Hospitius (Χοσπίτιους) ο Ερημίτης.

Hospitius (Χοσπίτιους) ο Ερημίτης.

Ο σεβάσμιος πατέρας, άγιος Hospitius, στα αρχαία άγιος Sospis και στα Γαλλικά άγιος Hospice, ήταν ένας ερημίτης στην Γαλλία ο οποίος σύμφωνα με την παράδοση ήταν μοναχός στην πατρίδα του την Αίγυπτο γύρω στις αρχές του 6ου αιώνα, πριν να ξεκινήσει για την Γαλατία, και αργότερα τιμήθηκε από τον Τριαδικό Θεό με τα χαρίσματα της προφητείας και της θαυματουργίας.  Ο συγγραφέας του βίου του είναι ο Gregory (Γρηγόριος) της Tour, ο οποίος τον τοποθετεί γύρω στα χρόνια της βασιλείας του Childebert  και λίγο ποιο νωρίς από την δική του εποχή.

Βίος.

Από την Αίγυπτο, μετανάστευσε στην Γαλατία και αποσύρθηκε στα ερείπια ενός παλιού πύργου δίπλα στην περιοχή  Villefranche-sur-Mer, μερικά μίλια ανατολικά της περιοχής Nice στην  Provence, στην χερσόνησο του  Cap Ferrat. Η χερσόνησος ακόμη έχει το όνομα του και ονομάζεται  Cap-Saint-Hospice ή Cap-Saint-Sospis .
Για να αυξήσει τον ασκητικό τρόπο ζωής του έδεσε τον εαυτό του με μια σιδερένια αλυσίδα, σαν μετάνοια για τις πολλές αμαρτίες τις οποίες εξομολογήθηκε πως είχε διαπράξει και ζούσε μόνο με ψωμί και χουρμάδες. Κατά την περίοδο της νηστείας διπλασίαζε την αυστηρότητα στον ασκητικό του βίο, και, προκειμένου να ομοιάσει η ζωή του περισσότερο με αυτή των αναχωρητών της Αιγύπτου, δεν έτρωγε τίποτα πέρα από ρίζες λαχανικών.

Προείπε για τις καταστροφές τις οποίες οι Λομβαρδοί θα έκαναν το 575 στη Γαλατία και συμβούλεψε τους πιστούς ενός κοντινού μοναστηριού να φύγουν αμέσως. Εκείνοι είπαν πως δεν μπορούσαν να τον εγκαταλείψουν όμως αποκρίθηκε πως παρότι οι εισβολείς θα τον πρόσβαλαν δεν θα τον σκότωναν. Όταν οι βάρβαροι ήρθαν στον πύργο μέσα στον οποίο ζούσε ο Hospitius, βλέποντας την αλυσίδα με την οποία ήταν δεμένος, τον πέρασαν για κάποιον εγκληματία ο οποίος ήταν φυλακισμένος εκεί. Όταν τον ρώτησαν, παραδέχτηκε πως πράγματι ήταν ένας μεγάλος αμαρτωλώς που δεν του άξιζε η ζωή και τότε ένας από τους στρατιώτες σήκωσε το σπαθί του για να τον χτυπήσει, παρόλα αυτά, ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον πιστό υπηρέτη Του. Το χέρι του στρατιώτη έγινε άκαμπτο και παρέλυσε. Μόνο όταν ο  Hospitius έκανε το σημείο του σταυρού επάνω σε αυτό θεραπεύτηκε και μπόρεσε να το χρησιμοποιήσει πάλι. Ο στρατιώτης ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, απαρνήθηκε τον κόσμο και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του υπηρετώντας τον Θεό.  

Ο άγιος Hospitius προείπε για τον θάνατο του και θάφτηκε από τον φίλο του Austadius, Επίσκοπο του Cimiez. Όταν ένοιωσε πως το τέλος του πλησίαζε, ζήτησε από τους μοναχούς του κοντινού μοναστηριού να πάνε στον Επίσκοπο Austadius και να του πούνε πως θα πέθαινε ώστε να βρίσκεται στην κηδεία του. Έβγαλε την αλυσίδα του και γονάτισε για να προσευχηθεί για πολύ ώρα. Έπειτα, αφού ξάπλωσε στο χώμα, παρέδωσε την ψυχή του ήσυχα στον Θεό στην χερσόνησο του  Cap Ferrat το  581 μ.Χ.
Τα λείψανα του μεταφέρθηκαν στο Lérins στις 21 Μαΐου, την ημέρα την οποία τιμάται η μνήμη του.

Ο άγιος Hospitius τιμάται ακόμη στο Nice στον Καθεδρικό της αγίας Reparata  (μάλλον Ρωμαιοκαθολικός ναός). Ο Καθεδρικός κατέχει ένα μικρό λείψανο του χεριού του. Άλλα λείψανα του βρίσκονται στις εκκλησίες των Villefranche-sur-Mer, La Turbie και San-Sospis.


Αγγλικό κείμενο http://orthodoxwiki.org/Hospitius_the_Hermit

Μετάφραση orthodoxy-rainbow