«Οι Ρώσοι επιστρέφουν στο χριστιανισμό σε ένα μοντέρνο και σύγχρονο πλαίσιο».
«Είναι εξοικειωμένοι με τους πικρούς καρπούς του αθεϊσμού και δεν έχουν καμία όρεξη για την ψυχρή και άγονη έρημο που εκείνος παρήγαγε».
«Στη Ρωσία, ο χριστιανισμός συνδέεται με το σύγχρονο και το προοδευτικό».
«Ο νεαρός, ο hip (μοντέρνος), ο σοφός και ο πλούσιος, εκφράζουν τον Χριστιανισμό τους ως κάτι εντελώς φυσικό και απλό».
«Σήμερα, το πνεύμα του κομμουνισμού εμφανίζεται στη δυτική λατρεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του λόγου και των ουτοπικών αντιλήψεων των λεγόμενων “ανοικτών κοινωνιών” της ελίτ. Οδηγούμαστε στην ίδια εκείνη έρημο από την οποία οι Ρώσοι απαλλάχτηκαν και άφησαν πίσω τους».
«Οι Ρώσοι αντιλαμβάνονται τους “ακτιβιστές” τύπου Pussy Riot, ως τους μπολσεβίκους των τελευταίων ημερών».
Ο Θεός είναι της μόδας στη Ρωσία
Το θέμα αυτής της συνέντευξης είναι μια σειρά πέντε εκπομπών με τίτλο «Από τη Ρωσία με αγάπη», της Iben Thranholm, Δανέζας δημοσιογράφου και θεολόγου, η οποία τις παρουσίασε για την δανική εθνική ραδιοφωνία ‘Radio24syv’, με τον υπότιτλο «μία αντικειμενική ματιά στην Ρωσία του Πούτιν».
Εμπνευσμένη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, πιστεύει ότι ο Χριστιανισμός στη Δύση μπορεί να ανανεωθεί εάν κοιτάξει προς την Ανατολή. Η Iben έχει επίγνωση του μεγάλου τεράστιου μεγέθους του έργου αυτού. «Αυτό είναι, δυστυχώς, το βάθος στο οποίο έχει βυθιστεί το μίσος της Δύσης για τον Χριστιανισμό», λέει η θεολόγος, η οποία δεν διστάζει να υπερασπιστεί τον Πρόεδρο Πούτιν, τον οποίον τα δυτικά ΜΜΕ χαίρονται να του ‘στολίζουν’ με χλευασμό και περιφρόνηση.
«Η υπόθεση Riot Pussy άνοιξε την πόρτα προς τη Ρωσία για μένα», εξηγεί.
«Κατάλαβα ότι η Ρωσία είναι μια χώρα που αρνείται να δεχτεί συμβιβασμό στις χριστιανικές αξίες. Η Ρωσία δεν είναι απλώς μια χώρα ή ένα έθνος, η Ρωσία είναι μια πνευματική έννοια, μια νοοτροπία. Η κριτική στον πρόεδρο Πούτιν δεν ήταν το έγκλημα για το οποίο οι ‘ακτιβίστριες’ δικάστηκαν και καταδικάστηκαν. Το έγκλημά τους ήταν η εισβολή τους στον Καθεδρικό Ναό του Χριστού Σωτήρα, στον ιερότερο των ναών, και η συμμετοχή τους σε μια βλάσφημη πράξη μπροστά από το τέμπλο.
Η Thranholm σε ένα πρόσφατο ταξίδι της στη Ρωσία
Στη Δύση, η ελευθερία του λόγου είναι ευρέως διαδεδομένη για το σκοπό της βεβήλωσης της (χριστιανικής) θρησκείας, αλλά η Ρωσία δεν επιτρέπει να ξεπεραστούν τα όρια και να περάσουμε στη βλασφημία. Αυτό πραγματικά με γοήτευσε, και γι’ αυτό ταξίδεψα στη Μόσχα για να μάθω περισσότερα και αυτό τελικά με οδήγησε σε μια σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών οι οποίες προσπαθούν να βοηθήσουν τους Δανούς να κινηθούν πέρα από τα κουραστικά και άχρηστα κλισέ – καρικατούρες και να τους παρέχουν μια διαφοροποιημένη άποψη για την Ρωσία».
Ποια ήταν η εντύπωσή σας από τη Ρωσία;
«Βίωσα μια φανταστική ενέργεια, μια ηθική ενέργεια παρόμοια με εκείνη της Αμερικής της δεκαετίας του ’50 με τις παλιές ηθικές αξίες. Γνώρισα εξυπηρετικούς, ποιητικούς και πολιτισμένους ανθρώπους, με πνεύμα αυτοθυσίας που δεν έχω ξαναδεί. Η ατμόσφαιρα στη Μόσχα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη οποιασδήποτε πρωτεύουσας της Ευρώπης και σε αντίθεση με εδώ στη Δύση, αισθάνομαι πολύ πιο πνευματικά ελεύθερη στην Ανατολή.
Ενώ η Δύση λοιδορεί και απαρνείται τον Χριστιανισμό και η ίδια η Ευρώπη επιδίδεται σε μια αυτο-απέχθεια, οι Ρώσοι επιστρέφουν στον Χριστιανισμό σε ένα μοντέρνο και σύγχρονο πλαίσιο. Να θυμίσουμε ότι ο Χριστιανισμός κατεστάλη υπό το κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίο ήταν αθεϊστικό. Οι Ρώσοι είναι εξοικειωμένοι με τους πικρούς καρπούς του αθεϊσμού και δεν έχουν καμία όρεξη για την ψυχρή και άγονη έρημο που εκείνος παρήγαγε.
Το ενδιαφέρον είναι, ότι στη Ρωσία, ο χριστιανισμός συνδέεται με κάτι το σύγχρονο και προοδευτικό. Είναι το πνεύμα των νέων, των μοντέρνων, των σοφών και των πλουσίων, οι οποίοι εκφράζουν το χριστιανισμό τους ως κάτι εντελώς φυσικός και απλός τρόπος ζωής. Ο Χριστιανισμός είναι απλά μόδα, αλλά όχι με τον επιφανειακό δυτικό ποπ τρόπο. Οι ρίζες του Χριστιανισμού αναπτύσσονται βαθιά μέσα στο έδαφος της ρωσικής ζωής, και μας κοιτούν με έκπληξη στο πώς εμείς προφυλάσσουμε ή μάλλον αδιαφορούμε για την πνευματική μας κληρονομιά.
Και δεν είναι μόνο αυτό: Διακρίνουν στην εμμονή μας με την πολιτική ορθότητα, και την κοινωνική φιλελεύθερη άποψη αστυνόμευσης των γενικών μέσων μαζικής ενημέρωσης και την ακαδημαϊκή κοινότητα, μια νέα εκδήλωση του τρόμου του ολοκληρωτισμού από τον οποίον οι ίδιοι είχαν την τύχη να ξεφύγουν μετά από 75 φρικτά χρόνια.
Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Ανατολή και η Δύση αντάλλαξαν ρόλους πνευματικούς, πολιτιστικούς και ηθικούς. Ο πολιτιστικός μαρξισμός έχει πλέον ανεξέλεγκτα κυριαρχήσει στην Δύση.
Αλλά ο κομμουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία δεν είναι πιθανώς το ίδιο;
«Επιτρέψτε μου να το θέσω διαφορετικά. Κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού καθεστώτος, η Ρωσία βρέθηκε στο έλεος μιας κουλτούρας του θανάτου, αλλά επέστρεψε στη ζωή, με την έννοια της χριστιανικής κουλτούρας με μια δυνατή συνειδητοποίηση των ιστορικών ριζών και της συνέχειας».
Η κατάσταση στη Δύση είναι το ακριβώς αντίθετο. Γιορτάζουμε το θάνατο και έχουμε παραδοθεί στη σατανική άποψη για τον άνθρωπο σε μια φαρισαϊκή οργή και ένα παραλήρημα κατά του Θεού. Μπορούμε να χωρίσουμε εύκολα on-line. Δίνουμε προτεραιότητα στην εργασία και στην καριέρα παρά στις οικογενειακές ευθύνες, ιδίως την ανατροφή των παιδιών. Είμαστε υπέρ της ευθανασίας, της άμβλωσης “κατ’ αίτηση”, των ‘δικαιωμάτων’ των ομοφυλοφίλων και του “γάμου” ατόμων του ιδίου φύλου, ενώ οι πόλεις μας βυθίζονται στο Ισλάμ και στον αυξανόμενο διαχωρισμό (φυλετικό/πολιτισμικό).
Η Ρωσία έχει επιλέξει μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, και είναι ένας από τους λόγους που πολλοί Ρώσοι αντιλαμβάνονται τους ‘ακτιβιστές’ όπως οι Pussy Riot ως Μπολσεβίκοι των τελευταίων ημερών. Αυτοί εισβάλλουν και βεβηλώνουν την ιερότητα της εκκλησίας, ένα ιερό τόπο. Η Δύση το γιορτάζει αυτό ως ‘πρόοδο’ και ‘ευημερία’. Οι Ρώσοι αντιλαμβάνονται ότι το πνεύμα του κομμουνισμού είναι ακόμα ζωντανό. Απλώς παίρνει νέες μορφές και εγκαθίσταται στη Δύση, όπου οι λίμπεραλς και οι ‘προοδευτικοί’ αγαπούν και λατρεύουν τις Pussy Riot.
Σήμερα, το πνεύμα του κομμουνισμού κάνει την εμφάνισή του στη δυτική λατρεία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του λόγου και των ουτοπικών αντιλήψεων της ελίτ των λεγόμενων ‘ανοικτών κοινωνιών’. Οδηγούμαστε στην ίδια εκείνη έρημο από την οποία οι Ρώσοι απαλλάχτηκαν και άφησαν πίσω τους. Ο Πατριάρχης Κύριλλος έχει προειδοποιήσει τη Δύση: «Μην πάρετε το δρόμο που πήραμε εμείς. Τον έχουμε δοκιμάσει και οδηγεί στην καταστροφή!»
Πρόσφατα ο ρωσικός στρατός προέβη σε μία άσκηση με βάση το σενάριο μιας επίθεσης στη βόρεια Νορβηγία, στο Aaland, Gotland και Bornholm. Μήπως απλά γυρίσαμε το άλλο μάγουλο;
«Εντάξει, αυτός δεν είναι ο αληθινός τρόπος να το δει κανείς. Οι Ρώσοι διαθέτουν μια τέτοια άσκηση, λόγω της γεωπολιτικής πίεσης που δημιουργεί το ΝΑΤΟ με την ανάπτυξη εχθρικών στρατιωτικών δυνάμεων κατά μήκος των συνόρων της Ουκρανίας και των παλαιών χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Η ρωσική εξωτερική πολιτική έχει από καιρό δαιμονοποιηθεί. Η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να ανταποκριθεί σε μια κατάσταση που δεν δημιούργησε, κάτι το οποίο δεν είναι το ίδιο με την επιθετικότητα. Γιατί θα πρέπει η Ρωσία να αποδεχθεί, να αποκοπεί από την πρόσβασή της προς τη θάλασσα, από την Αγία Πετρούπολη μέχρι το Βλαδιβοστόκ; Κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Με μια χοντροειδή υποκρισία, η Δύση κάνει να μοιάζει ότι η Ρωσία είναι ο νέος μας εχθρός. Η αλήθεια είναι ακριβώς το αντίθετο. Η Δύση είναι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού της».
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου