Ένα ποίημα που έγραψα για τον άγιο άρχοντα Ιωάννη Βατάτζη:
Σαν ήλιου καθάρια ακτίνα φωτεινή
που από τις στάχτες την πλάση ανασταίνει
με Άγιο Πνεύμα στην ψυχή και
με σπαθί κρυστάλλινο που δαίμονες φονεύει
έλα άγιε άρχοντα και πάλι ανάμεσα μας
ξύπνησε τον ηρωισμό και πάλι στην καρδιά μας.
Σαν κύμα του Αιγαίου που τραγουδάει άσμα ηρωικό
έλα και βύθισε τους τυράννους σε αυτόν τον άγονο καιρό
τους Έλληνες παρηγόρησε και δείξε τους μονοπάτι φωτεινό
λύτρωσε τους και ενέπνευσε τους άγιο σκοπό.
Σαν της αυγής γλυκόηχο πουλί
που ύμνο υψώνει στον Κύριο τον αγαπητό
ψάλε και δίωξε την σκοτεινή ομίχλη
ταπείνωσε τον πονηρό εχθρό
ύψωσε περήφανα τον Τίμιο Σταυρό
στης Αγίας Σοφίας τον περίλαμπρο ναό.
Χρήστος Βασιλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου