Άγιος Δαβίδ της Ουαλίας

Άγιος Δαβίδ της Ουαλίας


Ο πατέρας μας άγιος Δαβίδ της Ουαλίας (512-587), γνωστός στην Ουαλία σαν Dewi Sant, ήταν ένας επίσκοπος τον 6ο αιώνα και ιδρυτής μοναστηριών στην Ουαλία και είναι ο προστάτης άγιος της. Είναι επίσης γνωστός σαν ο Dewi Ddyfrwr, δηλαδή ο Δαβίδ που έπινε νερό, επειδή έπινε μόνο νερό και ίδρυσε πολλά άγια πηγάδια τα οποία σχετίζονταν με τη ζωή του. Η μνήμη του τιμάται στις 1 Μαρτίου.
Ο βίος του


Οι περισσότερες από τις πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια του αγίου Δαβίδ έρχονται από δύο πηγές: τον βίο του που γράφτηκε τον 11ο/12ο αιώνα ονόματι  Buchedd Dewi (Ο Βίος του Δαβίδ) του Rhigyfarch και τα γραπτά του 12ου αιώνα του Giraldus Cambrensis (Ο Gerald της Ουαλίας). Ο Δαβίδ ήταν απόγονος του βασιλικού οίκου του Cunedda. Ο Rhigyfarch έγραψε πως ο Δαβίδ ήταν γιος του Sanctus Rex Ceredigionis.Το όνομα του μεταφράζεται σαν «Άγιος βασιλιάς του Ceredigion.»

Ο βασιλιάς του Ceredigion το 510 ήταν ο Gwyddno Garanhir, σύμφωνα με μια τοπική παράδοση. Ο τίτλος του Garanhir (αυτός με πόδια πελαργού), σίγουρα έδειχνε πνευματική σχέση με τους Δρυίδες οι οποίοι λάτρευαν αυτό το πτηνό. Αν ήταν γιος του βασιλιά  Gwyddno, ο Δαβίδ ήταν εγγονός  του βασιλιά  Ceredig και ανιψιός του βασιλιά Maelgwn του Gwynedd και αδερφός του  Elphin του διαδόχου του θρόνου του βασιλείου του Ceredigion  και θετού πατέρα του βάρδου Taliesin. Λίγα είναι γνωστά για την μητέρα του, την Non (η οποία τιμάται από τους Ουαλούς Χριστιανούς σαν αγία  Non), παρότι λέγεται πως ήταν κόρη ενός τοπικού οπλαρχηγού. Κάποιες ιστορίες λένε για την συνάντηση του Sant και της Non πως ο Sant βίασε την Non.

Ο Δαβίδ γεννήθηκε μια βροχερή νύχτα κοντά στο Capel Non (το εκκλησάκι της Non) λίγα βήματα μακριά από τη σημερινή πόλη του αγίου Δαβίδ. Τα ερείπια του μεσαιωνικού ναού είναι ορατά κοντά στο μνημείο και ένα κοντινό πηγάδι είναι ακόμη τόπος προσκυνήματος. Βαπτίστηκε από τον Ιρλανδό μοναχό άγιο Elvis και εκπαιδεύτηκε στο μοναστήρι του  Hen Fynyw.
Μετά την χειροτονία του, ο Δαβίδ διδάχτηκε από τον γέρο μοναχό Παυλίνο, του οποίου την τύφλωση θεράπευσε ο νεαρός Δαβίδ με το να κάνει το σημείο του σταυρού πάνω στα μάτια του μοναχού. Έγινε γνωστός σαν δάσκαλος και κήρυκας, ιδρύοντας  μοναστήρια στη Βρετανία και τη Βρετάνη (στην Δυτική ακτή της Γαλλίας), σε μια περίοδο όπου οι γειτονικές φυλές (οι  οποίες  θα ενώνονταν για να γίνουν η Αγγλία 300 χρόνια μετά) ήταν κυρίως παγανιστικές.  Ηγήθηκε σε δύο συνόδους, πήγε για προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ όπου χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον πατριάρχη.

Ο Καθεδρικός του Δαβίδ στέκεται σήμερα στο σημείο του μοναστηριού που ίδρυσε στο νοτιοδυτικό  Pembrokeshire. Στην παλιά μεσαιωνική Βρετανία αυτό το σημείο της Ουαλίας βρισκόταν κοντά σε πολλές Κελτικές θαλάσσιες οδούς και δεν ήταν τόσο απομονωμένο όσο φαίνεται σήμερα. Ένα ιερό αφιερωμένο στον άγιο Δαβίδ, που περιέχει τα λείψανα του, τα λείψανα του πνευματικού του πατέρα αγίου  Justinian της Νήσου  Ramsey και πιθανόν αυτά του αγίου Caradoc βρίσκεται μέσα στον καθεδρικό.

Ο Μοναστικός Κανόνας του Δαβίδ προέβλεπε πως οι μοναχοί έπρεπε να σέρνουν το άροτρο μόνοι τους χωρίς την βοήθεια ζώων. Να πίνουν μόνο νερό. Να τρώνε μόνο ψωμί με αλάτι και βότανα. Να περνάν τα απογεύματα τους με προσευχή, ανάγνωση και συγγραφή. Δεν επιτρεπόταν να έχουν δικά τους υπάρχοντα. Το να πει κανείς «το βιβλίο μου»  ήταν προσβλητικό. Δίδαξε τους ακολούθους του να νηστεύουν, ειδικά να απέχουν από το να τρώνε κρέας και να καταναλώνουν αλκοόλ.  Το σύμβολο του, επίσης το σύμβολο της Ουαλίας, είναι το πράσο.  

Το ποιο γνωστό θαύμα που σχετίζεται με τον άγιο Δαβίδ λέγεται πως έγινε σε μια περίπτωση όπου κήρυττε στο μέσο ενός μεγάλου πλήθους. Όταν εκείνοι που βρίσκονταν πίσω διαμαρτύρονταν πως δεν μπορούσαν να τον δουν και να τον ακούσουν το έδαφος πάνω στο οποίο στεκόταν ανυψώθηκε σχηματίζοντας έναν μικρό λόφο ώστε όλοι να έχουν καλή θέα. Το χωριό στο οποίο συνέβη αυτό είναι το   Llanddewi Brefi (το περιστατικό συνέβη στη σύνοδο του Brefi).

Ένας από τους στόχους του Rhigyfarch στον βίο του αγίου Δαβίδ ήταν το να μπορέσει το γραπτό του να δώσει περισσότερη ανεξαρτησία για την Ουαλική εκκλησία, η οποία έχανε την ανεξαρτησία της μετά την Νορμανδική εισβολή στην Αγγλία το 1066. Είναι αξιοσημείωτο πως ο Δαβίδ καταδίκασε τον Πελαγιανισμό (μια αίρεση) πριν το έδαφος να ανυψωθεί από κάτω του. Ο Giraldus Cambrensis, ο ανιψιός ενός Επισκόπου της εκκλησίας του αγίου Δαβίδ επίσης έλπιζε να αναδείξει την αρχαία ανεξαρτησία της επισκοπής σαν την αρχιεπισκοπή μιας ανεξάρτητης Ουαλικής εκκλησίας. Του πρότειναν τη θέση του Επισκόπου της εκκλησίας του αγίου Δαβίδ σε τρεις περιπτώσεις τουλάχιστον, όμως τον κατέρριψαν ο βασιλιάς Χάρολντ ο δεύτερος και ο Αρχιεπίσκοπος του   Canterbury μετά την άνοδο του Ιωάννη.

Ο William του Malmesbury κατέγραψε πως ο Δαβίδ επισκέφτηκε το Glastonbury σκοπεύοντας να αφιερώσει το μοναστήρι εκεί καθώς και να δωρίσει ένα ιερό για τους ταξιδιώτες μαζί με ένα μεγάλο ζαφείρι. Είχε ένα όραμα εκεί όπου είδε τον Ιησού Χριστό ο οποίος είπε «η εκκλησία έχει αφιερωθεί πολύ πριν από τον Ίδιο στην τιμή της Μητέρας Του και δεν έπρεπε να αφιερωθεί ξανά από ανθρώπινα χέρια.»  Έτσι ο Δαβίδ αντί αυτού έδωσε την οδηγία να χτιστεί μια προέκταση  στο μοναστήρι, ανατολικά της Παλιάς Εκκλησίας. (Οι διαστάσεις αυτής της επέκτασης που δόθηκαν από τον William επιβεβαιώθηκαν από την αρχαιολογία το 1921.)  Ένα χειρόγραφο αναφέρει πως ένα ζαφειρένιο ιερό βρισκόταν μέσα στα υπάρχοντα του βασιλιά  Henry του όγδοου το οποίο κατασχέθηκε από το μοναστήρι μετά την διάλυση του χίλια χρόνια μετά.  Υπάρχουν κάποιες φήμες που λένε πως το ζαφείρι ίσως βρίσκεται σήμερα  ανάμεσα στα στολίδια του στέμματος του Ηνωμένου Βασιλείου.    

Τα τελευταία λόγια του αγίου Δαβίδ σύμφωνα με τον βίο του  (Buchedd Dewi) ήταν : «Να είσαστε σταθεροί αδερφοί και να κάνετε τα μικρά πράγματα (δηλαδή να κοιτάτε τις λεπτομέρειες) ».

Αγγλικό κείμενο http://orthodoxwiki.org/David_of_Wales

Μετάφραση orthodoxy-rainbow