Για το πως η ιεραποστολική δύναμη τελειοποιείται μέσα από την αδυναμία.
Από την Ιστορία της Ιαπωνικής Ιεραποστολής
Roman Savchuk
καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ. Αυτά αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς τους Κορίνθιους Χριστιανούς. Η εμπειρία της Εκκλησίας δείχνει πως δεν υπάρχει καλύτερη ανταμοιβή για τον άνθρωπο από την ειλικρινή επίγνωση της πνευματικής του φτώχειας. Είναι αυτό ειδικά που ανοίγει την ανεξάντλητη πηγή της Θείας έμπνευσης για την πιστή ψυχή. Γιατί η δύναμη της υπομονής και της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό δεν περνάει απαρατήρητη από τον Δημιουργό. Οι ιστορίες αληθινών ανθρώπων, Ιαπώνων Χριστιανών, μαθητών του Ισαποστόλου Νικολάου της Ιαπωνίας, το επιβεβαιώνουν αυτό ξεκάθαρα.
Ομαδική φωτογραφία συμμετεχόντων στο Παν-Ιαπωνικό Ορθόδοξο Συνέδριο 1882. Ο Ισαπόστολος Νικόλαος της Ιαπωνίας κάθεται στο κέντρο.
Ο Ισαπόστολος Νικόλαος περισσότερο από μία φορά εξομολογήθηκε στο ημερολόγιο του πως είναι πολύ δύσκολο να καθορίσεις το πόσο ο ένας ή ο άλλος μαθητής θα μπορούσε στο μέλλον να είναι χρήσιμος στην ιεραποστολή. Δεν ήταν ασυνήθιστο το ότι οι καλύτεροι μαθητές του σεμιναρίου ή του κατηχητικού σχολείου με τον καιρό αποδείχτηκαν ανίκανοι στο πεδίο του κηρύγματος ή παραιτήθηκαν τελείως από την υπηρεσία τους. Και αντιθέτως, εκείνους τους οποίους ο Νικόλαος με δισταγμό δέχτηκε στα σχολεία του, εκείνοι στους οποίους δεν έβλεπε κάποια προοπτική όσο σπούδαζαν, μετά από καιρό τον εξέπλητταν με την άξια υπηρεσία τους.
Έτσι έγινε με τον κατηχούμενο Μωυσή Μινάτο. Ο ιερέας που τον δίδασκε, ο πατέρας Ιωάννης Κατακούρα, τον επαινούσε για τις ικανότητες του στο κήρυγμα, εκφράζοντας την γενική γνώμη των Χριστιανών που τον περίμεναν σε πολλά μέρη. Ο Ισαπόστολος Νικόλαος σχολιάζει για αυτό το γεγονός με έκπληξη: "Εργαζόταν για την Seikyou-Simpo (Εφημερίδα Ορθόδοξα Νέα) ανεκπαίδευτος! Είχα τόσο λίγη ελπίδα σε αυτόν όταν μπήκε στο κατηχητικό σχολείο σχεδόν ενάντια στη θέληση μου! Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις!"
Υπήρχε ένας μαθητής στο κατηχητικό σχολείο της Ρωσικής πνευματικής ιεραποστολής στο Τόκυο ονόματι Στέφανος Εσάσικα. Ο Νικόλαος και όλοι οι μαθητές τον θεωρούσαν σαν τον "ποιο αδύναμο ανάμεσα σε όλους τους μαθητές." Οι απαντήσεις του Στέφανου πάντα έφερναν ένα χαμόγελο στους συμμαθητές του και οι πραγματείες του (εκθέσεις του) ήταν πολύ φτωχικές. Επιπλέον, αποδείχτηκε πως ήταν πολύ φιλάσθενος και πριν να ολοκληρώσει τις σπουδές του τον έστειλαν πίσω στο σπίτι του, που σημαίνει πως διαγράφτηκε από το σχολείο. Μερικά χρόνια μετά ο κατηχούμενος Αλέξιος Γιαμανάκα στάλθηκε κοντά στην πόλη του Στεφάνου. Δεν βρέθηκαν βοηθοί για αυτόν και έτσι ο Αλέξιος κάλεσε τον Στέφανο να τον βοηθήσει. Λίγο μετά ο Γιαμανάκα φυλακίστηκε (λόγο της πίστης του) και έμεινε μόνο ο Εσασίκα για να διδάξει. "Ποιος θα το περίμενε", σημείωσε ο Νικόλαος, "πως αυτός θα είχε μια τόσο αξιοσημείωτη επιτυχία;" Προς έκπληξη όλων, ο Στέφανος κατάφερε τέτοια αποτελέσματα με τα κηρύγματα του ώστε η ενορία που του εμπιστεύτηκαν έγινε μία από τις μεγαλύτερές σε αριθμό!
Ένας άλλος μαθητής του κατηχητικού σχολείου, ο Νικόλαος Τσουτίγια, ήταν "πνευματικά και ηθικά όμοιος με τον Εσασίκα." Πάντα εργαζόταν σκληρά και ήταν πολύ θρησκευόμενος. Όμως δεν μπορούσε να κατακτήσει ούτε τις ποιο απλές γνώσεις στα δογματικά και σε άλλα θεολογικά θέματα." Όλο το διάστημα παρέμενε με τις κατηχητικές γνώσεις ενός αρχάριου στην πίστη με τις οποίες ήρθε στο σχολείο. " Το ίδιο διάστημα, πολλοί κάτοικοι ενός χωριού έγραψαν ένα γράμμα ζητώντας έναν κήρυκα από την ιεραποστολή. Ο Ισαπόστολος Νικόλαος δεν είχε διαθέσιμους κατηχούμενους στην διάθεση του τότε και έτσι το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο αποφάσισε να αρνηθεί την αίτηση για ένα διάστημα. Όμως ο Νικόλαος Τσουτίγια ζήτησε να πάει ο ίδιος. Του επέτρεψαν να πάει "γιατί η περαιτέρω διαμονή του στο σχολείο δεν θα του πρόσφερε τίποτα παραπάνω". Έδωσαν στον κατηχούμενο μερικές σημειώσεις να τις χρησιμοποιήσει για το κήρυγμα του. Πρακτικά δεν υπήρχε ελπίδα επιτυχίας.
Όμως, προς μεγάλη έκπληξη όλων, μέσα σε λίγο διάστημα ο Νικόλαος Τσουτίγια έπεισε δύο κατηχούμενους της ιεραποστολής να βαπτιστούν, ένας εκ των οποίων ήταν ένας γέρος του χωριού (οι Ιάπωνες ειδικά εκτιμούν την ικανότητα των λογικών και συστημικών τεχνικών διδασκαλίας) . Ο Νικόλαος ζήτησε να στείλουν έναν ιερέα στην περιοχή όπου δίδασκε για να βαπτίσει και άλλους που ήταν έτοιμοι για το μυστήριο. Και σε κάθε περίπτωση, "μέσα από προσεκτική δοκιμασία εκείνοι που ήταν προετοιμασμένοι αποδεικνύονταν άξιοι για το Βάπτισμα." Μέχρι το επόμενο Συμβούλιο της Ιαπωνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Νικόλαος Τσουτίγια είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μια μικρή τοπική Εκκλησία. Σε αυτό το Συμβούλιο εκπρόσωποι αυτής της Εκκλησίας ζήτησαν να τους σταλούν δύο κατηχούμενοι γιατί οι ίδιοι και πολλές γειτονικές περιοχές ήθελαν να ακούσουν το κήρυγμα της Εκκλησίας. Επέμεναν πως ο ένας από τους κατηχητές θα έπρεπε να είναι ο Νικόλαος Τσουτίγια.
Όπως μπορούμε να δούμε, η δύναμη του Θεού δεν εγκαταλείπει όσους με την αρετή της υπομονής και της ευγνωμοσύνης στην Αγία Τριάδα υπομένουν όλες τις δύσκολες περιστάσεις στην ζωή τους, είτε αυτές προέρχονται από το γύρω περιβάλλον είτε από την ίδια τους την φύση. Η ταπεινή ειλικρίνεια και η ελπίδα στον Κύριο δεν θα ντροπιαστούν.
Μετάφραση Orthodoxy-Rainbow
Η μετάφραση έχει γίνει χωρίς κάποια άδεια από την πηγή του άρθρου. Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα παρακαλώ να ενημερωθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου