Κάποια μέρα, εξαντλημένοι, πεινασμένοι και διψασμένοι οι αδελφοί παραπονιούνται μεταξύ τους ότι με τόση δουλειά, δοκιμασίες και κακοπάθεια σώματος αισθάνονται περισσότερο τον κόπο του παρόντος παρά τα μελλοντικά βραβεία. Δεν το έλεγαν από μεμψιμοιρία ούτε ολιγοπιστία, αλλά για να δεχθούν κάποια παράκληση από τον αββά. Ακούγοντας τούτο ο άγιος Κόλμαν τους αποκρίνεται: "Αδελφοί, εάν θέλετε να δείτε την δόξα της βασιλείας των ουρανών, θα την δείτε τώρα, όσο είναι δυνατόν να γίνει θεατή σε θνητούς". "Πάτερ, θέλουμε να δούμε", του απάντησαν, "εις παρηγορίαν". Και ο Κόλμαν υψώνοντας το χέρι του ευλόγησε τα μάτια τους, και διανοίχθηκαν, και τότε είδαν την δόξα της βασιλείας των ουρανών, όσο ήταν ανεκτό. Και ο Κόλμαν τους διέταξε να μην αναγγείλουν τίποτε σε κανέναν, όσο ο ίδιος βρίσκεται στην ζωή. Και τόσο χαροποιήθηκαν από το όραμα, ώστε την υπόλοιπη ζωή τους να θεωρούν ασήμαντους τους τωρινούς κόπους μπροστά στην άρρητη δόξα που θα ακολουθήσει, από την οποία είδαν μέρος.
Από το βιβλίο Οι Εραστές της Βασιλείας- Συνάντηση Κελτικού και Βυζαντινού Μοναχισμού του ιερομόναχου Χρυσοστόμου Κουτλουμουσιανού σελίδα 239.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου