Στο λυκόφως της αυγής.

Στο λυκόφως της αυγής.
(ένα ποίημα που έγραψα και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας)



Φωνές θλίψης και σπαραγμού φωλιάζουν στην ψυχή σου,
οι δαίμονες της απελπισίας με θράσος ζητούν την δύναμη σου.
Στον ουρανό τώρα για εσένα θολά είναι τα αστέρια,
την ελευθερία σου παρέδωσες στων βάρβαρων τα χέρια.

Πάλεψε να μην ακούσεις, των σκοτεινών σειρήνων τις φωνές,
περπάτησε μέσα στου ήλιου τις ακτίνες τις λαμπρές,
Μέσα στο κελάιδισμα ενός αηδονιού το βράδυ άσε τον εαυτό σου να χαθεί,
φαντάσου πως το τραγούδι του κάτω από το φεγγάρι είναι μία συγχορδία μαγική.

Χόρεψε με την πριγκίπισσα της καρδιάς σου κάτω από τον έναστρο ουρανό,
ταξίδεψε πέρα από αυτόν τον κόσμο μέσα σε παραμύθι ξωτικό.
Εκεί που σβήνει στον ορίζοντα η μοχθηρία του κόσμου,
και η αγάπη μυρίζει δενδρολίβανο και τα μαλλιά της έχουν το άρωμα του δυόσμου.

Άκουσε των αιώνων τις ευτυχισμένες  και  ηρωικές διηγήσεις,
πως οι δαίμονας ηττήθηκαν και σκόρπισαν οι θλίψεις.
Με άρπα Κελτική ένας βάρδος θα τραγουδήσει δίπλα στην φωτιά,
για την αγάπη που δεν χάνεται και ζει στου ουρανού τα παλάτια παντοτινά.

Στο δρόμο σου πρόσεξε να μην σκοντάψεις και χαθείς,
μην σε μπερδέψουν τα είδωλα μιας περασμένης εποχής.
Κράτα τον αληθινό έρωτα μέσα στα κάστρα της ψυχής,
ένα εύθυμο ποίημα γράψε μέσα στο λυκόφως της αυγής.

Χρήστος Βασιλόπουλος