Για τα σημεία που εμφανίστηκαν από τον Ουρανό όταν η μητέρα αυτού του κοινοβίου έφυγε από αυτή τη ζωή. (675)
Συνέχεια από εδώ
Όταν η ίδια η Ethelburg, η ευλαβής μητέρα αυτής της μοναστικής κοινότητας που ήταν αφιερωμένη στο Θεό, επρόκειτο να φύγει από αυτόν τον κόσμο, ένα υπέροχο όραμα εμφανίστηκε σε μία από τις αδερφές που την έλεγαν Tortgyth η οποία έχοντας ζήσει πολλά χρόνια σε αυτό το μοναστήρι, προσπαθούσε πάντα, με ταπεινότητα και ειλικρίνεια, να υπηρετεί το Θεό και να βοηθάει τη μητέρα να κρατάει την πειθαρχεία με το να συμβουλεύει τις ποιο νεαρές. Τώρα, προκειμένου η αρετή της, σύμφωνα με τον Απόστολο, να τελειοποιηθεί μέσα στην ασθένεια, ξαφνικά αρρώστησε από μία πολύ φοβερή σωματική ασθένεια, υπό την οποία, μέσα από την πρόνοια του Λυτρωτή μας, δοκιμάστηκε για εννιά δραματικά χρόνια, μέχρι το τέλος, ώστε κάθε κηλίδα κακού η οποία παρέμενε ανάμεσα στις αρετές, από άγνοια ή από αμέλεια, να καθαριστεί εντελώς μέσα στο καμίνι της χρόνιας θλίψης.
Αυτή η γυναίκα, βγαίνοντας από το δωμάτιο όπου έμεινε μία νύχτα, το σούρουπο, είδε ξεκάθαρα ένα ανθρώπινο σώμα, το οποίο ήταν ποιο λαμπρό από τον ήλιο, τυλιγμένο σε εξαιρετικό λινό ύφασμα να ανυψώνετε ψηλά και να βγαίνει από το οίκημα μέσα στο οποίο οι αδερφές συνήθιζαν να κοιμούνται. Έπειτα κοιτώντας με ανυπομονησία για να δει τι ήταν αυτό που έλκυσε προς τα επάνω αυτό το ένδοξο σώμα το οποίο αντίκρισε, παρατήρησε πως ανυψώθηκε ψηλά σαν να ήταν δεμένο με σχοινιά ποιο λαμπερά και από το χρυσάφι, ώσπου, αφού μπήκε στους ανοιχτούς ουρανούς, δεν ήταν πλέον ορατό από αυτή. Αφού είδε αυτό το όραμα, δεν αμφέβαλε πως κάποιο μέλος της κοινότητας θα πέθαινε σύντομα και η ψυχή της θα ανυψωνόταν στον ουρανό χάρη στα καλά έργα τα οποία είχε κάνει και αυτά ήταν τα χρυσά σχοινιά που την ανέβαζαν. Και όντως αυτό επιβεβαιώθηκε γιατί μερικές μέρες αργότερα, η αγαπημένη του Θεού, η Ethelburg, η μητέρα αυτής της κοινότητας, απελευθερώθηκε από τη φυλακή της σάρκας και η ζωή της ήταν τέτοια που κανένας από εκείνους που την ήξεραν δεν αμφέβαλε για το ότι η είσοδος για την ουράνια χώρα ήταν ανοιχτή για αυτή όταν έφυγε από αυτή τη ζωή.
Υπήρχε ακόμη, στο ίδιο μοναστήρι, μία συγκεκριμένη μοναχή, από αρχοντική γενιά και ποιο αρχόντισσα στην αγάπη της για τον επερχόμενο κόσμο, η οποία είχε για χρόνια τέτοια παράλυση σε όλο της το σώμα, που δεν μπορούσε να κουνήσει κανένα μέλος της. Όταν άκουσε ότι το σώμα της σεβάσμιας ηγουμένης είχε μεταφερθεί στην εκκλησία, ώσπου να θαφτεί, επιθύμησε να την μεταφέρουν εκεί και να την τοποθετήσουν γονατιστή δίπλα της, σύμφωνα με τη στάση που έχει κανείς όταν προσεύχεται. Όταν έγινε αυτό, της μίλησε σαν να ήταν ζωντανή και την παρακάλεσε να ικετεύσει τον ελεήμονα Δημιουργό να την απαλλάξει από τους φοβερούς και συνεχόμενους πόνους της. Η προσευχή της δεν άργησε να ακουστεί γιατί ελευθερώθηκε από τη σάρκα της δώδεκα ημέρες μετά, αντάλλαξε τα προσωρινά βάσανα της για μια αιώνια ανταμοιβή.
Τρία χρόνια μετά το θάνατο της ηγουμένης της, η προαναφερθείσα δούλη του Χριστού, η Tortgyth, παρέμενε σε αυτή τη ζωή και ταλαιπωρήθηκε για τόσο καιρό με την ασθένεια που προαναφέρθηκε, που τα οστά της με δυσκολία κρατιόντουσαν ενωμένα μεταξύ τους. Τελικά, όταν ο καιρός για να απελευθερωθεί είχε φτάσει, δεν έχασε απλώς την ικανότητα να χρησιμοποιεί τα μέλη της, αλλά και την ικανότητα να χρησιμοποιεί τη γλώσσα της κατάσταση στην οποία παρέμεινε για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, ώσπου ξαφνικά θεραπεύτηκε από ένα θείο όραμα και άνοιξε τα χείλη και τα μάτια της και κοιτώντας στον ουρανό άρχισε να μιλάει απευθυνόμενη προς το όραμα το οποίο έβλεπε: «Πολύ χαρμόσυνη είναι για εμένα η άφιξη σου και είσαι ευπρόσδεκτη!» Αφού είπε αυτά, έμεινε σιωπηλή για λίγο, καθώς περίμενε να της απαντήσει εκείνη που έβλεπε και στην οποία μιλούσε. Έπειτα με μία δυσαρέσκεια είπε: «Δεν μπορώ να το υποφέρω αυτό με ευχαρίστηση.» έπειτα σιωπώντας για λίγο είπε πάλι «εάν μπορεί να γίνει σήμερα, παρακαλώ η καθυστέρηση να μην είναι μεγάλη». Και έπειτα παραμένοντας σιωπηλή για ένα διάστημα κατέληξε λέγοντας αυτό «εάν υπάρχει τέτοια αποφασιστικότητα και η διαταγή δεν μπορεί να αναιρεθεί παρακαλώ να μην αναβληθεί για περισσότερο από την επόμενη νύχτα.»
Αφού είπε αυτά και ρωτήθηκε από εκείνες που βρίσκονταν γύρω της με ποια μιλούσε είπε, «Με την πολυαγαπημένη μου μητέρα, την Ethelburg» γεγονός που τις έκανε να καταλάβουν, πως είχε έρθει για να την πληροφορήσει πως ο καιρός της κοίμησης της ήταν κοντά. Γιατί όπως είχε επιθυμήσει, έπειτα από μία ημέρα και μία νύχτα, ελευθερώθηκε κατά τον ίδιο τρόπο από τα δεσμά της σάρκας και από την ασθένεια της και μπήκε στις χαρές της αιώνιας σωτηρίας.
Αγγλικό κείμενο Bede's Ecclesiastical History of England
http://www.gutenberg.org/files/38326/38326-h/38326-h.html#toc203
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Συνέχεια από εδώ
Όταν η ίδια η Ethelburg, η ευλαβής μητέρα αυτής της μοναστικής κοινότητας που ήταν αφιερωμένη στο Θεό, επρόκειτο να φύγει από αυτόν τον κόσμο, ένα υπέροχο όραμα εμφανίστηκε σε μία από τις αδερφές που την έλεγαν Tortgyth η οποία έχοντας ζήσει πολλά χρόνια σε αυτό το μοναστήρι, προσπαθούσε πάντα, με ταπεινότητα και ειλικρίνεια, να υπηρετεί το Θεό και να βοηθάει τη μητέρα να κρατάει την πειθαρχεία με το να συμβουλεύει τις ποιο νεαρές. Τώρα, προκειμένου η αρετή της, σύμφωνα με τον Απόστολο, να τελειοποιηθεί μέσα στην ασθένεια, ξαφνικά αρρώστησε από μία πολύ φοβερή σωματική ασθένεια, υπό την οποία, μέσα από την πρόνοια του Λυτρωτή μας, δοκιμάστηκε για εννιά δραματικά χρόνια, μέχρι το τέλος, ώστε κάθε κηλίδα κακού η οποία παρέμενε ανάμεσα στις αρετές, από άγνοια ή από αμέλεια, να καθαριστεί εντελώς μέσα στο καμίνι της χρόνιας θλίψης.
Αυτή η γυναίκα, βγαίνοντας από το δωμάτιο όπου έμεινε μία νύχτα, το σούρουπο, είδε ξεκάθαρα ένα ανθρώπινο σώμα, το οποίο ήταν ποιο λαμπρό από τον ήλιο, τυλιγμένο σε εξαιρετικό λινό ύφασμα να ανυψώνετε ψηλά και να βγαίνει από το οίκημα μέσα στο οποίο οι αδερφές συνήθιζαν να κοιμούνται. Έπειτα κοιτώντας με ανυπομονησία για να δει τι ήταν αυτό που έλκυσε προς τα επάνω αυτό το ένδοξο σώμα το οποίο αντίκρισε, παρατήρησε πως ανυψώθηκε ψηλά σαν να ήταν δεμένο με σχοινιά ποιο λαμπερά και από το χρυσάφι, ώσπου, αφού μπήκε στους ανοιχτούς ουρανούς, δεν ήταν πλέον ορατό από αυτή. Αφού είδε αυτό το όραμα, δεν αμφέβαλε πως κάποιο μέλος της κοινότητας θα πέθαινε σύντομα και η ψυχή της θα ανυψωνόταν στον ουρανό χάρη στα καλά έργα τα οποία είχε κάνει και αυτά ήταν τα χρυσά σχοινιά που την ανέβαζαν. Και όντως αυτό επιβεβαιώθηκε γιατί μερικές μέρες αργότερα, η αγαπημένη του Θεού, η Ethelburg, η μητέρα αυτής της κοινότητας, απελευθερώθηκε από τη φυλακή της σάρκας και η ζωή της ήταν τέτοια που κανένας από εκείνους που την ήξεραν δεν αμφέβαλε για το ότι η είσοδος για την ουράνια χώρα ήταν ανοιχτή για αυτή όταν έφυγε από αυτή τη ζωή.
Υπήρχε ακόμη, στο ίδιο μοναστήρι, μία συγκεκριμένη μοναχή, από αρχοντική γενιά και ποιο αρχόντισσα στην αγάπη της για τον επερχόμενο κόσμο, η οποία είχε για χρόνια τέτοια παράλυση σε όλο της το σώμα, που δεν μπορούσε να κουνήσει κανένα μέλος της. Όταν άκουσε ότι το σώμα της σεβάσμιας ηγουμένης είχε μεταφερθεί στην εκκλησία, ώσπου να θαφτεί, επιθύμησε να την μεταφέρουν εκεί και να την τοποθετήσουν γονατιστή δίπλα της, σύμφωνα με τη στάση που έχει κανείς όταν προσεύχεται. Όταν έγινε αυτό, της μίλησε σαν να ήταν ζωντανή και την παρακάλεσε να ικετεύσει τον ελεήμονα Δημιουργό να την απαλλάξει από τους φοβερούς και συνεχόμενους πόνους της. Η προσευχή της δεν άργησε να ακουστεί γιατί ελευθερώθηκε από τη σάρκα της δώδεκα ημέρες μετά, αντάλλαξε τα προσωρινά βάσανα της για μια αιώνια ανταμοιβή.
Τρία χρόνια μετά το θάνατο της ηγουμένης της, η προαναφερθείσα δούλη του Χριστού, η Tortgyth, παρέμενε σε αυτή τη ζωή και ταλαιπωρήθηκε για τόσο καιρό με την ασθένεια που προαναφέρθηκε, που τα οστά της με δυσκολία κρατιόντουσαν ενωμένα μεταξύ τους. Τελικά, όταν ο καιρός για να απελευθερωθεί είχε φτάσει, δεν έχασε απλώς την ικανότητα να χρησιμοποιεί τα μέλη της, αλλά και την ικανότητα να χρησιμοποιεί τη γλώσσα της κατάσταση στην οποία παρέμεινε για τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, ώσπου ξαφνικά θεραπεύτηκε από ένα θείο όραμα και άνοιξε τα χείλη και τα μάτια της και κοιτώντας στον ουρανό άρχισε να μιλάει απευθυνόμενη προς το όραμα το οποίο έβλεπε: «Πολύ χαρμόσυνη είναι για εμένα η άφιξη σου και είσαι ευπρόσδεκτη!» Αφού είπε αυτά, έμεινε σιωπηλή για λίγο, καθώς περίμενε να της απαντήσει εκείνη που έβλεπε και στην οποία μιλούσε. Έπειτα με μία δυσαρέσκεια είπε: «Δεν μπορώ να το υποφέρω αυτό με ευχαρίστηση.» έπειτα σιωπώντας για λίγο είπε πάλι «εάν μπορεί να γίνει σήμερα, παρακαλώ η καθυστέρηση να μην είναι μεγάλη». Και έπειτα παραμένοντας σιωπηλή για ένα διάστημα κατέληξε λέγοντας αυτό «εάν υπάρχει τέτοια αποφασιστικότητα και η διαταγή δεν μπορεί να αναιρεθεί παρακαλώ να μην αναβληθεί για περισσότερο από την επόμενη νύχτα.»
Αφού είπε αυτά και ρωτήθηκε από εκείνες που βρίσκονταν γύρω της με ποια μιλούσε είπε, «Με την πολυαγαπημένη μου μητέρα, την Ethelburg» γεγονός που τις έκανε να καταλάβουν, πως είχε έρθει για να την πληροφορήσει πως ο καιρός της κοίμησης της ήταν κοντά. Γιατί όπως είχε επιθυμήσει, έπειτα από μία ημέρα και μία νύχτα, ελευθερώθηκε κατά τον ίδιο τρόπο από τα δεσμά της σάρκας και από την ασθένεια της και μπήκε στις χαρές της αιώνιας σωτηρίας.
Αγγλικό κείμενο Bede's Ecclesiastical History of England
http://www.gutenberg.org/files/38326/38326-h/38326-h.html#toc203
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου