Ίσως η κραυγή «Pikachuuu. . . !», που θυμίζει την κραυγή των καρατέκα όταν επιτίθενται, να μη σημαίνει τίποτε για πολλούς από εμάς τους γονείς. Δε θα πρέπει όμως να παραθεωρήσουμε ότι απασχολεί έντονα τα παιδιά μας. Και για να γίνω πιο σαφής: Είναι η κραυγή, που εκβάλει ο Πίκατσου, το «ηλεκτροφόρο ποντίκι» (ύψους 1/2 μέτρου), που συνοδεύει τον Ash (Ας), πριν κεραυνοβολήσει τον αντίπαλό του με μια γενναία δόση ηλεκτρικού ρεύματος. Πέραν από την κραυγή αυτή, η έντονη φωτεινή ακτινοβολία, που τη συνοδεύει είναι η αιτία της «Φωτοαισθητικής Επιληψίας1», που έστειλε στο νοσοκομείο 700 περίπου παιδιά, στην Ιαπωνία, το Δεκέμβριο του 1997.
Παρ’ όλ’ αυτά, από τότε και μέχρι σήμερα, το σύνδρομο «Pokemom», κερδίζει συνεχώς έδαφος εις βάρος της ψυχικής και σωματικής υγείας των παιδών μας. Για την υστερία που φαίνεται να έχει καταλάβει τον παιδόκοσμο σ’ ολόκληρο τον «πολιτισμένο» κόσμο, σχετικά με τα «Pokemon», δεν χρειάζεται να κάνουμε ειδική αναφορά. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Μ.Ε.Ε) φρόντισαν πρόσφατα να μας υπενθυμίσουν αρκετά από τα ιστορικά στοιχεία, που συνοδεύουν το διαβόητο video game της Nintendo, το οποίο έχει περάσει στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο κι έχει εξελιχθεί σε τεράστια εμπορική επιχείρηση, στοχεύοντας σε όλους τους τομείς της ζωής των παιδιών μας.
Ας δούμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή. Τα Pokemons (Pocket Monsters & «Τέρατα Τσέπης» κατά το ελληνικότερο) ξεκίνησαν το 1995 στην Ιαπωνία, σαν «ήρωες» ενός παιχνιδιού βίντεο της εταιρείας Nintendo. Η Ιαπωνική εταιρεία, αφού φρόντισε να εξοπλίσει τους «ήρωές» της με όλα τα πιθανά κι απίθανα «προσόντα» στο χώρο της οικολογίας, της επιστημονικής φαντασίας και του αποκρυφισμού, έσπευσε στη συνέχεια να ενστερνιστεί τις γνωστές κι από τον όμιλο Disney, μεθόδους προώθησης των πωλήσεων. Έτσι, το video game του 1995, έγινε σειρά κινουμένων σχεδίων (cartoons) για την τηλεόραση και πρόσφατα κινηματογραφική ταινία. Παράλληλα, εξαπολύθηκαν όλοι οι μηχανισμοί μάρκετινγκ της διεθνούς βιομηχανίας παιχνιδιών, που με το πατρονάρισμα της Nintendo ανέλαβαν να εξοπλίσουν την αγορά με «χνουδωτά ζωάκια Πόκεμον, με «συλλεκτικά» αυτοκόλλητα Πόκεμον (των άλμπουμ Panini), με τράπουλες Πόκεμον των «Wizards of the Coast2» (γνωστών κι’ από το διαβόητο παιχνίδι «Dungeons and Dragons» & «Μπουντρούμια και Δράκοι», πολύ διαδεδομένο στις Η. Π. Α «παιχνίδι ρόλων», υπεύθυνο για εθισμό αλλά και για αυτοκτονίες παικτών). Προωθούνται ακόμη: Αφίσες Πόκεμον, σχολικά είδη, βιβλία, κασέτες, CD, παιδικά κρεβάτια, ρολόγια, παιδικά ρούχα αλλά και ολόκληρα παιδικά δωμάτια, κινητά τηλέφωνα, μίνι αυτοκίνητα και εκατοντάδες άλλα είδη που φέρουν απεικονίσεις Πόκεμον.
Ας επανέλθουμε όμως στο ουσιαστικό περιεχόμενο της ιστορίας των Πόκεμον για να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα ιδιαίτερα βλαπτικά για την ψυχική ισορροπία όσων εκτίθενται στο φανταστικό αυτό περιβάλλον, που δημιούργησε για την Nintendo ο Τατζίρι Σατόσι, άτομο μοναχικό, εσωστρεφές, εθισμένο μονομερώς στον κόσμο των Video games.
Τα Πόκεμον είναι μία σειρά με περισσότερα από 150 φανταστικά όντα (φαινομενικά χαριτωμένα, όσο είναι μικρά, αλλά τερατώδη καθώς «εξελίσσονται») Τα Πόκεμον «εξελίσσονται» (δε μεγαλώνουν) σε διαφορετικά Πόκεμον με νέα χαρακτηριστικά, που μπορούν να εκτελούν διαφορετικές επιθέσεις και που το καθένα έχει ξεχωριστή μορφή και ειδικές «πολεμικές ικανότητες».
Βασικός ήρωας της ιστορίας, ο Ash, που μαζί με τους φίλους του Brock και Misty και συνοδευόμενοι από τον Pikachu περιοδεύουν στον φανταστικό τους κόσμο με στόχο να συλλάβουν και να «εκπαιδεύσουν» όσο το δυνατόν περισσότερα Πόκεμον, τα οποία και χρησιμοποιούν σε μάχες με Πόκεμον άλλων εκπαιδευτών».
Το βασικό αυτό σενάριο δείχνει γενικά ανώδυνο, άλλα και ιδιαίτερα ελκυστικό, καθώς προβάλλει το στοιχείο της εξερεύνησης, της περιπέτειας, εξάπτει την φαντασία και δίνει τροφή στον συναισθηματισμό του παιδιού, περιτρυγισμένου από χαριτωμένα μωρά-ζωάκια, που παρόλη την αθωότητα τους, κρύβουν «ειδικές δυνάμεις». Ας δούμε όμως ένα πιο εξειδικευμένο, τηλεοπτικό σενάριο.
Ο Ash μαζί με τους φίλους του Brock και Misty και συνοδευόμενος από τον Pikachu, περιοδεύουν στον φανταστικό τους κόσμο με στόχο να συλλάβουν και να «εκπαιδεύσουν» όσο το δυνατόν περισσότερα Πόκεμον, τα οποία και χρησιμοποιούν σε μάχες με Πόκεμον άλλων «εκπαιδευτών».
Ο Ash και οι φίλοι του φτάνουν σε κάποια πόλη, με ειδικό «γυμναστήριο» για μονομαχίες Pokemon. Μετά από κάποιες περιπέτειες, όπου ένα περίεργο εξάχρονο κορίτσι (ντυμένο με φορέματα βικτοριανής εποχής) τους σώζει, μαθαίνουν για το γυμναστήριο της Sabrina, περίφημης εκπαιδεύτριας Pokemon στην περιοχή. Ο Ash, αποφασίζει να προκαλέσει τη Sabrina σε αγώνα Pokemon. Όμως το «γυμναστήριο» της Sabrina έχει εσωτερικά όψη παγανιστικού ναού, ενώ σε παραπλήσια δωμάτια, βοηθοί της ασκούνται στην προσπάθεια να λυγίσουν κουτάλια, που κρατούν στο χέρι τους, «με τη δύναμη της σκέψης», σε στυλ Γιούρι Γκέλερ3. Η Sabrina εμφανίζεται, αλλά με «διπλή υπόσταση», σαν εικοσιπεντάχρονη, ψυχρή παρουσία, «κάτοχος εξαιρετικών παραψυχικών δυνάμεων» και συγχρόνως σαν το περίεργο εξάχρονο κορίτσι που γνώρισαν πριν. Στη «μονομαχία» που ακολουθεί, ο Ash χρησιμοποιεί τον Pikachu που κατατροπώνεται από τον Kadabra, το Πόκεμον της Sabrina, που είναι «Πόκεμον Μέντιουμ» και χρησιμοποιεί: «Υπνωτισμό, τηλεμεταφορά και «εγκεφαλικά κύματα Άλφα» για να εξουδετερώνει τους εχθρούς του. Ο Kadabra έχει κεφάλι αλεπούς, φέρει πεντάκτινο αστέρα (πεντάλφα) στο μέτωπο και κρατά στο δεξί χέρι κουτάλι (προφανώς εις ένδειξη της δυνατότητας του να το λυγίσει με τη «δύναμη του νου»).
Ακολουθούν σημεία και τέρατα, που δυστυχώς ο περιορισμός του χώρου μας δεσμεύει να αναπτύξουμε. Όπως, ότι η Sabrina ζει ταυτόχρονα μια διπλή, σωματική υπόσταση (τον παιδικό εαυτό της και την ενήλικη υπόσταση της μοντέρνας μάγισσας που κάνει χρήση «παραψυχολογίας») μετατρέποντας σε κούκλες τους νικημένους αντιπάλους της, μαζί και την μητέρα της. . . Αξίζει γενικά να προσθέσουμε, ότι πολλά από τα 151 Πόκεμον δεν στερούνται «παραφυσικών» ικανοτήτων, με αποτέλεσμα ο «κόσμος των Πόκεμον» να είναι σε μεγάλο βαθμό όχι απλώς φανταστικός, αλλά αποκρυφιστικός. Από τα ανωτέρω βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι η ενασχόληση των παιδιών μας με τα Πόκεμον, μόνο βλάβη μπορεί να προξενήσει, κάτι που ενώ τα ΜΜΕ φρόντισαν να υπογραμμίσουν μετά τα συμπτώματα του 1997, σήμερα εν όψει της προβολής της ταινίας και με τη λήθη του παρελθόντος που συχνά χαρακτηρίζει τον Τύπο, ακούσαμε και είδαμε εγκωμιαστικά ως επί το πλείστον σχόλια. Σ’ αυτό μπορεί να συνετέλεσε και ο αντίκτυπος του promotion της Nintendo, καθώς παρακάπτονται συνήθως όλα τα εμπόδια μπροστά στα συστήματα πωλήσεων ενός υπέρκολοσσού.
Το συμπέρασμα μας λοιπόν, παραμένει: Η εξοικείωση των παιδιών μας με τον φανταστικό αυτό κόσμο της Nintendo, προκαλεί βλάβη και ειδικά, βλάβη ψυχική.
(IM. )
1. Η φωτοευαίσθητη επιληψία (ΦΕΕ) προκαλείται από τα έντονα φώτα & γεωμετρικά σχήματα, αλλά και τις συχνές γρήγορες εναλλαγές εικόνας.
2. «Μάγοι της Ακτής». Στη χώρα μας τα «παιχνίδια» αυτά προωθεί και η εταιρεία ΚΑΪΣΣΑ.
3. Uri Geller: Εβραίος, μέντιουμ, γνωστός για «παραφυσικά φαινόμενα».
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 23
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου