Για να γίνουμε θεοί

Σας προξενεί εντύπωση ο τίτλος; Έχετε δίκιο. Αλλά μην τον θεωρήσετε υπερβολικό. Εκφράζει μια μεγάλη, βασική αλήθεια: Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο θεόν! “Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν”, επαναλαμβάνει συχνά ο Μ. Αθανάσιος, όπως και όλοι οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, παίρνοντας αφορμή από το λόγο του αποστόλου Πέτρου, που έγραψε: Ο Θεός μας καλεί να γίνουμε μέτοχοι “θείας φύσεως” (Β’ Πέτρ. α’ [1] 4).
Ο Κύριός μας δε γεννήθηκε για να μας σώσει απλώς. Δεν ήλθε από τον ουρανό για να μας συμφιλιώσει και πάλι με τον Θεόν, από τον οποίο είχαμε απομακρυνθεί. Ήλθε για κάτι ασύγκριτα ανώτερο. Έγινε άνθρωπος όμοιος με μας, χωρίς όμως να πέσει σε καμιά αμαρτία (Εβρ. δ’ [4] 15), για να μας ανεβάσει στον ουρανό και να μας κάνει θεούς όμοιους μ’ Αυτόν.
Μεγάλος ο λόγος. Αλλά πέρα ως πέρα αληθινός. Όταν τον ακούει η ψυχή, που ποθεί την τελειότητα, σκιρτά, αγάλλεται. Φλέγεται από τον πόθο να πετάξει στον ουρανό, να καθίσει στο θρόνο τον τιμητικό.
Αλλά για να γίνει αυτό, δεν είναι αρκετός ο ενθουσιασμός κι ο πόθος. Χρειάζεται να πιστεύουμε δυνατά στο Σωτήρα μας. Να είμαστε συνεπείς σ’ αυτά που λέμε ότι πιστεύουμε. Και την πίστη μας να την δείχνουμε κάθε ώρα και στιγμή με την αγία ζωή μας πάνω στα πράγματα.
Ο όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μάς συμβουλεύει στοργικά:
“Εντράπου, αδελφέ, και εις άκρον εντράπου συλλογιζόμενος την υπερβολικήν αχαριστίαν σου, για την οποίαν όχι μόνον δεν ανταπέδωκες αγάπην εις την του Θεού αγάπην ούτε αντέρωτα εις τον έρωτά του ούτε ευγνωμοσύνην εις τας τόσας ευεργεσίας του, καθώς ήτο το δίκαιον, αλλά ανταπέδωκας εις τον Θεόν παρανομώταταις βλάβαις, όθεν και ευχαρίστησαι τον Κύριον, πώς υπέφερεν έως τώρα την τόσην αχαριστίαν σου. Ομολόγησαι, ότι εάν ήσαν ιδικαί σου αι ψυχαί όλων των κτισμάτων, και εάν ήθελες τας θυσιάσεις όλας εις υποταγήν και αγάπην του λυτρωτού σου, πάλιν δεν ήθελες πληρώσει ούτε καν ένα παραμικρόν του χρέους σου”!(*)
Ώστε αν πιστεύεις στον γεννηθέντα Κύριο, πρέπει να τον αγαπάς πάνω και πρώτα απ’ όλα. Η καρδιά σου να φλέγεται από την αγάπη Του. Γι’ Αυτόν να κτυπά. Και γι’ Αυτόν να ζεις. Τίποτε να μη σου είναι τόσο αγαπητό, όσο ο Χριστός.
Η καρδιά σου να είναι η φάτνη, μέσα στην οποία θα κατοικεί Εκείνος. Καθάριζέ την από κάθε τι που την λερώνει. Προσεύχου θερμά να γίνεται κάτοικός της κάθε φορά που κοινωνείς το τίμιο Σώμα του και το Πανάγιο Αίμα του.
Ποθείς να γίνεις θεός; Έχε ζωντανή πίστη και αγάπη θερμή προς το θείο Βρέφος της Βηθλεέμ. Μη κάνεις τίποτε, που δεν είναι σύμφωνο προς το άγιο θέλημά Του. Το ξέρω, θα συναντήσεις δυσκολίες, αλλά μη φοβηθείς. Ο Χριστός, που θα κατοικεί μέσα σου είναι πολύ πιο δυνατός από την αμαρτία, που σου φράσσει το δρόμο προς τον ουρανό. Εφ’ όσον η ψυχή σου φλέγεται από τον πόθο να γίνεις θεός, ο Χριστός μας θα σε ενδυναμώνει με τη χάρη του, ώστε να το πετύχεις.
____________
(*)ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Γυμνάσματα Πνευματικά, σελ. 148.
Διασκευασμένο απόσπασμα από το βιβλίο “Στις γιορτές της Ορθοδοξίας”
του Νικολάου Π. Βασιλειάδη

http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_2448.html