Σχετικά με την προσευχή του Αγίου Πατρικίου του φωτιστή της Ιρλανδίας.
Από λόγια του ίδιου του αγίου.
Αφού έφτασα στην Ιρλανδία συνήθιζα να βόσκω το κοπάδι μου κάθε μέρα και συνήθιζα να προσεύχομαι πολλές φορές την ημέρα. Όλο και ποιο πολύ η αγάπη του Θεού και ο σεβασμός μου για αυτόν και η πίστη μου αυξάνονταν και το πνεύμα μου ήταν τόσο συγκινημένο ώστε την ημέρα έκανα εκατό προσευχές και το ίδιο και την νύχτα. Την ίδια στιγμή συνήθιζα να μένω έξω στο δάσος και στα βουνά και ξυπνούσα πριν το ξημέρωμα για να προσευχηθώ μέσα στο χιόνι, στην παγωνιά, στη βροχή και δεν ένιωθα ούτε να αρρωσταίνω ούτε να κουράζομαι γιατί, όπως καταλαβαίνω τώρα, το Άγιο Πνεύμα έκαιγε μέσα μου εκείνη την ώρα.
Σε μία άλλη περίσταση το Άγιο Πνεύμα προσευχόταν μέσα μου και ήταν σαν να βρισκόμουν μέσα στο ίδιο μου το σώμα και άκουσα το Άγιο Πνεύμα από επάνω μου, εννοώντας πάνω από τον εσωτερικό εαυτό μου. Προσευχόταν με δύναμη και αναστεναγμούς. Και καθώς διαρκούσε αυτό ήμουν ενθουσιασμένος και αναρωτιόμουν και συλλογιζόμουν ποιος ήταν εκείνος που προσευχόταν μαζί μου. Όμως στο τέλος της προσευχής μου αποκαλύφθηκε πως ήταν το Άγιο Πνεύμα. Και τότε σηκώθηκα και θυμήθηκα τους λόγους του Αποστόλου: « Το Άγιο Πνεύμα μας βοηθάει στην αδυναμία μας γιατί δεν γνωρίζουμε πώς να προσευχηθούμε σωστά. Το Άγιο Πνεύμα μας βοηθάει με αναστεναγμούς που έχουν πολύ βάθος για να εκφραστούν.»
Αγγλικό κείμενο http://www.ccel.org/ccel/patrick/confession.vii.html
Μετάφραση orthodoxy-rainbow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου