Ἀναφέρει ὁ Wati Mollier:
«Ἀνέκαθεν μ᾽ ἐντυπωσίαζε ἡ παραδοσιακή Ἰαπωνική τέχνη Κιντσούγκι, ὅπου ραγισμένα πήλινα ἀγγεία ἐπιδιορθώνοντας μέ προσθήκη ὑγροῦ χρυσοῦ, ἀργύρου ἤ λούστρου —μέ τρόπο πού τονίζονται καί προβάλλονται τά σπασμένα σημεῖα προσθέτοντας ἀξία στά σκεύη.
Ἡ τέχνη αὐτή μοῦ θυμίζει τήν κατάστασί μου. Πολλές φορές στήν πορεία τῆς πνευματικῆς μου ζωῆς βρέθηκα ἡττημένος καί καταρρακωμένος —χωρίς καμμία ἐλπίδα. Ντρεπόμουν ν᾽ ἀντικρύσω τό Θεό καί τόν παρακαλοῦσα: “Θεέ μου, θέλω νά τά παρατήσω ὅλα. Ἡ θλιβερή μου κατάστασι κάι οἱ ἁμαρτίες μου μέ χλευάζουν”. Κάθε φορά ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ μου ἀπαντοῦσε: “Ἐγώ δέν σέ παράτησα, ἀγαπημένο μου παιδί. Γιατί νά μέ παρατήσης ἐσύ;”. Ὅσο πιό καταρρακωμένος καί κτυπημένος ἤμουν, τόσο μέ ἀγκάλιαζε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Ἡ πάλη μου μοῦ ἔδειξε πώς χρειάζεται νά ἐμπιστεύομαι τή δύναμι τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ἡ δική μου δύναμη μ᾽ ἐγκαταλείπει. Ὅμως, σέ ὅλη τήν πορεία μου, ὁ Θεός μάζευε καί ἐπιδιόρθωνε τό κομμάτια μου. Σήμερα, εἶμαι ἕνα ὄμορφο δημιούργημα ἀπό σπασμένα κομμάτια πού ἐπιδιορθώθηκαν ἀπ᾽ τήν ἀγάπη καί τή Χάρι τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι φορές πού ὅλοι νιώθουμε ὅτι δέν μᾶς ἀγαποῦν, αἰσθανόμαστε μοναξιά κι ἀπόρριψι. Ὅμως, ὁ Θεός εἶναι μεγαλύτερος ἀπ᾽ τά συντρίμμια τῆς ζωῆς μας. Οἱ συντριμμένες ζωές καί οἱ ἐλπίδες πού ἐξανεμίστηκαν εἶναι πολύτιμες στά μάτια τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖ ἀκόμα καί σπασμένα σκεύη γιά νά πραγματοποιήση τό μεγάλο σκοπό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου