Πως ο Επίσκοπος Ιωάννης του Hexham της Αγγλίας θεράπευσε ένα κωφάλαλο αγόρι με την ευλογία του. (687)
Στις αρχές της βασιλείας του Aldfrid, ο Επίσκοπος Eata πέθανε και τον διαδέχτηκε στην επισκοπή της εκκλησίας του Hexham ένας άγιος άνδρας ονόματι Ιωάννης. Όσοι τον γνώρισαν διηγούνται τα θαύματα που έκανε και ιδιαίτερα ο Berthun, ένας άνδρας που αξίζει κάθε σεβασμό και είναι ιδιαίτερα έμπιστος. Αυτός ήταν κάποτε διάκονος του και τώρα είναι ηγούμενος του μοναστηριού που ονομάζεται Inderauuda, που σημαίνει «στο δάσος του Deiri». Θα αναφέρουμε κάποια από τα θαύματα του τα οποία πιστεύουμε πως αξίζει να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Υπάρχει ένα απομονωμένο οίκημα περιτριγυρισμένο από λόφους, ανάμεσα σε διάσπαρτα δέντρα, όχι μακριά από την εκκλησία του Hexham, εβρισκόμενο σχεδόν ενάμισι μίλι μακριά και χωρίζεται (από το Hexham) από τον ποταμό Tyne, το οποίο έχει ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Ο Ιωάννης πήγαινε εκεί συχνά μαζί με τους συνοδούς του και ιδιαίτερα την περίοδο της Σαρακοστής προκειμένου να μελετήσει και να προσευχηθεί στην ησυχία. Πηγαίνοντας κάποτε εκεί στην αρχή της Σαρακοστής για να μείνει, ικέτευσε τους ακολούθους του να βρουν κάποιον φτωχό άνδρα ο οποίος υποφέρει από κάποια σοβαρή ασθένεια και να τον πάνε εκεί για τις μέρες της Σαρακοστής και να λαμβάνει από αυτούς ελεημοσύνη. Αυτό το κάνανε συχνά.
Ζούσε σε μία πόλη, όχι μακριά από εκεί, ένας νέος ο οποίος ήταν κωφάλαλος, γνωστός στον επίσκοπο καθώς συνήθιζε να τον επισκέπτεται συχνά για να λάβει ελεημοσύνη. Δεν μπόρεσε ποτέ να πει κάποια λέξη και επιπλέον είχε τόσες ψείρες στο κεφάλι του που δεν μπορούσαν να φυτρώσουν τρίχες την κορυφή του και είχε μόνο λίγες τρίχες γύρω από το κεφάλι του. Ο επίσκοπος κάλεσε αυτόν τον νέο να έρθει μπροστά του και έδωσε εντολή να του φτιάξουν μία μικρή καλύβα μέσα στο οίκημα για να κατοικήσει μέσα σε αυτήν και να λαμβάνει ελεημοσύνη από αυτόν κάθε ημέρα. Όταν η πρώτη βδομάδα της Σαρακοστής πέρασε, την επόμενη Κυριακή παρακάλεσε τον φτωχό νέο να τον πλησιάσει και όταν ήρθε τον παρακάλεσε να βγάλει έξω την γλώσσα του και να του την δείξει. Έπειτα πιάνοντας τον από το πηγούνι έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στην γλώσσα του και έπειτα του είπε να μαζέψει τη γλώσσα του και να μιλήσει. «Πες μερικές λέξεις,» του είπε ο Ιωάννης, «πες, gae.» Αυτό στην αρχαία γλώσσα των Άγγλων σήμαινε «ναι.»
Η γλώσσα του νέου λύθηκε αμέσως και μίλησε όπως του ζητήθηκε. Έπειτα ο επίσκοπος τον παρακάλεσε να πει όλο το αλφάβητο και κάποιες προτάσεις και ο νέος το έκανε. Και δεν σταμάτησε να μιλάει όλη την ημέρα και την νύχτα για όσο ήταν ξύπνιος καθώς αναφέρουν όσοι ήταν παρόντες. Εξέφραζε τις προσωπικές του επιθυμίες και σκέψεις στους άλλους πράγμα που δεν μπορούσε να κάνει πριν. Όπως και ο άνδρας που ήταν ανάπηρος για πολύ καιρό, όταν τον θεράπευσαν οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης σηκώθηκε και δοξολογούσε τον Κύριο χαρούμενος που του έδωσε τα πόδια του που τόσο πολύ είχε ανάγκη. Ο επίσκοπος, χαιρόταν και αυτός μαζί του για την θεραπεία του και ανέθεσε σε έναν γιατρό να τον απαλλάξει από τις ψείρες του. Έκανε όπως του ζήτησαν και με την βοήθεια των ευλογιών και των προσευχών του επισκόπου το δέρμα του θεραπεύτηκε και φύτρωσαν όμορφα μαλλιά. Έτσι ο νέος έγινε όμορφος στην όψη, εύγλωττος ενώ πριν ήταν κωφάλαλος και μίζερος. Έπειτα γύρισε χαρούμενος στο σπίτι του.
Από την Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικού έθνους του αγίου Bede. Αγγλικό κείμενο
http://www.gutenberg.org/files/38326/38326-h/38326-h.html#toc255
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Στις αρχές της βασιλείας του Aldfrid, ο Επίσκοπος Eata πέθανε και τον διαδέχτηκε στην επισκοπή της εκκλησίας του Hexham ένας άγιος άνδρας ονόματι Ιωάννης. Όσοι τον γνώρισαν διηγούνται τα θαύματα που έκανε και ιδιαίτερα ο Berthun, ένας άνδρας που αξίζει κάθε σεβασμό και είναι ιδιαίτερα έμπιστος. Αυτός ήταν κάποτε διάκονος του και τώρα είναι ηγούμενος του μοναστηριού που ονομάζεται Inderauuda, που σημαίνει «στο δάσος του Deiri». Θα αναφέρουμε κάποια από τα θαύματα του τα οποία πιστεύουμε πως αξίζει να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Υπάρχει ένα απομονωμένο οίκημα περιτριγυρισμένο από λόφους, ανάμεσα σε διάσπαρτα δέντρα, όχι μακριά από την εκκλησία του Hexham, εβρισκόμενο σχεδόν ενάμισι μίλι μακριά και χωρίζεται (από το Hexham) από τον ποταμό Tyne, το οποίο έχει ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Ο Ιωάννης πήγαινε εκεί συχνά μαζί με τους συνοδούς του και ιδιαίτερα την περίοδο της Σαρακοστής προκειμένου να μελετήσει και να προσευχηθεί στην ησυχία. Πηγαίνοντας κάποτε εκεί στην αρχή της Σαρακοστής για να μείνει, ικέτευσε τους ακολούθους του να βρουν κάποιον φτωχό άνδρα ο οποίος υποφέρει από κάποια σοβαρή ασθένεια και να τον πάνε εκεί για τις μέρες της Σαρακοστής και να λαμβάνει από αυτούς ελεημοσύνη. Αυτό το κάνανε συχνά.
Ζούσε σε μία πόλη, όχι μακριά από εκεί, ένας νέος ο οποίος ήταν κωφάλαλος, γνωστός στον επίσκοπο καθώς συνήθιζε να τον επισκέπτεται συχνά για να λάβει ελεημοσύνη. Δεν μπόρεσε ποτέ να πει κάποια λέξη και επιπλέον είχε τόσες ψείρες στο κεφάλι του που δεν μπορούσαν να φυτρώσουν τρίχες την κορυφή του και είχε μόνο λίγες τρίχες γύρω από το κεφάλι του. Ο επίσκοπος κάλεσε αυτόν τον νέο να έρθει μπροστά του και έδωσε εντολή να του φτιάξουν μία μικρή καλύβα μέσα στο οίκημα για να κατοικήσει μέσα σε αυτήν και να λαμβάνει ελεημοσύνη από αυτόν κάθε ημέρα. Όταν η πρώτη βδομάδα της Σαρακοστής πέρασε, την επόμενη Κυριακή παρακάλεσε τον φτωχό νέο να τον πλησιάσει και όταν ήρθε τον παρακάλεσε να βγάλει έξω την γλώσσα του και να του την δείξει. Έπειτα πιάνοντας τον από το πηγούνι έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στην γλώσσα του και έπειτα του είπε να μαζέψει τη γλώσσα του και να μιλήσει. «Πες μερικές λέξεις,» του είπε ο Ιωάννης, «πες, gae.» Αυτό στην αρχαία γλώσσα των Άγγλων σήμαινε «ναι.»
Η γλώσσα του νέου λύθηκε αμέσως και μίλησε όπως του ζητήθηκε. Έπειτα ο επίσκοπος τον παρακάλεσε να πει όλο το αλφάβητο και κάποιες προτάσεις και ο νέος το έκανε. Και δεν σταμάτησε να μιλάει όλη την ημέρα και την νύχτα για όσο ήταν ξύπνιος καθώς αναφέρουν όσοι ήταν παρόντες. Εξέφραζε τις προσωπικές του επιθυμίες και σκέψεις στους άλλους πράγμα που δεν μπορούσε να κάνει πριν. Όπως και ο άνδρας που ήταν ανάπηρος για πολύ καιρό, όταν τον θεράπευσαν οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης σηκώθηκε και δοξολογούσε τον Κύριο χαρούμενος που του έδωσε τα πόδια του που τόσο πολύ είχε ανάγκη. Ο επίσκοπος, χαιρόταν και αυτός μαζί του για την θεραπεία του και ανέθεσε σε έναν γιατρό να τον απαλλάξει από τις ψείρες του. Έκανε όπως του ζήτησαν και με την βοήθεια των ευλογιών και των προσευχών του επισκόπου το δέρμα του θεραπεύτηκε και φύτρωσαν όμορφα μαλλιά. Έτσι ο νέος έγινε όμορφος στην όψη, εύγλωττος ενώ πριν ήταν κωφάλαλος και μίζερος. Έπειτα γύρισε χαρούμενος στο σπίτι του.
Από την Εκκλησιαστική Ιστορία του Αγγλικού έθνους του αγίου Bede. Αγγλικό κείμενο
http://www.gutenberg.org/files/38326/38326-h/38326-h.html#toc255
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου