Ένα ποίημα που έγραψα για το Άβαλον, το σημερινό Glastonbury, μαζί με φωτογραφίες από το προσκύνημα που έκανα εκεί πέρυσι
Θρύλοι αρχαίοι στα χώματα σου είναι θαμμένοι
Άγιοι με μελωδίες αγγελικές ζωντάνεψαν τη φύση που ήταν μαραμένη.
Του Αγίου Ιωσήφ τα βήματα ακόμη στον αέρα αντηχούν
τα άνθη εκεί που κάποτε έστεκε ο ναός της Παναγίας με χίλια αρώματα μοσχοβολούν.
Του Αρχαγγέλου Μιχαήλ το μοναστήρι έστεκε εκεί κάποτε και κάθε πλάσμα του Θεού ευλογούσε
με τα δυνατά του τα φτερά την γη του βασιλιά Αρθούρου του ξακουστού φρουρούσε.
Εάν σαν πιστός στρατιώτης του Χριστού την καρδιά σου από το μίσος και την ζήλεια καθαρίσεις
τις ψαλμωδίες των μοναχών θα ακούσεις και την ευωδιά του θυμιάματος θα μυρίσεις.
Σε σκοτάδια άγνωστα είναι θαμμένο το Άγιο Δισκοπότηρο που κάθε ασθένεια γιατρεύει
τους δαίμονες των αρχαίων εποχών γονατίζει και την εξουσία τους καταστρέφει.
Την Υπεραγία Μητέρα του Θεού στην ασπίδα του ο Μέγας βασιλιάς Αρθούρος είχε ζωγραφισμένη
με προσευχή στην καρδιά και στα χείλη την σμαραγδένια του γη υπεράσπιζε από των παγανιστών την μανία την δαιμονισμένη.
Αγαπητέ ταξιδιώτη που αυτά τα ιερά τα χώματα θα έρθεις να προσκυνήσεις
σε μια άκρη στάσου και με προσευχή μυστική, καρδιακή τους Αγίους που βάδισαν εδώ να τιμήσεις.
Ένα άρθρο που έγραψα σχετικά με το προσκύνημα εδώ
Ένα άρθρο σχετικά με τον βασιλιά Αρθούρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου