Το µέλλον της Ρωσίας και το τέλος του κόσμου

Στις 3 Αυγούστου 1981, σε µια Ρωσική Διάσκεψη Νεολαίας στο Σαν Φρανσίσκο, ο πατήρ Σεραφείµ Ρόουζ εξήγησε τη µεγάλη σημασία της Ρωσίας εκφωνώντας µια ομιλία, που αργότερα έγινε µία από τις ευρύτερα δηµοσιευµένες διαλέξεις του: «Το µέλλον της Ρωσίας και το τέλος του κόσμου».

«Η Ρωσία», είπε, «η πρώτη χώρα που δοκίμασε τον κοµµουνιστικό ζυγό, είναι
επίσης η πρώτη χώρα που θα αρχίσει να ξυπνά από αυτόν, και που θα επιζήσει. Παρά τη
συνεχιζόμενη κυριαρχία της κοµµουνιστικής τυραννίας στη Ρωσία, ο αθεϊσμός δεν έχει
αιχμαλωτίσει την ψυχή της Ρωσίας, και το θρησκευτικό ξύπνημα που µπορεί να διαφαίνεται τώρα στη Ρωσία είναι αναμφισβήτητα µόνο η αρχή ενός απέραντου και θεμελιώδους: της ανάκαμψης της ψυχής ολοκλήρου του έθνους από τη µάστιγα του αθεϊσμού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία µπορεί σήμερα να πει ένα λόγο µεγάλης σημασίας σε ολόκληρο τον κόσμο, ο οποίος βυθίζεται στην ίδια παγίδα του αθεϊσμού από την οποία η Ρωσία αναδύεται και γι’ αυτό το µέλλον της Ρωσίας, κατά µια πνευματική έννοια, συνδέεται τόσο πολύ με το µέλλον ολοκλήρου του κόσμου».

Ο π. Σεραφείµ συνέχισε να αναφέρεται στις πολυάριθμες προφητείες των αγίων της Ρωσίας σχετικά με την ανάστασή της, µεταξύ των οποίων ήταν οι ακόλουθες.
Γέροντας Βαρνάβας της Σκήτης της Γεθσημανή (+1906): «Οι διώξεις ενάντια στην πίστη θα οδηγήσουν σε µία ανήκουστη θλίψη και σκοτάδι, και σχεδόν όλες οι εκκλησίες θα κλείσουν. Αλλά όταν θα φαίνεται στους ανθρώπους ότι είναι αδύνατο να υπομείνουν άλλο, τότε η ελευθερία θα έρθει. Θα υπάρξει µία άνθιση, οι εκκλησίες θα αρχίσουν ακόμη και να χτίζονται. Αλλά αυτό θα είναι µία ανθοφορία πριν από το τέλος».

Γέροντας Αλέξιος του Ησυχαστηρίου Ζωσιμά (+1928): «Ποιος είναι αυτός που λέει ότι η Ρωσία χάνεται, ότι έχει αφανιστεί; Όχι, όχι, δεν χάνεται, δεν έχει χαθεί και δεν θα χαθεί – αλλά οι Ρώσοι πρέπει να καθαριστούν από την αμαρτία µέσω των µεγάλων θλίψεων. Ο καθένας πρέπει να προσευχηθεί και να µετανοήσει θερμά. Αλλά η Ρωσία δεν χάνεται και δεν έχει αφανιστεί»:

Με την επανάληψη αυτών των προφητειών, ο π. Σεραφείµ υπενθύμισε στους νέους
Ρώσους ακροατές του ότι η αποκατάσταση της Αγίας Ρωσίας «εξαρτάται από τους ανθρώπους της ίδιας της Ρωσίας, επειδή ο Θεός ενεργεί πάντα µέσω της ελευθερίας του ανθρώπου. Ακριβώς όπως η Νινευή σώθηκε όταν οι άνθρωποι μετανόησαν και οι προφητείες του Ιωνά για την καταστροφή της αποδείχτηκαν ψευδείς, παρόμοια και οι προφητείες περί αποκατάστασης της Ρωσίας θα αποδειχθούν ψεύτικες εάν δεν υπάρξει καμιά µετάνοια στον ρωσικό λαό».

Το 1938 ο σύγχρονος προφήτης αρχιεπίσκοπος Ιωάννης (Μαξίμοβιτς) είχε δηλώσει ότι η αναγέννηση της Ρωσίας θα ήταν δυνατή µόνο µετά από την αποκάθαρση των φοβερών αμαρτιών της, και αυτές τις αμαρτίες τις ονόμασε συγκεκριμένα ως καταπάτηση όρκου και βασιλοκτονία του από τον Θεό υποδειγμένου Τσάρου. «Οι δημόσιοι και στρατιωτικοί ηγέτες», είπε ο αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, «αρνήθηκαν την υπακοή και την πίστη τους στον Τσάρο ακόμη και πριν από την παραίτησή του, εξαναγκάζοντας σε παραίτηση τον τελευταίο Τσάρο, ο οποίος δεν επιθύμησε την αιματοχυσία µέσα στη χώρα και οι άνθρωποι ανοιχτά και θορυβωδώς χαιρέτισαν αυτή την πράξη, και πουθενά δεν εξέφρασαν µεγαλόφωνα τη διαφωνία τους με αυτήν…»




Με την µή έκφραση µιάς ευθείας καταδίκης της επανάστασης του Φεβρουαρίου, της
εξέγερσης ενάντια στον χρισµένο από τον Θεό, ο ρωσικός λαός συνεχίζει να συµµετέχει στην αμαρτία, ειδικά όταν υπερασπίζεται τους “καρπούς” της Επανάστασης.

Μετά από σαράντα χρόνια αφότου είπε αυτό ο αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, ο π. Σεραφείµ
µπορούσε να δηλώσει: «Αυτό το έγκληµα (τής βασιλοκτονίας) είναι, τρόπον τινά, ένα σύμβολο πτώσης ολόκληρης της Ρωσίας µακριά από τον Χριστό και την αληθινή Ορθοδοξία – µία διαδικασία που κατέλαβε το µεγαλύτερο µέρος του δεκάτου ενάτου και του εικοστού αιώνα, και µόνο τώρα αρχίζει ίσως να αντιστρέφεται…

Ορθόδοξες επισημάνσεις του π. Σεραφείμ Ρόουζ (+1982), μια επιλογή κειμένων και σχόλια υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσιάτου από το βιβλίο: «π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και τα έργα του, τόμος Γ΄», Μυριόβιβλος, Α έκδοση


Πηγή