Του Κων/νου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου
Οι Πατέρες, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κυρίου, που ευλόγησε με την παρουσία Του το γάμο στην Κανά, αναγνωρίζουν την αξία και την πλήρη νομιμότητα χρήσης της σεξουαλικότητας στο γάμο. Η Σύνοδος της Γάγγρας (4ος αι.) καταδικάζει τη μομφή των συζυγικών σχέσεων. Στο πλαίσιο του γάμου, η πορνεία έγκειται στην κατάχρηση και τη διαστροφή τής σεξουαλικής λειτουργίας. Η έννοια τής κατάχρησης, σημαίνει κακή χρήση, διαστροφή, χρήση αντίθετη στη φυσική σκοπιμότητα και γι' αυτό παρά φύση, ανάρμοστη, παθολογική.
Υπάρχει κατάχρηση, όταν ο άνθρωπος κάνει χρήση της σεξουαλικότητας καθιστώντας την ηδονή αυτοσκοπό.
Η στόχευση αυτή είναι διαστροφική και παθολογική, διότι αρνείται έναν πρωταρχικό σκοπό της σεξουαλικής λειτουργίας, την τεκνογονία.
Ωστόσο ο σκοπός αυτός δεν είναι ο σημαντικότερος. Η σεξουαλική ένωση είναι εκδήλωση αμοιβαίας αγάπης του ζεύγους, που μεταφέρει την αγάπη στο σωματικό επίπεδο. Η αγάπη συνιστά τον πρώτο σκοπό της συνεύρεσης, παράλληλα με τους υπόλοιπους τρόπους της συζυγικής ένωσης. Η ένωση επισφραγίζεται με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος διά του μυστηρίου του γάμου.
Η συνουσία, όπως και οι υπόλοιποι τρόποι ένωσης των συζύγων υποτάσσονται στην πνευματική διάσταση της αγάπης τους. Όταν η συνεύρεση βιώνεται μόνο για την αισθητή ηδονή, διαταράσσει τη φυσιολογική σχέση με το Θεό, τον εαυτό του και τον σύντροφό του. Η επιθυμία σεξουαλικής ηδονής αποκλειστικά, κινητοποιεί την επιθυμητική δύναμη του ανθρώπου αποστρέφοντάς την από το Θεό, που έπρεπε ν' αποτελεί τον ουσιαστικό στόχο του.
Σκοτισμένος από την ηδονή του πάθους, ο άνθρωπος στερείται πνευματικής απόλαυσης ανώτερων αγαθών, ενώ λησμονεί το Θεό και Τον αρνείται “αντικαθιστώντας” Τον με την ηδονή των αισθητών. Έτσι η σεξουαλικότητα καθίσταται, καθαρά, σαρκική πράξη.
Με την πορνεία, ο άνθρωπος γίνεται είδωλο απόλαυσης. Ο αλλοιωμένος άνθρωπος, δε βλέπει το κέντρο της ύπαρξής του στην εικόνα του Θεού, της οποίας είναι φορέας, αλλά στις σεξουαλικές του λειτουργίες, που υποκαθιστούν την αγάπη με τη ζωώδη, ενστικτώδη επιθυμία. Η τάξη των δυνάμεων του ανθρώπου αναστατώνεται κι έτσι νους, θέληση, ευαισθησία και διάθεση παύουν να υπηρετούν το πνεύμα και να καθοδηγούνται απ' αυτό, ενώ γίνονται υπηρέτες ατέρμονης αναζήτησης ηδονής. Ο άνθρωπος κυβερνιέται από ένστικτο εξομοιούμενος με ζώο.
http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/05/blog-post_1.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου