Ένα ποίημα που έγραψα για αυτή την αγαπημένη εκκλησία:
Η χρυσαφένια του ήλιου ανατολή και των πουλιών η μελίρρυτη μελωδία,
τα βήματα μου συνοδεύουν στην αγαπημένη μου εκκλησία.
Ευλογημένο ξημέρωμα Κυριακής και η ψυχή ψαλμωδία να ακούσει αναμένει
και αν είναι πικραμένη η καρδιά η ουράνια ευωδία του ναού την γαληνεύει.
Με Αναστάσιμη χαρά ψέλνουν τα στόματα στον Κύριο και στην Παναγία
η μνήμη μου αναπολεί μία κατανυκτική αγρυπνία.
Τι όμορφα που υψώνεται ο νους στα ουράνια παλάτια
όταν το Χριστός Ανέστη ψάλλουμε και λιώνουν τα σκοτάδια.
Ο νους σε σκέψεις άγιες μέσα στην θαλπωρή του ναού μας σεργιανίζει
μια φλόγα ανάβει, αγάπη ολάνθιστη για τον Θεό και όλη την κτίση.
Άγιε Νικόλα που κρατάς καράβια ασφαλή από των ωκεανών τα απύθμενα βάθη
κράτα την ψυχή μου δυνατή ενάντια στου εχθρού τα πάθη.
Ευλόγησε άγιε μου την Λευκόβρυση και στους κατοίκους δίνε ευημερία
κάνε να αξιωθούν όλοι τους του Παραδείσου την αγγελική ηρεμία.
Χρήστος Βασιλόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου