Δίδαξε στα παιδιά σου αγάπη

Δίδαξε στα παιδιά σου αγάπη

Κείμενο του  πατρός Σεραφείμ Αλντέα. Ρουμάνου Ορθόδοξου Ιερομόναχου ο οποίος επιθυμεί να χτίσει Ορθόδοξο μοναστήρι αφιερωμένο σε όλους τους Κέλτες αγίους στην Σκωτία.


 

Τι ακριβώς υπάρχει για να διδάξεις ένα παιδί (ή έναν έφηβο, για αυτό); Με ποιους τρόπους είναι ωφέλιμο για ένα παιδί να καθίσει κάτω και να μάθει σχετικά με την Αγία Τριάδα ή για τις δύο φύσεις του Χριστού; Είναι αυτό το σημείο από όπου θα πρέπει να ξεκινήσουμε; Είναι τα δογματικά θέματα το κεντρικό θέμα;

Για εμένα, τα κατηχητικά είναι μία ενδιαφέρουσα, αλλά εντελώς ξένη ιδέα. Η ιδέα του ότι μπορεί να πάω στην εκκλησία για να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να συμμετάσχω στην λειτουργία μου δίνει μια περίεργη αίσθηση. Η ιδέα του ότι μπορώ να διδαχτώ για την Θεία Λειτουργία  , με κάθε άλλο τρόπο πέρα από το να συμμετέχω στη Θεία Λειτουργία  , είναι επίσης περίεργη. Ενστικτωδώς δεν μου αρέσει η ιδέα του ότι κάποιος θα προσπαθήσει να μου διδάξει κάτι για τον Θεό θεωρητικά, σε ύφος μαθήματος (σαν σχολικό μάθημα. σαν παπαγαλία, απλή αποστήθηση).    

Σαν μοναχός, δεν έχω την εμπειρία του να μεγαλώσω το δικό μου παιδί. Όμως ήμουν παιδί κάποτε, και οι αναμνήσεις μου από αυτά τα χρόνια είναι όλες χτισμένες γύρω από συναισθήματα και όχι από γνώσεις. Θυμάμαι να παίζω, θυμάμαι τους καλύτερους φίλους μου, θυμάμαι μερικά από τα άσχημα αστεία που κάναμε στους μεγάλους ανθρώπους (αυτό περιλαμβάνει οποιονδήποτε άνω των 20). Επίσης θυμάμαι καλές γιαγιάδες (και τις τσέπες τους γεμάτες με γλυκά) και γκρινιάρηδες γέρους (οι οποίοι είχαν πάντα να σου δώσουν κάποια σοβαρή βαρετή συμβουλή). Θυμάμαι χρώματα, τραγούδια, το άρωμα του θυμιάματος. Εκείνο που θυμάμαι περισσότερο είναι τα μνημόσυνα (γιατί πάντα παίρναμε πολλά κόλλυβα και γλυκά). Θυμάμαι που τραγουδούσαμε τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα (για τον ίδιο λόγο: γλυκά, γλυκά, γλυκά).        

Όταν έγινα έφηβος, τα πράγματα άλλαξαν. Οι καλές γιαγιάδες και οι γκρινιάρηδες γέροι έγιναν εχθροί μου, δεν ήταν δικό τους το φταίξιμο, οι ορμόνες προκαλούν περίεργες καταστάσεις στους ανθρώπους. Η μόνη σκέψη που είχα και αφορούσε την εκκλησία ήταν: ποτέ ξανά. Ήταν βαρετά, εκεί βρίσκονταν μόνο γέροι άνθρωποι (αυτή τη φορά οποιοσδήποτε άνω των 30) και ήταν εντελώς αδιάφορο για την ζωή μου. Το χειρότερο πράγμα ήταν το ότι έπρεπε να εξομολογούμε ή το ότι θα έπρεπε να συμμετέχω σε κάποιο κατηχητικό. Προσπάθησα μια φορά να εξομολογηθώ σαν έφηβος και δεν μπορούσα να το αντέξω. Μου φαινόταν σαν εξαναγκασμός. Επίσης αρνήθηκα να μελετήσω θρησκευτικά στο σχολείο. Μπορούσαμε να διαλέξουμε μεταξύ θρησκευτικών και επιστήμης. Προτίμησα να διαμελίζω βατράχια και να κοιτάω τα ενδότερα τους. Αυτό ήταν πολύ ωραίο.      

Παρόλα αυτά, έχω μερικές όμορφες αναμνήσεις από την εκκλησία από εκείνο τον καιρό. Θυμάμαι που επισκέφτηκα ένα γηροκομείο. Θυμάμαι μια γριά κυρία (πραγματικά μεγάλη, στα ενενήντα της), η οποία ήταν καθηγήτρια Γαλλικών στα νιάτα της.  Με ρώτησε εάν μιλούσα Γαλλικά. Έπειτα μιλήσαμε για λίγα λεπτά και έκλαιγε όλη την ώρα. Μιλήσαμε για τον καιρό και για την ηλικία μου και για θέματα σαν και αυτά και έκλαιγε σιωπηλά σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης. Θυμάμαι το ότι συνειδητοποίησα για πρώτη φορά το ότι ο κόσμος είναι γεμάτος από πόνο και το ότι μπορώ να κάνω κάτι για να διώξω λίγο από αυτόν τον πόνο μακριά.      

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα να με συνδέει κάτι πραγματικά με τον Χριστό. Όταν επέστρεψα στην εκκλησία, ο Σταυρός μου φάνηκε ξαφνικά διαφορετικός. Περισσότερο από κάθε τι άλλο μέσα στην εκκλησία, αυτός ο Χριστός πάνω στον Σταυρό φαινόταν να κοιτάει απευθείας προς τα εμένα και να με καλεί, είχαμε ένα μυστικό, μου είχε αποκαλυφτεί κάτι εκείνη την φορά που αφορούσε εμένα. Ήταν κάτι προσωπικό.




Ίσως βοηθήσει το να δούμε αυτά τα πράγματα από την οπτική γωνία ενός παιδιού. Όταν είναι μικρά, προσπαθήστε να έχουν όμορφες αναμνήσεις μέσα στην εκκλησία. Χτίστε μια μικρή παιδική χαρά για αυτά, να είστε ευγενικοί μαζί τους, βοηθήστε τα να νοιώσουν την αγάπη. Αν τα βοηθήσετε να συσχετίσουν την Αγάπη με τον Χριστό, την Αγάπη και την Εκκλησία, τους έχετε εισαγάγει στην ποιο βαθιά θεολογία. Καθώς θα μεγαλώνουν και θα γίνονται έφηβοι, να τα βοηθάτε να αποκτούν αληθινές εμπειρίες με το να επισκέπτονται ορφανοτροφεία, άσυλα, νοσοκομεία, φυλακές κ.τ.λ. Κάντε τον χρόνο τους να γεμίζει με ωφέλιμες καταστάσεις.    

Όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουν για δογματικά ζητήματα θα τα μάθουν με την συμμετοχή τους στις λειτουργίες, από τα γεγονότα που θα τους μένουν από τις τελετές, από τα κομμάτια τυχαίων συζητήσεων.  Χτίστε Χριστιανικές αξίες μέσα τους, όχι Χριστιανική γνώση. Δουλέψτε με τις καρδιές τους παρά με το μυαλό τους γιατί η θεολογία της καρδιάς δεν μπορεί να σβηστεί. Εάν τα διδάξετε αγάπη και συμπόνια, τους διδάξατε αρκετά. Εάν τα βοηθήσετε να αγαπήσουν τον Θεό και τον κόσμο γύρω τους, τα έχετε εισαγάγει σε μία ζωντανή εμπειρία των εντολών του Χριστού. Αντί να γνωρίζουν απλώς θεωρητικά ποιες είναι οι εντολές Του, τα παιδιά σας θα τις ζούνε. Εμπιστευτείτε στον Χριστό να κάνει τα υπόλοιπα.  

Σχόλιο του Ιστολογίου: Ο πατήρ Σεραφείμ θέλει να μας επισημάνει πως μόνο με την θεωρητική γνώση δεν γίνεται τίποτα. Όπως έλεγε και ο πολυαγαπημένος μου πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ την Ορθοδοξία πρέπει να την ζούμε.    


Αγγλικό κείμενο
http://www.mullmonastery.com/monastery-blog/teach-your-children-love/#comment-1045

Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow