Τι κάθομαι κ θυμάμαι τώρα;!
Είπα να κάνω ένα ταξίδι το 1988 στη Φθιώτιδα, σε μια γνωστή μου. Έμεινα στο σπίτι της τρεις μέρες κ θα έμενα περισσότερο, αλλά έπεσε ένα βιβλιαράκι στα χέρια μου από την Ι.Μ.Αγάθωνος Φθιώτιδας. Ενθουσιασμένη από το περιεχόμενο, της είπα πως θέλω να πάω να το δω και από κοντά.
Μου εξήγησε πως θα φτάσω εκεί κ λίγες ώρες αργότερα βρέθηκα να στέκομαι μπροστά στον Γέρωντα Βησσαρίωνα, εκεί στη μέση της αυλής κάτω από την παχιά σκιά του δέντρου. Ήτανε να πάω να ανάψω μόνο ένα κεράκι και θα γύριζα, είπα στην Ευαγγελία, τη φίλη μου... και έμεινα 4 ημέρες.
Εκεί, δίπλα στον ιερομόναχο π.Βησσαρίων. 4 μέρες μαζί του και η ζωή μου πήρε άλλον δρόμο. Έβλεπα τον γέροντα πως ζούσε. Άνοιξε την αγκαλιά του σε μένα αλλά και σε όλους που με εμπιστοσύνη κατέφευγαν στο πετραχήλι του. Κάθε μέρα με συμβούλευε, με ενίσχυσε, με καθοδήγησε πνευματικά.
Μου έλεγε να διαβάζω την Αγ. Γραφή και χριστιανικά βιβλία. Ένας άνθρωπος γλυκύτατος, πράος.
Κοντά του γνώρισα τη σιωπή. Θυμάμαι ότι μου έλεγε:"Τα πολλά λόγια παιδί μου κουράζουν, τα λίγα είναι χαριτωμένα". Ήξερε πότε να μιλήσει και πότε να σιωπήσει. Σώπαινε για να μπορεί και να ακούσει.
Εκέινες τις μέρες γνώρισα τις ιερές αναζήτήσεις μου. Εκείνες τις μέρες ανακάλυψα τις αδυναμίες μου, τις πτώσεις μου. Αλλά με βοήθησε να ανακαλύψω και τις δωρεές του Θεού και πως να τον δοξολογώ. Πλάι του έμαθα την αυτοσυγκέντρωση. Ένα σιωπηλό έλεγχο για την συμπεριφορά μου κατά την διάρκεια της μέρας που πέρασε. Ήταν σύμφωνη με τις εντολές του Θεού;
Αιωνία η μνήμη του κ ο Θεός να αναδεικνύει πάντα τέτοιυς ζηλωτές εργάτες κ άξιους ιερέις στην εκκλησία Του.
Την ευχή του ναχουμε!!!
http://www.facebook.com/vasoula.comple?fref=ts
http://www.proskynitis.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου