άγιο Κέβιν: μία παλάμη
έξω από το στενό κελλί και τα πουλιά φτερούγιζαν
να ζεσταθούν, κουρνιάζοντας στ’ ανθρώπινο κλαδί.
Προσεύχεται. Ξεχνά την αγωνία της ακινησίας.
Και ξαφνικά ο κόσμος παίρνει να περιστρέφεται
γύρω απ’ το κέντρο που είναι η παλάμη του.
Τα γόνατά του θα ματώσουν; Ώσπου να επωάσει
η μάνα κίσσα τα κατάστικτα από τη χάρη του Θεού αυγά της
θα υπάρχει άγιος Κέβιν; Θα θυμάται τον Κέβιν
του Γκλένταλοκ; Θα θυμάται τον μικρούλη Κέβιν;
Ασάλευτος σαν τον νόμο της φύσης, ο άγιος
θα υπακούσει στις μικρές αδύναμες λαλιές
κ’ οι διπλωμένες φτέρνες του θα γίνουν ρίζες
στο ξύλινο πάτωμα, που θα πρασινίσει ευχάριστα.
Αργότερα το σιωπηλό χιόνι θα σκεπάσει τα πάντα.
Τα πουλιά θα πετάξουν. Το μοναστήρι θα πυρποληθεί
απ’ τους στρατιώτες. Η παλάμη θ’ αλλάξει σε πέτρινη γούρνα…
Ας ξεδιψάσουν όλοι. Σύντομα θα καρπίσει ο τόπος πάλι
κι οι διπλωμένες ρίζες θα πετάξουν φλέβες,
χλωρές δροσοσταλίδες για τα ράμφη των πουλιών.
Μέχρι πού φθάνει η αγάπη για τα δέντρα;
Το ποίημα αναφέρεται σε ένα από τα θαύματα του αγίου Κέβιν της μονής Γκλενταλοκ της Ιρλανδίας. Ο άγιος συνήθιζε να προσεύχεται για μέρες μέσα στη σπηλιά του έχοντας τα χέρια του ανοιχτά. Έτσι κάποια στιγμή μια κοτσυφίνα πέρασε το ακίνητο χέρι του για το κλαδί κάποιου δέντρου και έφτιαξε επάνω στην παλάμη του μια φωλιά για να γεννήσει τα αυγά της. Ο άγιος δεν κούνησε καθόλου το χέρι του ώσπου να εκκολαφτούν τα αυγά.
για τον άγιο εδώ
http://frear.gr/?p=1806
εδώ έχουμε μια διασκευή από τον Δημήτρη Ελευθεράκη (έτσι τουλάχιστον συμπέρανα από το περιεχόμενο της πηγής)
Κι έτσι συνάντησα τον άγιο Κέβιν: μία παλάμη
έξω από το στενό κελλί και τα πουλιά φτερούγιζαν
να ζεσταθούν, κουρνιάζοντας στ’ ανθρώπινο κλαδί.
Προσεύχεται. Ξεχνά την αγωνία της ακινησίας.
Και ξαφνικά ο κόσμος παίρνει να περιστρέφεται
γύρω απ’ το κέντρο που είναι η παλάμη του.
Τα γόνατά του θα ματώσουν; Ώσπου να επωάσει
η μάνα κίσσα τα κατάστικτα από τη χάρη του Θεού αυγά της
θα υπάρχει άγιος Κέβιν; Θα θυμάται τον Κέβιν
του Γκλένταλοκ; Θα θυμάται τον μικρούλη Κέβιν;
Ασάλευτος σαν τον νόμο της φύσης, ο άγιος
θα υπακούσει στις μικρές αδύναμες λαλιές
κ’ οι διπλωμένες φτέρνες του θα γίνουν ρίζες
στο ξύλινο πάτωμα, που θα πρασινίσει ευχάριστα.
Αργότερα το σιωπηλό χιόνι θα σκεπάσει τα πάντα.
Τα πουλιά θα πετάξουν. Το μοναστήρι θα πυρποληθεί
απ’ τους στρατιώτες. Η παλάμη θ’ αλλάξει σε πέτρινη γούρνα…
Ας ξεδιψάσουν όλοι. Σύντομα θα καρπίσει ο τόπος πάλι
κι οι διπλωμένες ρίζες θα πετάξουν φλέβες,
χλωρές δροσοσταλίδες για τα ράμφη των πουλιών.
Μέχρι πού φθάνει η αγάπη για τα δέντρα;
Το ποίημα αναφέρεται σε ένα από τα θαύματα του αγίου Κέβιν της μονής Γκλενταλοκ της Ιρλανδίας. Ο άγιος συνήθιζε να προσεύχεται για μέρες μέσα στη σπηλιά του έχοντας τα χέρια του ανοιχτά. Έτσι κάποια στιγμή μια κοτσυφίνα πέρασε το ακίνητο χέρι του για το κλαδί κάποιου δέντρου και έφτιαξε επάνω στην παλάμη του μια φωλιά για να γεννήσει τα αυγά της. Ο άγιος δεν κούνησε καθόλου το χέρι του ώσπου να εκκολαφτούν τα αυγά.
για τον άγιο εδώ
http://frear.gr/?p=1806
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου