Αυτός ο θρύλος πάει πίσω στα χρόνια που ο βασιλιάς Αρθούρος κυβερνούσε την Βρετανία. Εκτός από το ότι ήταν ένας ισχυρός πολεμιστής και ηγέτης των ανδρών, ο Αρθούρος ήταν επίσης ένας καλός και σοφός βασιλιάς που ήταν αφοσιωμένος στον Θεό και στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Η απώλεια της Γαλατίας
Η ιστορία αυτή συμβαίνει κατά τη διάρκεια που Αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Λέοντας ο πρώτος και την Γαλατία την κυβερνούσε ο Flolo, έναν αξιωματικό της Ρώμης. Μας λέει πως ο Flolo ήταν ένας άδικος και βίαιος κυβερνήτης ο οποίος δίωκε τους Χριστιανούς και συχνά βλαστημούσε την Παναγία διατάζοντας την καταστροφή των αγαλμάτων της, των ιερών και των λειψάνων των αγίων.
Κατά την περίοδο αυτή ο Αρθούρος είχε χάσει τον έλεγχο της Γαλατίας και βρισκόταν πίσω στην Βρετανία στην βασιλική του αυλή. Λέγεται πως ήταν κοντά στο τέλος του καλοκαιριού όταν ένας ιππότης στάθηκε μπροστά του στην βασιλική του αυλή και αποκάλεσε τον Αρθούρο δειλό γιατί έχασε την Γαλατία από τους εχθρούς του. Είπε στον Αρθούρο πως τώρα θα πεθάνει χωρίς να είναι βασιλιάς της όμορφης αυτής γης που ο ίδιος ο πάπας του είχε παραχωρήσει.
Ο όρκος του Αρθούρου.
Θυμωμένος και ντροπιασμένος ο Αρθούρος ορκίστηκε ενώπιον του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου πως θα καταλάβει ξανά την Γαλατία και θα γίνει ξανά βασιλιάς της. Ορκίστηκε πως μέσα σε δώδεκα μήνες θα προκαλούσε τον Flolo. Ο Αρθούρος ξεκίνησε να προετοιμάζει τον στρατό του για την εισβολή στην Γαλατία. Όταν έφτασε η άνοιξη ο Αρθούρος συγκέντρωσε μία μεγάλη δύναμη για την εισβολή και την μετακίνησε διά μέσω της θάλασσας προς την Γαλατία.
Την άνοιξη η Γαλατία ήταν ένας θαυμάσιος τόπος με ωκεανούς λιακάδας και πράσινα χορτάρια και ήταν πράγματι μία υπέροχη χώρα. Ο Αρθούρος περίμενε σφοδρή αντίσταση από την άμυνα της αλλά δεν εμφανίστηκε κανένας στρατός για να τον αντιμετωπίσει. Σαστισμένος, ο Αρθούρος έστειλε πεντακόσιους από τους πολεμιστές του και δύο χιλιάδες τοξότες για να ψάξουν τον αμυνόμενο στρατό αλλά το μόνο που ανέφεραν ήταν πως όπου και αν πήγαιναν ο κόσμος έφευγε μακριά τους. Τώρα, αντίθετα από τον Flolo, ο Αρθούρος δεν ήταν ένας βίαιος άνδρας και άρχισε να μετανιώνει για το ότι η άφιξη του με ένα τόσο ετοιμοπόλεμο στράτευμα είχε τρομοκρατήσει τον ντόπιο πληθυσμό. Ήταν απλοί χωριάτες που δούλευαν την γη για να ζήσουν και ήταν και οι ίδιοι θύματα της βιαιότητας του Flolo και τους λυπήθηκε. Καθώς σκεφτόταν τι πρέπει να κάνει άκουσε τον ήχο από τρομπέτες και μία ομάδα αγγελιοφόρων πήγε στην κατασκήνωσή του.
Η πρόκληση του Flolo
Ήταν οι αγγελιοφόροι του Flolo τους οποίους έστειλε για να γνωστοποιήσουν την πρόκλησή του. Οι αγγελιοφόροι ανακοίνωσαν πως ο άρχοντας τους πρότεινε πως προκειμένου να γλιτώσουν άσκοπη αιματοχυσία, αντί να συναντηθούν οι δύο στρατοί σε ανοιχτή μάχη ο Αρθούρος θα έπρεπε να διαλέξει ένα γενναίο πολεμιστή του ο οποίος θα τον πολεμούσε σαν άνδρας προς άνδρα μέχρι θανάτου. Ο νικητής θα κυβερνούσε την Γαλατία.
Ο Flolo ήταν ένας μεγαλόσωμος άνδρας με εκπληκτική δύναμη και αντοχή και ήταν εντελώς άφοβος στην μάχη. Σαν τέχνασμα, είχε προκαλέσει τον Αρθούρο να στείλει στην μάχη τον πιο γενναίο, δυνατό και καλύτερο πολεμιστή του να πολεμήσει για αυτόν, παρά να αντιμετωπίσει τον ίδιο τον Αρθούρο. Οι αγγελιοφόροι είχαν μαζί τους το γάντι του Flolo και το πέταξαν μπροστά στα πόδια του Αρθούρου σαν πρόκληση.
Ο Αρθούρος δέχεται
Οι ιππότες του Αρθούρου φώναζαν για να τους διαλέξει για την μάχη αλλά ο Αρθούρος τους διέταξε να σωπάσουν. Τους είπε πως θα πολεμούσε ο ίδιος τον Flolo και πως μόνο αυτός μπορούσε να γίνει βασιλιάς της Γαλατίας. Ο Αρθούρος είπε στον αγγελιοφόρο να πάει πίσω στον Flolo και να του πει πως θα τον πολεμούσε ο ίδιος μέχρι θανάτου. Του είπε επίσης πως ο Θεός θα διάλεγε τον πιο άξιο νικητή. Έτσι συμφωνώντας με τους όρους το μέρος της μάχης θα ήταν το νησί Notre Dame στο Παρίσι.
Το πρωί ο Αρθούρος γονάτισε για να προσευχηθεί στο Θεό και στην Υπεραγία Θεοτόκο για να του δώσουν κουράγιο και προστασία. Ο Flolo προσευχήθηκε στον θεό Βάγχο για δύναμη και κουράγιο και για τον θάνατο του Αρθούρου. Έπειτα και οι δύο άνδρες ίππευσαν τα άλογα τους και αντίκρισαν ο ένας τον άλλο περιμένοντας το σήμα του αγγελιοφόρου. Ο αγγελιοφόρος στάθηκε στην μέση του πεδίου περιμένοντας και τους δύο να ετοιμαστούν και έπειτα ήχησε την τρομπέτα για να αρχίσει η μάχη.
Μάχη μέχρι θανάτου
Ο Flolo ώθησε το άλογο του μπροστά και ο Αρθούρος έκανε το ίδιο. Οι αιχμές από τα δόρατα των δύο αντρών συγκρούστηκαν επάνω στις ασπίδες τους και έπεσαν και οι δύο από τα άλογά τους. Με δόρατα και ασπίδες διαλυμένες σε κομμάτια οι δύο άνδρες στάθηκαν στα πόδια τους και άρχισαν να χτυπάνε ο ένας τον άλλον με τα σπαθιά τους. Και οι δύο κατάφεραν να αποκρούσουν τα θανατηφόρα χτυπήματα ώσπου το ύψος και η δύναμη του Flolo του έδωσαν ένα σύντομο πλεονέκτημα και χτύπησε το κεφάλι του Αρθούρου σπάζοντάς του το κράνος και τον έριξε στα γόνατα σχεδόν λιπόθυμο.
Εμφάνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου
Οι ιππότες του Αρθούρου φώναζαν πιστεύοντας πως ο βασιλιάς τους σίγουρα θα πέθαινε. Ο Flolo ύψωσε το σπαθί του για να δώσει το τελειωτικό χτύπημα αλλά το χτύπημα δεν ήρθε ποτέ. Προς μεγάλη έκπληξη όλων η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκε με έναν μανδύα από ερμίνα γύρω από τους ώμους της τον οποίο άπλωσε γρήγορα πάνω από την ασπίδα του Αρθούρου. Τόσο αγνός και λευκός ήταν ο χιτώνας από ερμίνα ώστε ο Flolo τυφλώθηκε προσωρινά και πάγωσε από τον φόβο. Ο Αρθούρος, παρότι πληγωμένος άδραξε την ευκαιρία και με την τελευταία του δύναμη έκοψε το κεφάλι του εχθρού του με το σπαθί του, το Excalibur.
Σχετικά με τον βασιλιά Αρθούρο και το Άβαλον εδώ
Αγγλικό κείμενο εδώ
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου