- Έχεις έρθει ποτέ σε «κόντρα» για θέματα που αφορούν την πίστη σου;
- Έχεις αισθανθεί ότι δεν τα «κατάφερες» καλά;
- Έχεις νοιώσει απογοήτευση από τον εαυτό σου γιατι δεν υπερασπίστηκες όπως έπρεπε κάτι που πίστευες ότι είναι σωστό;
- Κι όμως δεν έφερες ατράνταχτα παραδείγματα!
Κάποιες φορές όταν δημόσια ερχόμαστε σε «κόντρα» με γνωστούς ή αγνώστους για θέματα που αφορούν την Εκκλησία μας, μέσα μας δημιουργούνται εσωτερικές συγκρούσεις ιδιαίτερα όταν κρίνοντας τον εαυτό μας διαπιστώσουμε ότι δεν τα καταφέραμε καλά. Αυτό συμβαίνει και στο παρακάτω παράδειγμα που θα διαβάσετε!
«Αίσθημα αμηχανίας, ντροπής, ανικανότητας να υποστηρίξω την Πίστη μου! Νιώθω σα να πρόδωσα τον ίδιο τον Χριστό σαν σύγχρονος Ιούδας. Τι δυσαναπλήρωτο κενό αφήνουν οι γνώσεις…
Ο θυμόσοφος λαός μας, λέει, «άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο». Και για πρώτη φορά το ένιωσα από πρώτο χέρι. Μέχρι τώρα, στο περιβάλλον εργασίας μου απέφευγα τις συζητήσεις που περιστρεφόντουσαν γύρω από την πίστη και την Εκκλησία μας, καθώς γνώριζα πως λίγοι είναι αυτοί που έχουν κάτι θετικό να πουν.
Έτσι δεν άρχιζα τέτοιου είδους συζητήσεις. Μέσα σε αυτήν την λογική συνέχιζα να ζω με τη ψευδαίσθηση πως τα πάω μια χαρά με την πνευματική μου ζωή. Συμμετείχα στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, εκκλησιαζόμουν συχνά, νήστευα, προσευχόμουν, ακολουθούσα μια ζωή σύμφωνη με τις εντολές της πίστης μας και νόμιζα πως αυτά ήταν αρκετά.
Κάποια μέρα όμως, βρέθηκα σε μια συζήτηση που πρόσβαλε την Εκκλησία μας και τον Χριστό μας. Κάτι έπρεπε να πω, κάπως έπρεπε να υποστηρίξω την πίστη μας! Έλεγαν οι συνάδελφοι ότι ο Χριστός μας δεν υπήρχε σαν ιστορικό πρόσωπο, παρά είναι ένα πρόσωπο «πλαστό» μυθικό, αποτέλεσμα της θρησκευτικής νοσηρής και φανατικής φαντασίας των χριστιανών και των παπάδων.
Μα δεν είχα λόγια, δεν έβρισκα λέξεις, δεν είχα επιχειρήματα, δεν είχα τις γνώσεις να το κάνω… Όμως πίστευα ακράδαντα ότι κάποιες αποδείξεις υπάρχουν που εγώ λόγω αμέλειας αγνοούσα. «Φτωχός άνθρωπος είναι ο αμόρφωτος άνθρωπος» κι εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τη γύμνια μου! Οι γνώσεις μου, ήταν εντελώς ελλιπείς έως ανύπαρκτες! Ντράπηκα, αλλά και ένοιωσα πολύ άσχημα.
Αμέσως κατέφυγα σε βοήθεια! Μίλησα με κάποιον που ήξερα πως θα μπορούσε να απαντήσει καταλλήλως, και όντως με συμβούλεψε πλήρως. Και κατάλαβα ότι υπάρχουν πλήθος στοιχείων και αποδείξεων που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να απαντήσω!!! Δεν ήξερα ότι υπάρχουν ιστορικοί, όπως ο Σουετώνιος, ο Πλίνιος, ο Ιώσηπος, ο Τάκιτος που πιστοποιούν την ύπαρξη και ζωή του Χριστού πάνω στη γη… Όταν, όμως έκλεισα το τηλέφωνο αντί να ηρεμήσω με έπιασε μεγαλύτερος πανικός! Όχι για τον επικείμενο διάλογο αλλά για το τι θα κάνω όταν χρειαστεί να υπερασπιστώ την Πίστη μου στους αναρίθμητους εχθρούς της και δεν θα έχω κάποιον να με βοηθήσει, όπως είχα σ’ αυτήν την περίπτωση;
Θα είμαι σε θέση να επικαλεστώ τον Θεό να με βοηθήσει ή ούτε αυτό δεν θα καταφέρω; Πόσο κακός Χριστιανός μπορεί να είμαι; Πώς είναι δυνατόν να πείσω κάποιον να καταλάβει το λάθος του όταν δεν έχω τις γνώσεις να το κάνω;
Βυθισμένος στις σκέψεις μου, απομακρύνθηκα από το σημείο της συζήτησης ντροπιασμένος από την ανικανότητά μου να υπερασπιστώ την Πίστη μου, έχοντας στο μυαλό μου τα τελευταία λόγια του ανθρώπου που τηλεφώνησα για βοήθεια, που γεμάτος παράπονο μου είπε:
«Είδες, για να μη διαβάζεις βιβλία της πίστεώς μας τι παθαίνεις; Είναι αναγκαίο πλέον να είμαστε ενήμεροι και πληροφορημένοι σωστά για να μπορούμε να υπερασπιζόμαστε αυτά που πιστεύουμε, γιατί εξαιτίας της άγνοιά μας ειρωνεύονται την πίστη μας ».
Γιάννης Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου