(7ος αιώνας)
Τόσο η Εκκλησία της Συρίας όσο και η πρώτη Εκκλησία της Ιρλανδίας ήταν γνωστές για τους ξεχωριστούς ασκητές τους, άνδρες και γυναίκες που τόσο είχαν επηρεαστεί από το θείο άγγιγμα που εγκατέλειψαν οτιδήποτε θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στον αγώνα τους. Η Συρία έδωσε στην Εκκλησία τους στυλίτες καθώς και ασκητές που τρέφονταν μόνο με ότι τους πρόσφερε η φύση όπου ασκήτευαν. Πολλοί ασκητές ζούσαν σαν τα ζώα, μη έχοντας κατοικία και τρώγοντας οτιδήποτε λαχανικό υπήρχε στην περιοχή τους. Οι Ιρλανδοί ασκητές ζούσαν κατά έναν παρόμοιο τρόπο.
Ένας από τους ποιο γνωστούς ασκητές της Ιρλανδίας ήταν ο άγιος Suibhne του Dal-Araidhe. Είχε ζήσει άσωτη ζωή, ήταν ένας βίαιος γαιοκτήμονας του οποίου οι δολοφονικές πράξεις έφεραν επάνω του την τιμωρία του Θεού. Σε ένδειξη μετάνοιας έζησε μια εξαιρετικά ασκητική ζωή, ζώντας σαν ερημίτης σε άγριες περιοχές χωρίς κατοικία. Πριν να κοιμηθεί ο άγιος Suibhne, εξομολογήθηκε στον πνευματικό του πατέρα άγιο Moling (722). Ο άγιος Moling παρουσίασε αυτή την εξομολόγηση με τη μορφή ενός μεγάλου ποιήματος. Αυτό το ποίημα έχει διασωθεί μέχρι και σήμερα, με κάποιες μικρές αλλαγές. Δεν είναι απλώς ένα όμορφο ποίημα αλλά ένα πνευματικό και διδακτικό κείμενο. Ο άγιος Suibhne, προείδε το ότι θα πέθαινε με κάποιον βίαιο τρόπο επειδή είχε ζήσει βίαιη ζωή πρωτύτερα. Δολοφονήθηκε στα τέλη του 7ου αιώνα στο μοναστήρι του αγίου Moling και θάφτηκε εκεί κοντά.
Χάρτης με τις τοποθεσίες των αρχαίων Ορθόδοξων μοναστηριών της Ιρλανδίας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου