Ο άγιος COLMAN (Κόλμαν) του KILMACDUAGH της Ιρλανδίας ο θαυματουργός.

Ο άγιος COLMAN (Κόλμαν) του  KILMACDUAGH της Ιρλανδίας ο θαυματουργός.
Ημέρα μνήμης: 29 Οκτωβρίου/11 Νοεμβρίου

Ο άγιος Colman (γέννηση το 550 ή το 560), ένας μεγάλος ασκητής και ένας από τους ποιο ενδιαφέροντες Ιρλανδούς αγίους της εποχής του, τιμάται και είναι αγαπητός στους ευλαβείς Ιρλανδούς για περισσότερα από 1300 χρόνια, ειδικά στις κομητείες Galway και  Clare (οι επαρχίες του Connacht και του Munster) στην δυτική ακτή της σημερινής Βόρειας Ιρλανδίας. Είναι ωραίο το ότι το ενδιαφέρον για αυτόν τον θαυματουργό άγιο έχει αυξηθεί και γίνονται έρευνες για αυτόν.  

Ο άγιος γεννήθηκε στην Ιρλανδία μέσα στην οικογένεια ενός αρχηγού ονόματι Duagh (το πλήρες όνομα του αγίου είναι Colman Mac Duagh, αυτό σημαίνει, ο Colman ο γιός του Duagh) και της γυναίκας του της Rhinagh. Ο τόπος της γέννησης του πιθανόν να ήταν το Corker στην κομητεία Galway, ένας προσκυνηματικός προορισμός μέχρι και σήμερα. Όταν βρισκόταν ακόμη στην μήτρα της μητέρας του, η μητέρα του άκουσε μια προφητεία. Η προφητεία έλεγε πως θα γινόταν ένας σπουδαίος άνδρας και θα ξεπερνούσε όλους τους άλλους άνδρες της γενιάς του. Σύμφωνα με την παράδοση, ο ζηλιάρης πατέρας δεν αντιλήφθηκε αυτά τα λόγια με την πνευματική, αλλά με την κοσμική τους έννοια και ένοιωθε μίσος για το αγέννητο παιδί. Η έγκυος μητέρα, φοβούμενη για την ασφάλεια του μωρού, έφυγε από το σπίτι τους. Παρόλα αυτά, οι υπηρέτες του   Duagh  την βρήκαν σύντομα, έδεσαν μια βαριά πέτρα γύρω από τον λαιμό της και την πέταξαν στον ποταμό Kiltartin. Όμως με τη χάρη του Θεού η Rhinagh βγήκε στην στεριά, έζησε και γέννησε. Η πέτρα με την οποία την έδεσαν, η οποία φέρει επάνω της σημάδια από σχοινί, υπάρχει μέχρι και σήμερα και την φυλάνε μέσα σε μια εκκλησία στο  Corker.
   
Όταν έφτασε η στιγμή να βαπτίσει τον νεογέννητο Colman, ο ιερέας που πήγε στην Rhinagh είδε  πως δεν υπήρχε νερό για να μπορέσει να γίνει η βάπτιση. Η μητέρα, φοβούμενη να επιστρέψει στο σπίτι, βρήκε προστασία κάτω από μια φλαμουριά. Προσευχήθηκε με πίστη και ξαφνικά μια πηγή με αγιασμένο νερό ανέβλυσε μέσα από το χώμα κοντά στο δέντρο και το μωρό βαπτίστηκε μέσα σε αυτήν. Πολλές θεραπείες και άλλα θαύματα συνέβησαν χάρη στο καθαρό νερό αυτής της πηγής, η οποία υπάρχει μέχρι και σήμερα στην περιοχή Corker κοντά στο ποτάμι και ελκύει πολλούς προσκυνητές (μέχρι και σήμερα θεραπεύονται πολλοί εκεί). Η  Rhinagh εμπιστεύτηκε το παιδί της στην φροντίδα ευλαβών μοναχών.

Όταν ήταν νέος άντρας, ο  Colman έφτασε στα νησιά Aran στο Donegal (Ιρλανδία) όπου παρέμεινε για μερικά χρόνια υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Ιρλανδού Ηγούμενου αγίου Enda του Inishmore. Ο Colman έγινε μοναχός εκεί και αργότερα τον χειροτόνησαν ιερέα*. Σύμφωνα με την παράδοση, ο άγιος Colman πέρασε πολλά χρόνια σαν ερημίτης στο νησί Aranmore όπου έχτισε δύο εκκλησίες. Μπορούμε να δούμε και σήμερα τα ερείπια αυτών των εκκλησιών. Το Aranmore ήταν πάντα γνωστό σαν ένα νησί με πολύ δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Παρόλα αυτά, πολλοί ασκητές έζησαν και προσευχήθηκαν εκεί για πολλά χρόνια κατά την «περίοδο των αγίων» της Ιρλανδίας.

   Μια από τις δύο εκκλησίες που ίδρυσε ο άγιος Colaman στο Aranmore

Ο ζήλος του αγίου Colman και η δίψα του για την πνευματική τελειότητα είχαν τόση δύναμη που με τον καιρό αποφάσισε να εγκαταλείψει το μοναστηριακό νησί και να αποσυρθεί σε ένα απόμερο και ήσυχο μέρος για να προσευχηθεί ποιο βαθιά. Σύμφωνα με την παράδοση, από το 592 ο άγιος άντρας έζησε για εφτά χρόνια μόνος του σε απομόνωση στο πυκνό δάσος του Burren στην κομητεία Clare και έλαβε το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής. Προσευχόταν νύχτα και μέρα, έτρωγε μόνο βότανα, έπινε μόνο νερό και φορούσε ένα δέρμα ελαφιού. Στις ασκητικές του πρακτικές ο άγιος Colman μιμούνταν τους Αιγυπτίους ερημίτες. Με παράδειγμα τον Μέγα Αντώνιο, πολλοί άλλοι Κέλτες άγιοι έζησαν μέσα στο ίδιο πνεύμα εκείνη την εποχή. Το ερημητήριο του Colman βρισκόταν σε έναν υπέροχο τόπο. Ήταν περιτριγυρισμένο από το άγριο δάσος και από τα όμορφα βουνά Burren.        

Ο άγιος Colman, έφτιαξε για τον εαυτό του ένα μικρό καταφύγιο μέσα σε μια πολύ μικρή σπηλιά πάνω σε μια απότομη πλαγιά όπου περνούσε τον περισσότερο χρόνο με προσευχή. Αυτή η σπηλιά, γνωστή σαν η σπηλιά του αγίου  Colman, διατηρείτε σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι και σήμερα. Ο άγιος έχτισε επίσης ένα μικρό εκκλησάκι στα πόδια του λόφου όπου έκανε τη Θεία Λειτουργία μόνος του. Αυτό το εκκλησάκι του αγίου  Colman υπήρχε για πολλά χρόνια μετά αλλά καταστράφηκε από πουριτανούς εικονομάχους τον 17ο αιώνα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμη ερείπια και ακόμη αναδύει ένα ιδιαίτερο πνεύμα αγιότητας το οποίο αποδεικνύεται από τους προσκυνητές που επισκέπτονται αυτό το μέρος μέχρι και σήμερα.

Η σπηλιά του αγίου Colman στο δάσος Burren 

     

Όπως πολλοί Ιρλανδοί άγιοι, ο άγιος Colman έζησε σε αρμονία με την άγρια φύση. Πολλές εκδοχές του βίου του αναφέρουν την ίδια και πραγματικά εκπληκτική ιστορία (με διαφορετικές λεπτομέρειες) σχετικά με την επικοινωνία του αγίου άντρα με τα ζώα. Αυτή η ιστορία λέει πως ένας κόκορας, ένα ποντίκι και μια μύγα ήταν οι ποιο στενοί φίλοι του Colman στο Burren. Όλα τα ζώα, υπηρετούσαν τον άγιο αφέντη τους όπως μπορούσαν. Ο κόκορας λαλούσε μια συγκεκριμένη ώρα κάθε νύχτα, υπενθυμίζοντας στον άγιο την ώρα της προσευχής. Το ποντίκι ακουμπούσε απαλά το πρόσωπο του ξυπνώντας τον αφού είχε κοιμηθεί μόνο πέντε ώρες την ημέρα. Η μύγα σερνόταν προσεχτικά κάτω από τις γραμμές των ιερών βιβλίων που διάβαζε και όταν τα μάτια του κουράζονταν ή όταν ο άγιος έπρεπε να απομακρυνθεί για λίγο, η μύγα στεκόταν πάνω στο πρώτο γράμμα της πρότασης η οποία ακολουθούσε ώστε ο άγιος να μην ξεχάσει που βρισκόταν.

Το δάσος Burren σήμερα 

     

Ο άγιος αγαπούσε και τάιζε αυτούς τους πιστούς φίλους. Μια μέρα ο Colman κουράστηκε τόσο πολύ που έπεσε σε έναν πολύ βαθύ ύπνο και το ποντίκι δεν μπορούσε να τον ξυπνήσει όπως συνήθως. Έπειτα άρχισε να γρατζουνάει το αφτί του τόσο σκληρά που ο Colman σηκώθηκε αμέσως. Ευχαρίστησε το ζωάκι και του έδωσε περισσότερο φαγητό από ότι συνήθως.  Μια ημέρα ο άγιος έλειπε για περισσότερο από μια ώρα, συζητώντας με έναν επισκέπτη. Όταν επέστρεψε παρατήρησε πως η μύγα καθόταν ακίνητη ακριβώς επάνω στην πρώτη λέξη του προσευχηταρίου του όπου είχε σταματήσει πριν να φύγει. Ο άγιος ευχαρίστησε την μύγα για τον ζήλο της και άρχισε να της δίνει περισσότερα ψίχουλα με μέλι για τροφή. Όμως στο τέλος του καλοκαιριού πέθαναν όλα την ίδια ημέρα. Η μύγα ήταν η πρώτη και το ποντίκι και ο κόκορας πέθαναν έπειτα από την θλίψη τους. Μέσα στην θλίψη του ο άγιος Colman έγραψε ένα γράμμα στον φίλο του τον άγιο Columba της Iona, λέγοντας του την ιστορία του. Και ο άγιος  Columba έστειλε ένα γράμμα σαν ανταπόκριση στο οποίο έγραφε: «Όταν είχες αυτούς τους φίλους, αδερφέ, ήσουν πλούσιος. Για αυτό είσαι θλιμμένος τώρα. Αυτές οι θλίψεις έχουν σαν αιτία τον πλούτο. Για αυτό προσπάθησε να μην έχεις πλούτο από εδώ και πέρα.» Και ο  Colman κατάλαβε πως κάποιος μπορεί να είναι πλούσιος ακόμη και χωρίς χρήματα.      
Τον έβδομο χρόνο της απομόνωσης του Colman λεγόταν πως αφού περνούσε την Σαρακοστή με νηστεία και προσευχή, ο άγιος Colman δεν είχε τίποτα να φάει την ημέρα του Πάσχα. Την ίδια εποχή ο ευλαβής και γενναιόδωρος βασιλιάς Guaire του Connacht (πιθανόν ξάδερφος του αγίου) επρόκειτο να γιορτάσει το Πάσχα μαζί με την ακολουθία του καθισμένος σε ένα τραπέζι με πολυτελή πιάτα. Ξαφνικά ο βασιλιάς είπε: «Μακάρι όλο το δείπνο μας με τη Θεία Πρόνοια να πάει σε κάποιον άξιο υπηρέτη του Θεού! Και να μην απολαύσουμε αυτή την πολυτέλεια σήμερα.» Και αμέσως αόρατοι Άγγελοι μετέφεραν όλα τα πιάτα από το βασιλικό τραπέζι στην σπηλιά του αγίου Colman. Ο βασιλιάς διέταξε τους άνδρες του να πάνε να μάθουν ποιος ήταν ο άγιος άντρας στον οποίο η άγγελοι μετέφεραν το φαγητό. Και σύντομα ανακάλυψαν πως ήταν ο άγιος Colman. Ο βασιλιάς θαύμασε την ασκητική του ζωή και του υποσχέθηκε να του δώσει γη για να ιδρύσει ένα μοναστήρι.        

Έτσι ο άγιος  Colman εγκατέλειψε το ερημητήριο του και άρχισε να υπηρετεί τους ανθρώπους. Σύντομα έμαθαν σε όλη την επικράτεια για τα θαύματα του. Πολλοί άνθρωποι επισκέπτονταν τον Colman, θεραπεύονταν και η ψυχή τους γαλήνευε. Κάποτε η ζώνη του αγίου έπεσε στο έδαφος όχι πολύ μακριά από το ερημητήριο του και αυτό ήταν σημάδι πως έπρεπε να χτίσει μοναστήρι σε εκείνο το σημείο. Το μοναστήρι ονομαζόταν Kilmacduagh (το μοναστήρι του γιου του  Duagh) και ο Colman έγινε ο πρώτος ηγούμενος. (η ζώνη του φυλασσόταν σαν λείψανο και πολλοί γιατρεύονταν από αυτήν). Παρά την θέληση του ο άγιος   Colman χειροτονήθηκε επίσκοπος της επικράτειας έχοντας σαν κέντρο το Kilmacduagh και ίδρυσε τον πρώτο καθεδρικό ναό εκεί.  Ο Colman, σαν επίσκοπος και ηγούμενος την ίδια στιγμή, εργαζόταν με όλο του τον ζήλο σαν ένας καλός ποιμένας. Νοιαζόταν για όλα τα μοναστήρια και τα κοινόβια στην επισκοπή του και ζέσταινε τις καρδιές του ποιμνίου του με ολόθερμη αγάπη για τον Χριστό τον Σωτήρα μας.  Όμως η ζωή μέσα στον κόσμο (σε σύγκριση με την προηγούμενη ερημική ζωή του), η δόξα και οι τιμές από τους ανθρώπους ήταν ένα εμπόδιο για αυτόν και με όλη του την καρδιά επιθυμούσε να επιστρέψει στον αγαπημένο του τρόπο ζωής για μια ημέρα. Και μετά από πολλά χρόνια υπηρεσίας προς τους ανθρώπους, ο άγιος παραιτήθηκε από την επισκοπή του εφτά χρόνια πριν από την κοίμηση του. Ο άγιος εγκαταστάθηκε στην πεδιάδα Oughtmama στην περιοχή Burren όπου κοιμήθηκε στις 29 Οκτωβρίου του 632 σε πολύ προχωρημένη ηλικία.    

Ο άγιος Colman τιμήθηκε σαν άγιος αμέσως μετά τον θάνατο του και έγινε ο πολιούχος άγιος του Kilmacduagh. Σε αντιστοιχία με τα λείψανα του, τα επισκοπικά του ενδύματα και η προσωπική ράβδος του αγίου Colman φυλάσσονταν σαν πολύτιμα λείψανα για πολλά χρόνια και η ράβδος του βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο του Δουβλίνου. Την χρησιμοποιούσαν σε ορκωμοσίες στην μετέπειτα μεσαιωνική περίοδο.   Σύμφωνα με μια ιστορία, ο άγιος προφήτεψε πως κανένας άνθρωπος ή ζώο δεν θα σκοτωνόταν από κεραυνό στην επισκοπή του Kilmacduagh και λένε πως αυτό ισχύει μέχρι και σήμερα.    

Στην μεσαιωνική περίοδο, το μοναστήρι του Kilmacduagh έγινε ιδιαίτερα φημισμένο και διέπρεψε στο ότι διατηρούσε τις ασκητικές παραδόσεις. Αυτό το θρησκευτικό μνημείο ήταν τόσο σημαντικό που από τον δωδέκατο αιώνα μια μόνιμη επισκοπή υπήρχε εκεί. Δυστυχώς, οι Βίκινγκ έκαναν επιδρομές στο μοναστήρι και τελικά το λεηλάτησαν τον δωδέκατο αιώνα. Τον δέκατο τρίτο αιώνα ένα Αυγουστινιανό Αβαείο χτίστηκε στο σημείο. Αυτό το μοναστήρι διαλύθηκε κατά την Μεταρρύθμιση.          

Τα ερείπια του Αβαείου  Kilmacduagh σήμερα 

Σήμερα το Kilmacduagh είναι ένα μικρό χωριό στα νότια της κομητείας Galway κοντά στην πόλη Gort. Εξακολουθεί να είναι ένας ιερός τόπος και ένας προορισμός για προσκυνητές. Πολλά αρχαία γραφικά ερείπια υπάρχουν ακόμη, συμπεριλαμβανομένων ερειπίων του καθεδρικού, των μοναστηριακών εκκλησιών (της αγίας Μαρίας, δεν διευκρινίζεται ποιας , του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και άλλων) και μοναστηριακά κτίσματα (το σπίτι του ηγουμένου). Ένας από τους θησαυρούς του είναι ένας αρχαίος Ιρλανδικός κυλινδρικός πύργος, ο ποιο ψηλός της χώρας (112 πόδια ύψος).

Ο κυλινδρικός πύργος στο Kilmacduagh

*Το ποιο σημαντικό μοναστήρι του αγίου Enda βρισκόταν στο Inishmore στο Galway όμως για λίγο καιρό έζησε στα νησιά Aran που περιελάμβαναν και το  Aranmore.


Άγιε Colman του Kilmacduagh, προσευχήσου στο Θεό για εμάς!

Αγγλικό κείμενο http://www.pravoslavie.ru/english/75046.htm

Μετάφραση orthodoxy-rainbow