Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς: «Γιά τόν Ἅγ. Ἐπίσκοπο Ansgar (†865), ἀποκαλούμενο καί “Ἀπόστολο τοῦ Βορρᾶ”, λέγεται ὅτι ἀπ᾽ τήν νεότητά του ἤθελε νά μαρτυρήση γιά τόν Κύριο, καί ἀκόμα εἶχε καί ἕνα οὐράνιο ὅραμα στό ὁποῖο ὁ Θεός τοῦ ὑποσχέθηκε ὅτι θά γίνη Μάρτυρας. Ὅμως, ὁ χρόνος περνοῦσε, ὁ “Ἀπόστολος τοῦ Βορρᾶ” ἀσταμάτητα κόπιαζε καί βασανιζόταν γιά τήν ἐξάπλωσι τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ σ᾽ ὅλο τό βορρά τῆς Εὐρώπης, ἀλλά ἐκεῖνο τό ἀναμενόμενο Μαρτύριο δέν ἐρχόταν. Τελικά ὁ Ansgar ἔπεσε ἄρρωστος στό κρεββάτι καί αἰσθάνθηκε ὅτι θά πεθάνη. Ξαπλωμένος στήν ἐπιθανάτια κλίνη του, σχεδόν θυμωμένα παραπονέθηκε στό διάκονό του, ὅτι ὁ Θεός δέν ἐκπλήρωσε τήν ὑπόσχεσί Του νά τοῦ δώση μαρτυρικό θάνατο. Σ᾽ αὐτό ὁ διάκονος τοῦ ἀπάντησε σοφά, ὅτι αὐτός ἤδη ἦταν Μάρτυρας σ᾽ ὅλη του τή ζωή καί ὅτι ἡ ἀρρώστια πρίν τό θάνατο θά ὑπολογιστῆ ὡς Μαρτύριο ἀφοῦ, λέει, δέν εἶναι Μάρτυρας μόνο ἐκεῖνος πού πέθανε μέ βίαιο θάνατο ἀλλά καί καθένας πού ὁλόκληρη τή ζωή του βασανίστηκε γιά τό Χριστό καί τή δικαιοσύνη Του».

(Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δέν Φτάνει Μόνο ἡ Πίστη, Ἱεραποστολικές Ἐπιστολές Β´, ἐκδ. Ἐν Πλῷ).