Σχετικά με τον Μοναστικό Κανόνα του Μοναστηριού του Bangor (Ιρλανδία) του αγίου Comgall.
Μία πηγή του εβδόμου αιώνα αναφέρει πως ο κανόνας του Μοναστηριού του Bangor ήταν αυστηρός, άγιος και αμετάβλητος και πως η κοινότητα ζούσε μέσα στην ελπίδα της σωτηρίας και της τέλειας αγάπης. Ο κανόνας του αγίου Comgall έδινε ιδιαίτερη βάση στην αγάπη του Χριστού του Σωτήρα και στην περιφρόνηση του υλικού πλούτου. Αδιάλειπτη προσευχή και συνεχής νηστεία εξασκούνταν στο μοναστήρι. Η αδελφότητα έτρωγε μόνο μια φορά την ημέρα και το γεύμα αποτελούταν από βότανα, ψωμί και νερό. Ακόμη και το γάλα θεωρούταν πολυτέλεια. Πραγματοποιούσαν δημόσια εξομολόγηση μπροστά σε όλη την αδελφότητα και οι αυστηρές πράξεις μετανοίας δεν σπάνιζαν. Η τήρηση σιωπής ενθαρρυνόταν από τον μοναστικό κανόνα, ιδικά κατά τη διάρκεια του γεύματος και όλες οι συζητήσεις περιορίζονταν. Οι μοναχοί αφοσιώνονταν σε διάφορες εργασίες.
Είναι καταγεγραμμένο πως κάθε ημέρα η μοναστική κοινότητα γιόρταζε μια Θεία Λειτουργία. Η λατρεία αποτελούσε κεντρικό κομμάτι για την ζωή της κοινότητας. Και σε αντιστοιχία με αυτό, ομάδες μοναχών, ψέλνοντας ψαλμούς σε χορωδίες, εναλλάσσονταν μεταξύ τους πολλές φορές την ημέρα και έτσι η ψαλμωδία δεν σταματούσε στο μοναστήρι ούτε για ένα λεπτό.
Σύμφωνα με την παράδοση, αυτή η πρακτική διατηρήθηκε στο Bangor μέχρι το κλείσιμο του. Τον έβδομο αιώνα, ιεραπόστολοι μετέφεραν αυτή την πρακτική της συνεχόμενης ψαλμωδίας σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και σύμφωνα με αυτούς τους ύμνους και τους ψαλμούς μέσα στον ίδιο αιώνα γράφτηκε το Αντιφωνάριο του Bangor, του οποίου ένα αντίγραφο έχει σωθεί μέχρι και σήμερα.
Αγγλικό κείμενο http://www.pravoslavie.ru/english/70694.htm
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου