Ρέθυμνο
Την Παρασκευή 10 του Οκτώβρη 2014 προγραμματίστηκε στις γραφικές και ιστορικές Ρούπες Μυλοποτάμου το φετινό μνημόσυνο ενός σημαντικού Ρεθεμνιώτη αγίου που έζησε τον 20ό αιώνα. Ενός αγίου αγαπητού σε όσους τον γνώρισαν, μα και σε μας τους νεότερους που απλώς ακούσαμε γι’ αυτόν.
Ήταν ο γέροντας Ιωακείμ Αντωνάκης, άνθρωπος με τόσο μικρό ανάστημα, που λένε πως κυκλοφορούσε όρθιος κάτω απ’ το τραπέζι!
Ο «ανθρωπάκος» αυτός – μικρούλης στο σώμα, μα μεγάλος στην καρδιά – έφυγε από την κοινωνία και τις πίκρες που θα μπορούσε να τον ποτίσει η κακία πολλών ανθρώπων και κατέφυγε στην αγκαλιά της Παναγίας, η οποία του εμφανίστηκε όταν ήταν δεκαπέντε χρονών και του υπέδειξε το δρόμο για ένα από τα πιο σημαντικά μοναστήρια της Κρήτης, τη μονή Κουδουμά.
Η ιερά μονή Κουδουμά, στα νότια του νομού Ηρακλείου, είναι τόπος με ισχυρή παράδοση οσίων ασκητών, όπως οι κτήτορες της μονής άγιοι Παρθένιος και Ευμένιος Χαριτάκης, ξακουστοί για τη διορατικότητα και την πνευματική τους δράση από το 1878. Ήταν αδέλφια, κοιμήθηκαν το 1905 και το 1920 αντίστοιχα και μέχρι σήμερα κάνουν εμφανίσεις και θαύματα ακόμη και σε ανθρώπους που ζουν εκτός Ελλάδος και δεν έχουν ακούσει ποτέ γι’ αυτούς. Όμως μοναχοί του Κουδουμά υπήρξαν στην αρχή του πνευματικού τους αγώνα και οι γέροντες Γεννάδιος της Ακουμιανής Γιαλιάς και Νέστωρ της ιεράς μονής Κουμπέ Ρεθύμνου. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν εκεί άγιοι ασκητές, όπως ο γέροντας Αναστάσιος, που κοιμήθηκε στις 2 Δεκ. 2013.
Αν κάποιος αναζητά σύγχρονους αγίους, ας πάει στον Κουδουμά. Βέβαια, οι άγιοι προτιμούν να κρύβονται, αλλά μια συζήτηση με τους πατέρες της μονής είμαι βέβαιος ότι θ’ αποκαλύψει σε κάθε ειλικρινή πνευματικό αναζητητή έναν κόσμο που ο ίδιος ούτε που γνώριζε ότι υπάρχει.
Η ιερά μονή της Θεοτόκου του Κουδουμά
Το «Ιωακειμάκι» ή «Καλογεράκι», όπως τον αποκαλούσαν, έζησε εκεί μια ζωή πνευματικού αγώνα, προσευχής και συμμετοχής στα άγια μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας και έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας. Ο μικροσκοπικός άνθρωπος έγινε διορατικός διδάσκαλος των «ψηλών» ανθρώπων, γεμάτος χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Ένα χαριτωμένο περιστατικό, που φανερώνει το πνεύμα του, συνέβη όταν τον επισκέφτηκαν κάποιοι συγχωριανοί του, φέρνοντάς του δώρο ένα βουργιάλι φρούτα (αχλάδια ή σταφύλια, δε θυμούμαι καλά). Όμως αυτά που είχανε κόψει από τη δική τους περιουσία τους είχανε φανεί λίγα και περνώντας από κάποιο ξένο χωράφι ή αμπέλι (είπα, δε θυμάμαι τι φρούτα ήταν) κόψανε κι άλλα και γεμίσανε το βουργιάλι. Μόλις φτάσανε, το Καλογεράκι άδειασε χάμω το βουργιάλι και τους είπε: «Άντες εδά να τα μοιράσομενε. Αυτό δικό σου, αυτό δικό σου, αυτό δικό μου…» και τους έδωσε πίσω όλα τα φρούτα που είχανε κόψει από ξένο μαξούλι, κρατώντας μόνο ό,τι είχανε φέρει από τα δικά τους.
Η ιστορία αυτή φανερώνει όχι μόνο το διορατικό του χάρισμα, αλλά και τη διακριτικότητά του – δεν τους μάλωσε, αλλά τους δίδαξε με έμμεσο τρόπο. Εξάλλου η συγχώρεση προς τους εχθρούς ήταν ένα βασικό θέμα στη διδασκαλία του.
Ο γέροντας κοιμήθηκε το 1948 και ο τόπος της ταφής του παραμένει μυστήριο μέχρι σήμερα. Μαρτυρούνται ωστόσο εμφανίσεις του μετά θάνατον, από το 1954 ώς το 1970. Στον Κουδουμά σώζεται ένα σκαμνάκι με την επιγραφή «Μνήσθητι, Κύριε, του αναξίου δούλου σου Ιωακείμ του Βηματάρη» (= βοηθού στο Άγιο Βήμα, δηλ. στο Ιερό).
Έτσι λοιπόν και οι νάνοι έχουν τον άγιό τους. Όπως και τα ορφανά, αλλά και τα παιδιά της φυλακής έχουν τον άγιό τους (τον άγιο Μάμα, που γεννήθηκε στη φυλακή, όπου οι γονείς του θανατώθηκαν για την πίστη τους, και μεγάλωσε με θετή μητέρα), αλλά και κάθε κοινωνική ομάδα – και οι ΑμεΑ και οι περιθωριακοί και οι πλούσιοι και οι διάσημοι και οι πόρνες και οι ληστές και οι ομοφυλόφιλοι – έχουν τους αγίους τους, που βέβαια πολλές φορές έγιναν άγιοι αφήνοντας το δρόμο που είχαν πάρει στην αρχή και ακολουθώντας έναν άλλο δρόμο, γεμάτο μετάνοια, αγάπη και Φως, το δρόμο του Χριστού…
Και κάθε επάγγελμα φυσικά έχει τον άγιό του.
Ο γέροντας Ιωακείμ του Κουδουμά, ο Βραχύσωμος και Αγένειος (χωρίς γένια), όπως χαρακτηρίζεται, ο γέροντας Ιωακείμ του Ρεθύμνου και του Μυλοποτάμου, δεν είναι ακόμη αναγνωρισμένος επίσημα ως άγιος, αλλά είναι αναγνωρισμένος στη συνείδηση του λαού. Η ζωή του φανερώνει πως σε όποια θέση κι αν είμαστε ανοίγεται μπροστά μας ο δρόμος της επιτυχίας – της αληθινής επιτυχίας, που απαιτεί μεν θυσίες, όπως κάθε στόχος, αλλά φέρνει ευτυχία που συνεχίζεται στην αιωνιότητα.
Για περισσότερα στοιχεία, διαβάστε το βιβλίο του θεολόγου κ. Στυλιανού Παπαδογιαννάκη «Γεννάδιος και Ιωακείμ, Δύο Ρεθύμνιοι άγιοι μοναχοί», που όλα τα έσοδά του ο συγγραφέας τα έχει παραχωρήσει, χρόνια τώρα (πριν από την οικονομική κρίση), στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή και στο τεράστιο έργο αγάπης που επιτελεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
http://o-nekros.blogspot.gr/2014/10/blog-post_10.html
Την Παρασκευή 10 του Οκτώβρη 2014 προγραμματίστηκε στις γραφικές και ιστορικές Ρούπες Μυλοποτάμου το φετινό μνημόσυνο ενός σημαντικού Ρεθεμνιώτη αγίου που έζησε τον 20ό αιώνα. Ενός αγίου αγαπητού σε όσους τον γνώρισαν, μα και σε μας τους νεότερους που απλώς ακούσαμε γι’ αυτόν.
Ήταν ο γέροντας Ιωακείμ Αντωνάκης, άνθρωπος με τόσο μικρό ανάστημα, που λένε πως κυκλοφορούσε όρθιος κάτω απ’ το τραπέζι!
Ο «ανθρωπάκος» αυτός – μικρούλης στο σώμα, μα μεγάλος στην καρδιά – έφυγε από την κοινωνία και τις πίκρες που θα μπορούσε να τον ποτίσει η κακία πολλών ανθρώπων και κατέφυγε στην αγκαλιά της Παναγίας, η οποία του εμφανίστηκε όταν ήταν δεκαπέντε χρονών και του υπέδειξε το δρόμο για ένα από τα πιο σημαντικά μοναστήρια της Κρήτης, τη μονή Κουδουμά.
Η ιερά μονή Κουδουμά, στα νότια του νομού Ηρακλείου, είναι τόπος με ισχυρή παράδοση οσίων ασκητών, όπως οι κτήτορες της μονής άγιοι Παρθένιος και Ευμένιος Χαριτάκης, ξακουστοί για τη διορατικότητα και την πνευματική τους δράση από το 1878. Ήταν αδέλφια, κοιμήθηκαν το 1905 και το 1920 αντίστοιχα και μέχρι σήμερα κάνουν εμφανίσεις και θαύματα ακόμη και σε ανθρώπους που ζουν εκτός Ελλάδος και δεν έχουν ακούσει ποτέ γι’ αυτούς. Όμως μοναχοί του Κουδουμά υπήρξαν στην αρχή του πνευματικού τους αγώνα και οι γέροντες Γεννάδιος της Ακουμιανής Γιαλιάς και Νέστωρ της ιεράς μονής Κουμπέ Ρεθύμνου. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν εκεί άγιοι ασκητές, όπως ο γέροντας Αναστάσιος, που κοιμήθηκε στις 2 Δεκ. 2013.
Αν κάποιος αναζητά σύγχρονους αγίους, ας πάει στον Κουδουμά. Βέβαια, οι άγιοι προτιμούν να κρύβονται, αλλά μια συζήτηση με τους πατέρες της μονής είμαι βέβαιος ότι θ’ αποκαλύψει σε κάθε ειλικρινή πνευματικό αναζητητή έναν κόσμο που ο ίδιος ούτε που γνώριζε ότι υπάρχει.
Η ιερά μονή της Θεοτόκου του Κουδουμά
Το «Ιωακειμάκι» ή «Καλογεράκι», όπως τον αποκαλούσαν, έζησε εκεί μια ζωή πνευματικού αγώνα, προσευχής και συμμετοχής στα άγια μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας και έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας. Ο μικροσκοπικός άνθρωπος έγινε διορατικός διδάσκαλος των «ψηλών» ανθρώπων, γεμάτος χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Ένα χαριτωμένο περιστατικό, που φανερώνει το πνεύμα του, συνέβη όταν τον επισκέφτηκαν κάποιοι συγχωριανοί του, φέρνοντάς του δώρο ένα βουργιάλι φρούτα (αχλάδια ή σταφύλια, δε θυμούμαι καλά). Όμως αυτά που είχανε κόψει από τη δική τους περιουσία τους είχανε φανεί λίγα και περνώντας από κάποιο ξένο χωράφι ή αμπέλι (είπα, δε θυμάμαι τι φρούτα ήταν) κόψανε κι άλλα και γεμίσανε το βουργιάλι. Μόλις φτάσανε, το Καλογεράκι άδειασε χάμω το βουργιάλι και τους είπε: «Άντες εδά να τα μοιράσομενε. Αυτό δικό σου, αυτό δικό σου, αυτό δικό μου…» και τους έδωσε πίσω όλα τα φρούτα που είχανε κόψει από ξένο μαξούλι, κρατώντας μόνο ό,τι είχανε φέρει από τα δικά τους.
Η ιστορία αυτή φανερώνει όχι μόνο το διορατικό του χάρισμα, αλλά και τη διακριτικότητά του – δεν τους μάλωσε, αλλά τους δίδαξε με έμμεσο τρόπο. Εξάλλου η συγχώρεση προς τους εχθρούς ήταν ένα βασικό θέμα στη διδασκαλία του.
Ο γέροντας κοιμήθηκε το 1948 και ο τόπος της ταφής του παραμένει μυστήριο μέχρι σήμερα. Μαρτυρούνται ωστόσο εμφανίσεις του μετά θάνατον, από το 1954 ώς το 1970. Στον Κουδουμά σώζεται ένα σκαμνάκι με την επιγραφή «Μνήσθητι, Κύριε, του αναξίου δούλου σου Ιωακείμ του Βηματάρη» (= βοηθού στο Άγιο Βήμα, δηλ. στο Ιερό).
Έτσι λοιπόν και οι νάνοι έχουν τον άγιό τους. Όπως και τα ορφανά, αλλά και τα παιδιά της φυλακής έχουν τον άγιό τους (τον άγιο Μάμα, που γεννήθηκε στη φυλακή, όπου οι γονείς του θανατώθηκαν για την πίστη τους, και μεγάλωσε με θετή μητέρα), αλλά και κάθε κοινωνική ομάδα – και οι ΑμεΑ και οι περιθωριακοί και οι πλούσιοι και οι διάσημοι και οι πόρνες και οι ληστές και οι ομοφυλόφιλοι – έχουν τους αγίους τους, που βέβαια πολλές φορές έγιναν άγιοι αφήνοντας το δρόμο που είχαν πάρει στην αρχή και ακολουθώντας έναν άλλο δρόμο, γεμάτο μετάνοια, αγάπη και Φως, το δρόμο του Χριστού…
Και κάθε επάγγελμα φυσικά έχει τον άγιό του.
Ο γέροντας Ιωακείμ του Κουδουμά, ο Βραχύσωμος και Αγένειος (χωρίς γένια), όπως χαρακτηρίζεται, ο γέροντας Ιωακείμ του Ρεθύμνου και του Μυλοποτάμου, δεν είναι ακόμη αναγνωρισμένος επίσημα ως άγιος, αλλά είναι αναγνωρισμένος στη συνείδηση του λαού. Η ζωή του φανερώνει πως σε όποια θέση κι αν είμαστε ανοίγεται μπροστά μας ο δρόμος της επιτυχίας – της αληθινής επιτυχίας, που απαιτεί μεν θυσίες, όπως κάθε στόχος, αλλά φέρνει ευτυχία που συνεχίζεται στην αιωνιότητα.
Για περισσότερα στοιχεία, διαβάστε το βιβλίο του θεολόγου κ. Στυλιανού Παπαδογιαννάκη «Γεννάδιος και Ιωακείμ, Δύο Ρεθύμνιοι άγιοι μοναχοί», που όλα τα έσοδά του ο συγγραφέας τα έχει παραχωρήσει, χρόνια τώρα (πριν από την οικονομική κρίση), στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή και στο τεράστιο έργο αγάπης που επιτελεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
http://o-nekros.blogspot.gr/2014/10/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου