Άγιος Rupert (Robert) του Σάλτσμπουργκ, Απόστολος της Βαυαρίας και της Αυστρίας. († 710)
Η 27η Μαρτίου είναι η ημέρα εορτής του αγίου Rupert, ενός αγίου και ευλογημένου ανθρώπου. Η ημέρα της μνήμης του τιμάται την ημέρα της κοίμησης του και φέρνει πνευματική χαρά σε όσους είναι πιστοί και ξαλαφρώνει τις καρδιές στη διάρκεια όλου του έτους. Όπως λένε οι Γραφές: "Η μνήμη των δικαίων θα είναι αιώνια". Εκείνος που περνάει στην χαρά των αγγέλων είναι άξιος να τον θυμούνται οι άνθρωποι. Όπως λένε οι Γραφές: "Ένας σοφός γιος είναι η δόξα του πατέρα," και πόσο υπέροχη είναι η δόξα του, εκείνου που λύτρωσε τόσα πολλά βάρβαρα έθνη με την πίστη του στον Ιησού Χριστό μέσα από το Ευαγγέλιο.
Όταν ο Childebert ο βασιλιάς των Φράγκων βρισκόταν στο δεύτερο έτος της βασιλείας του, ο Επίσκοπος του Worms ήταν ο άγιος Ομολογητής Rupert, ο οποίος είχε γεννηθεί μέσα στην Φραγκική αριστοκρατία, όμως ήταν περισσότερο αριστοκράτης στην πίστη και την ευλάβεια. Ήταν ευγενικός και αγνός, απλός και συνετός, αφοσιωμένος στην δοξολογία του Θεού, γεμάτος με το Άγιο Πνεύμα. Ήταν επίσης επιφυλακτικός στις αποφάσεις του και δίκαιος στις κρίσης του. Κατείχε μεγάλη πνευματική διάκριση και οι καλές του πράξεις μετέτρεψαν το ποίμνιο του σε πραγματικές εικόνες του Χριστού, γιατί τους ενέπνεε όχι μόνο με τα λόγια, αλλά και με το παράδειγμα των έργων του. Συχνά αγρυπνούσε, νήστευε και κοσμούσε τα έργα του με συμπόνια. Έδωσε όλα του τα πλούτη ώστε να μην πεινάσουν οι φτωχοί, πιστεύοντας πως ο ίδιος είναι εκείνος που οφείλει να ντύσει τους γυμνούς και να βοηθήσει τους φτωχούς.
Όταν η μεγάλη φήμη αυτού του σεβάσμιου άνδρα έφτασε μέχρι τις άκρες του κόσμου, ισχυροί άνδρες, όχι μόνο σε αυτή την επικράτεια αλλά και από άλλα έθνη, έσπευδαν για να ακούσουν τις άγιες διδαχές του. Κάποιοι με πολλές θλίψεις πήγαιναν για να λάβουν παρηγοριά μέσα από τα άγια λόγια του και άλλοι κληρικοί πήγαιναν για να διδαχτούν την καθαρότητα της πραγματικής Ορθοδοξίας από αυτόν. Πολλοί ελευθερώνονταν από τις παγίδες του αρχαίου εχθρού μέσα από τις γεμάτες με αγάπη πνευματικές συμβουλές του και μπορούσαν να μπουν στο μονοπάτι της σωτηρίας. Όμως οι άπιστοι, οι οποίοι ήταν πολλοί στην περιοχή Worms, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν την αγιότητα του, τον εξόρισαν από την πόλη με έναν πολύ ντροπιαστικό τρόπο. Τον έκαναν να υποφέρει φοβερά και τον χτύπησαν με ραβδιά. Εκείνο τον καιρό ο Theodo, ο Δούκας της Βαυαρίας, ακούγοντας για τα θαύματα που είχε κάνει αυτός ο άγιος άνθρωπος επιθύμησε να τον συναντήσει. Με βεβαιότητα έστειλε τους ποιο πιστούς του άνδρες να τον καλέσουν στην αυλή του για να τον ρωτήσει εάν ήθελε να επισκεφτεί τις επικράτειες τις Βαβαρίας και αν μπορούσε να τον διδάξει για την ζωοποιό πίστη. Ο ευλογημένος επίσκοπος, έχοντας λάβει μια τόσο ειλικρινή και εγκάρδια πρόσκληση κατάλαβε πως είχε έρθει από τον Θεό και ευχαρίστησε τον Ελεήμονα, γιατί "αυτοί που κάθονταν στο σκοτάδι και στη σκιά του θανάτου" λαχταρούσαν να γνωρίσουν τον δωρητή της ζωής, τον Ιησού Χριστό.
Έστειλε τους δικούς του ιερείς, σαν να ήταν ακτίνες πίστεως, για να επιστρέψουν με τους πρεσβευτές του Δούκα, και ο ίδιος μετά από λίγο καιρό έκανε το ταξίδι του προς την Βαυαρία. Όταν ο Δούκας άκουσε τα νέα πως ο ευλογημένος βρισκόταν στο δρόμο του χάρηκε πολύ και αυτός μαζί με μια μεγάλη συνοδεία έσπευσε να συναντήσει τον άγιο Rupert και τελικά τον συνάντησε στην πόλη Regensburg. Παρότι ήταν εξαντλημένος και πεινασμένος από το μακρινό του ταξίδι, ο άγιος Rupert, αμέσως άρχισε να αποκαλύπτει στον Δούκα τα μυστήρια του ουρανού και του δίδαξε την Ορθόδοξη πίστη. Έπεισε τον Δούκα να αρνηθεί την λατρεία των ειδώλων και τον βάπτισε στο όνομα της Αγίας και Αδιαίρετης Τριάδας. Οι αριστοκράτες και οι απλοί άνθρωποι βαπτίστηκαν και αυτοί μαζί με τον δούκα, δοξολογώντας τον Ιησού Χριστό τον Σωτήρα του κόσμου, ο οποίος τους έκρινε άξιους για να έρθουν προς το φως Του μέσα από το σκοτάδι με τη βοήθεια του ομολογητή Του, του ευλογημένου Rupert. Με τα άγια λόγια του οι σκοτεινές καρδιές τους φωτίστηκαν και οι ψυχές των αβάφτιστων δίψασαν για την πηγή της ζωής.
Όταν ο άγιος αποκάλυψε την Θεϊκή Αλήθεια βαπτίζοντας τον Δούκα και τους ανθρώπους του, ο Theodo κατάλαβε το μυστήριο του σωτήριου βαπτίσματος. Ικέτευσε τον άγιο Rupert να μεταφέρει το φως της Ορθοδοξίας στους άλλους και ο άγιος, εκπληρώνοντας την επιθυμία του, επιβιβάστηκε σε ένα καράβι και έπλευσε στον ποταμό Δούναβη. Μέσα από τις πόλεις, τα χωριά, τα οχυρά, διέδωσε το ευαγγέλιο του Χριστού με δυνατή φωνή. Μέχρι το τέλος του Noricum, μέχρι τα χαμηλότερα σημεία του Pannonia, μετέφερε το φως των διδαγμάτων του Χριστού το οποίο φωτίζει τους πάντες. Επιστρέφοντας από την στεριά, μπήκε στην περιοχή Lauriacum, στα νερά της οποίας βάπτισε πολλούς, ελευθερώνοντας τους από την λατρεία των ειδώλων. Στο όνομα του Ιησού Χριστού θεράπευσε πολλούς οι οποίοι ταλαιπωρούνταν από διάφορες ασθένειες και πάθη. Αφού έφυγε από την Lauriacum είδε το πνευματικό σκοτάδι των φυλών σε αυτή την περιοχή. Ανέλαβε να καταστρέψει τα είδωλα και να κηρύξει παντού την αγιότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού καθώς και την ενσάρκωση του. Τους βοήθησε να πιστέψουν πως είναι πραγματικά και Θεός και άνθρωπος, πραγματικά γεννημένος από τον Πατέρα πριν από όλους τους αιώνες. Τους δίδαξε πως ο Χριστός είναι ο Λόγος του Θεού και η σύλληψη του έγινε εκ του Αγίου Πνεύματος και γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους.
Αφού δέχτηκε την επισκοπική θέση πράγμα για το οποίο τον παρακίνησε ο Δούκας και οι άνθρωποι του, πήγε στα γαλήνια νερά της Λίμνης Wallersee, όπου μια εκκλησία είχε χτιστεί στην μνήμη του Αποστόλου Πέτρου. Μετακινήθηκε από εκεί στον Ποταμό Juvavian (Salzach), στην περιοχή όπου βρίσκεται η πόλη Juvavia, η οποία είχε οικοδομηθεί σε αρχαίους ταραχώδεις καιρούς. Έναν καιρό είχε μεγάλη σημασία ανάμεσα στις Βαυαρικές πόλης, τον καιρό που έφτασε ο άγιος Rupert είχε καλυφθεί με δέντρα και αγριόχορτα και μόνο μερικοί άνθρωποι ζούσαν ανάμεσα στα ερείπια. Ο δούλος του Θεού θεώρησε πως αυτός ήταν ένας κατάλληλος τόπος για τον καθεδρικό ναό της επισκοπής, γιατί όντας τοποθετημένος ψηλά στα βουνά, βρισκόταν μακριά από την φασαρία και τους περισπασμούς του κόσμου. Πήγε μπροστά στον δούκα, και του μίλησε με μεγάλο ενθουσιασμό σχετικά με το σχέδιο του να χτίσει έναν καθεδρικό εκεί στην τιμή του ευλογημένου Πέτρου, του κορυφαίου Αποστόλου. Του δωρήθηκαν τα τεράστια ποσά που χρειαζόταν για να χτίσει την υπέροχη εκκλησία χάρη στην γενναιοδωρία του Theodo. Όταν η εκκλησία τελείωσε χειροτόνησε ιερείς και τους διέταξε να τελούν τις καθημερινές λειτουργίες με την σειρά που έπρεπε. Ο άγιος του Θεού επιθύμησε έπειτα να επεκτείνει την δικαιοδοσία του στην επικράτεια του καθεδρικού, έτσι επισκέφτηκε τον Δούκα για να του ζητήσει να του δοθεί μια ακόμη δωρεά και με τα χρήματα που του δωρήθηκαν αγόρασε την κατοικία που είναι γνωστή σαν Piding για χιλιάδες σόλιδους, μια μεγάλη ποσότητα χρημάτων για εκείνο τον καιρό. Έτσι, με το θέλημα του Θεού και τη βοήθεια των βασιλιάδων, των ευγενών και των πιστών το κέντρο της πνευματικής ζωής για το βασίλειο άρχισε να μεγαλώνει.
Εδώ έχουμε μια καταγραφή για ένα θαυμαστό γεγονός στην ζωή του αγίου Rupert. Κάποιοι πολύ έμπιστοι άνδρες πήγαν στον ευλογημένο ιεράρχη και τον πληροφόρησαν για ένα εκπληκτικό φαινόμενο το οποίο συνέβη όταν μπήκαν μέσα σε μια ερημιά χωρίς όνομα που τώρα ονομάζεται Bongotobum (Pongau). Τρεις ή τέσσερις φορές είδαν ουράνια φώτα να λάμπουν σαν αστραφτερές φωτιές στον ουρανό και αισθάνθηκαν επίσης ένα υπέροχο άρωμα στον ίδιο τόπο. Ο ευλαβής επίσκοπος έστειλε τον ιερέα Domingus στο Bongotobum λόγο των πληροφοριών που έλαβε σχετικά με τα φώτα. Ήταν η επιθυμία του ο ιερέας να διαπιστώσει την αυθεντικότητα αυτών των θαυμάτων με το να υψώσει σε αυτή την περιοχή έναν ξύλινο σταυρό τον οποίο είχε φτιάξει ο άγιος με τα ίδια του τα χέρια και τον είχε ευλογήσει. Όταν ο Domingus έφτασε, ξεκίνησε αμέσως την Πρώτη Ώρα μαζί με τους μοναχούς οι οποίοι είχανε πάει μαζί του. Είδαν ένα λαμπερό ουράνιο φως το οποίο κατέβαινε από τον ουρανό και φώτιζε όλη την περιοχή μαζί με τη λάμψη του ήλιου. Ο Domingus είδε αυτό το όραμα τρεις νύχτες σε σειρά και αισθάνθηκε το υπέροχο άρωμα επίσης. Ύψωσε τον ευλογημένο σταυρό σε αυτόν τον τόπο και ο σταυρός με θαυματουργικό τρόπο μεταφέρθηκε σε ένα σημείο πάνω από τον τόπο κατοικίας του αγίου Rupert, επιβεβαιώνοντας την αλήθεια όσων του είχαν αναφερθεί. Ο άγιος Rupert μίλησε για αυτό το θαύμα στον Theodo και έπειτα ο ίδιος πήγε στην ερημιά σε εκείνο το σημείο και βλέποντας πως ήταν κατάλληλο για κατοίκηση, άρχισε να κόβει τις γέρικες βελανιδιές και έφερε οικοδομικά υλικά ώστε να χτίσει μια εκκλησία μαζί με κατοικίες για μια μοναστική κοινότητα.
Σχεδόν την ίδια στιγμή, ο Theodo αρρώστησε και αισθάνθηκε το τέλος της ζωής του να πλησιάζει. Κάλεσε στο κρεβάτι του τον γιο του Theodobert, κάνοντας τον Δούκα του Noricum, συμβουλεύοντας τον να είναι υπάκουος στον άγιο Rupert και να τον βοηθάει στην ευλογημένη δουλειά του και να εγκαταστήσει και να υποστηρίξει την εκκλησία της Juvavian με αγάπη, τιμή και αξιοπρέπεια. Τον συμβούλεψε επίσης να την προστατεύει. Όταν συμβούλεψε τον γιο του και του έδωσε την τελευταία του διαθήκη, κοιμήθηκε εν Κυρίω. Μετά την ανάπαυση του ευλαβούς πατέρα του, ο Δούκας Theodobert μαζί με τους αυλικούς του παρέμειναν ακόλουθοι του αγίου Rupert χάρη στη μεγάλη του αγιοσύνη. Έχοντας ταξιδέψει για να δει τον άγιο στο ερημητήριο του, ο δούκας τον τίμησε με ευλαβή συμπάθεια και πήγε να προσευχηθεί μέσα στην εκκλησία την οποία ο άγιος είχε χτίσει εκεί Ο δούκας δώρισε τρία κομμάτια γης στην τιμή του αγίου Maximilian και έδωσε ιδιοκτησία σε όλες τις πλευρές του δάσους, καθώς και μια εγκατάσταση στις Άλπεις. Έδωσε δώρα για να υποστηρίξει το μοναστήρι και τους ιερομόναχους τους οποίους ο ευλογημένος Rupert είχε χειροτονήσει για την υπηρεσία του Θεού.
Όταν αυτό ολοκληρώθηκε, ο άνθρωπος του Θεού είδε πως ο ποιο αριστοκράτης άνδρας στην Βαυαρία είχε αφιερώσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του Χριστού και είχε αφήσει τις επίγειες ανησυχίες στον ποιο ασήμαντο άνθρωπο του βασιλείου του. Ο άγιος Rupert συνόδευσε τον δούκα πίσω στην πατρίδα του και έπειτα επέστρεψε με δώδεκα από τα ποιο στενά πνευματικά του παιδιά (ανάμεσα στα οποία ήταν ο Kuniald και ο άγιος Gisilarius, και οι δύο ιερείς και οι δύο άγιοι άνδρες). Η ανιψιά του, αγία Ermentrude, μια παρθένα αφιερωμένη στον Χριστό τους συνόδευσε και αυτή στην πόλη της Juvavia. Εκεί στο κυρίως οχυρό της πόλης έχτισε ένα μοναστήρι στην τιμή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του Σωτήρα και στην Παναγία Μητέρα του, την αειπάρθενο Μαρία. Τοποθέτησε σαν ηγουμένη σε αυτό το μοναστήρι την αγία Ermentrude, ώστε να μπορεί να υπηρετεί τον Βασιλιά του Ουρανού. Με την γενναιόδωρη υποστήριξη του Δούκα Theodobert, ο οποίος έδωσε πολλά δώρα στις μοναχές, εγκατέστησε ένα μοναστήρι το οποίο είχε πληρότητα τόσο στις πνευματικές του όσο και στις φυσικές του ανάγκες.
Όταν έγιναν όλα αυτά, ο ευλογημένος άνδρας άρχισε να ανυπομονεί για την ολοκλήρωση των ιεραποστολικών του έργων τα οποία είχε αρχίσει με την βοήθεια του Χριστού. Συνοδευόμενος από κληρικούς και μοναχούς, αποφάσισε να επισκεφτεί τους ακολούθους του στο βασίλειο Norican. Έχοντας αφήσει την πόλη της Juvavia επισκέφτηκε ανθρώπους στους οποίους το φως της πίστης δεν είχε φανερωθεί ακόμη και φανέρωσε το σιτάρι της πίστης ανάμεσα στα ζιζάνια. Η εξαπάτηση του διαβόλου έφυγε από τις καρδιές αυτών των βαρβαρικών φυλών, και ο Rupert φανέρωσε στην θέση της πίστη, αγάπη, έλεος και ταπεινοφροσύνη, γιατί δια μέσο του Ιησού Χριστού,ο οποίος είναι ο δωρητής και η πηγή όλων των αγαθών, είναι δυνατόν να κατοικίσουν αυτά στις ανθρώπινες καρδιές. Ταξίδεψε σε όλες τις γωνιές της Βαυαρίας και έφερε στην αληθινή πίστη τους ανθρώπους. Ενδυνάμωσε αυτούς που παρέμεναν σταθεροί στην πίστη. Έχοντας στείλει πολλούς ιερείς και ανθρώπους του Θεού οι οποίοι διέδωσαν τα Θεία Μυστήρια στους ανθρώπους, άρχισε να ανυπομονεί για την επιστροφή του στην Juvavia. Επειδή είχε το χάρισμα από τον Θεό να γνωρίζει το μέλλον, γνώριζε πως η ημέρα της κοίμησης του ήταν κοντά. Το αποκάλυψε αυτό στους υποτακτικούς του και αυτοί λυπήθηκαν πολύ. Για αυτό το λόγο, υπήρχε μεγάλη θλίψη και θρήνος όταν έφυγε από το νεοφώτιστο Χριστιανικό ποίμνιο του.
Γεμάτος με σιγουριά και πίστη στον Χριστό, ο άγιος Rupert επαίνεσε την πόλη, τους ανθρώπους της Norican και όλους όσους είχαν αποδεχτεί την αγία Ορθοδοξία. Διάλεξε τον Vitale έναν άγιο άνδρα τον οποίο τον είχε αποδεχτεί και ο λαός, σαν τον διάδοχο του. Όταν οι σαράντα ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής πέρασαν, ο Επίσκοπος Rupert αρρώστησε βαριά και εξαντλήθηκε από έναν υψηλό πυρετό. Όταν η ποιο αγία ημέρα της Ανάστασης του Σωτήρα μας Ιησού ξημέρωσε, εόρτασε την Λειτουργία και ετοιμάστηκε για το τελευταίο του ταξίδι με το πολύτιμο Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Παρηγόρησε τους ιερείς, τους μοναχούς και το ποίμνιο με μία όμορφη τελετή γεμάτη με πολύ αγάπη. Έπειτα, περιτριγυρισμένος από τα πνευματικά του παιδιά που θρηνούσαν άφησε την τελευταία του αναπνοή και η αγνή ψυχή του πήγε στον Θεό. Μια συνοδεία από αγγέλους στάλθηκε από τον Χριστό και άγιοι από τους ουρανούς οι οποίοι μετέφεραν την αγία ψυχή του με μελωδικές φωνές στην αιώνια χαρά. Έτσι ο πιστός υπηρέτης του Θεού αναπαύθηκε ειρηνικά. Όπως είναι γραμμένο: «Τίμιος εναντίον Κυρίου ό θάνατος των οσίων αυτού.» Σύντομα μετά την κοίμηση του πολλά θαύματα αποδόθηκαν σε αυτόν, γιατί ο Θεός έδειξε ευγνωμοσύνη μέσα από τα λείψανα του αγίου Του και φανέρωσε το έλεος Του. Μέσα από τις προσευχές του φίλου του Θεού, του αγίου Rupert, οι πιστοί παρηγορήθηκαν και η εκκλησία κοσμήθηκε από αναρίθμητα θαύματα. Πράγματι ο ευλογημένος Θεός, ζει και βασιλεύει. Σε Αυτόν όλη η Δόξα σε όλους τους αιώνες. Αμήν.
Αγγλικό κείμενο
http://oodegr.co/english/biographies/arxaioi/Rupert_Salzburg.htm
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου