Σχετικά με την αποκάλυψη του Θεού στους εθνικούς

ΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ μέ τήν ἴδια δύναμη ὅπως στόν λαό τοῦ Θεοῦ (τούς
Ἰουδαίους), ὡστόσο ἡ παρουσία τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ ἐνεργοῦσε
ἐπίσης στούς ἐθνικούς πού δέν γνώριζαν τόν ἀληθινό Θεό, διότι ἀκόμη
καί ἀνάμεσα ἀπό αὐτούς ὁ Θεός βρῆκε γι΄ Αὐτόν ἐκλεκτούς. Ὅπως, γιά
παράδειγμα, οἱ παρθένες προφήτιδες πού ὀνομάζονταν Σίβυλλες, πού
ἔδιναν ὑπόσχεση παρθενίας σέ ἕναν ἄγνωστο Θεό, πού ἦταν ὡστόσο ὁ
Θεός ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος, ὁ παντοδύναμος κυβερνήτης τοῦ
κόσμου, ὅπως Τόν ἀντιλαμβάνονταν οἱ ἐθνικοί. Ἄν καί οἱ ἐθνικοί
φιλόσοφοι περιπλανιόντουσαν ἐπίσης στό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας τοῦ Θεοῦ,
ἀναζητοῦσαν ὡστόσο τήν Ἀλήθεια τήν ὁποία ὁ Θεός ἀγαπᾶ, καί χάρη
σ΄αὐτήν τήν ἀναζήτήση πού ἦταν ἀρεστή στόν Θεό, μποροῦσαν νά
μετέχουν στό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, γιατί λέγεται ὅτι τά ἔθνη πού δέν
γνωρίζουν τόν Θεό ἀκολουθοῦν ἐκ φύσεως τίς ἀπαιτήσεις τοῦ νόμου καί
κάνουν ὅ,τι εἶναι ἀρεστό στόν Θεό (βλ. Ρωμ. 2:14)…
Ἔτσι βλέπουμε ὅτι, τόσο στόν εὐλογημένο λαό τοῦ Ἰσραήλ, ἕναν
λαό ἀγαπητό στόν Θεό, ὅσο καί στούς ἐθνικούς πού δέν γνώριζαν τόν
Θεό, εἶχε διατηρηθεῖ μία γνώση τοῦ Θεοῦ, μία ξεκάθαρη καί λογική
κατανόηση: γνώριζαν πῶς ὁ Κύριος ὁ Θεός μας, τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνεργεῖ
στόν ἄνθρωπο, καί μέ ποιά ἐσωτερικά καί ἐξωτερικά μέσα μπορεῖ κανείς
διαισθητικά νά εἶναι σίγουρος ὅτι αὐτή εἶναι πράγματι ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ
τοῦ Κυρίου μας, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ὄχι μία ἀπάτη τοῦ ἐχθροῦ.
Αὐτό γινόταν ἀπό τήν πτώση τοῦ Ἀδάμ μέχρι τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου μας
Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο ἐν σαρκί.
Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

(από το βιβλίο «Χριστός το Αιώνιο Τάο» το οποίο μπορείτε να διαβάσετε δωρεάν εδώ)