ΒΙΝΤΕΟ: «ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΩ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ!»

Συγκλονιστική ομολογία πίστεως από μικρό παιδί και μάθημα για τους...μεγάλους!




Από την εκπομπή της ΕΤ1 "Ουράνιο Τόξο"...τα δύο παιδάκια μας βάζουν κυριολεκτικά τα γυαλιά, σε όλους εμάς που λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί αλλά δεν τολμάμε να το πούμε δημοσίως! Όσο υπάρχουν τέτοιες αθώες παιδικές ψυχές, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα...Η ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΠΑΡΑ ΤΟΝ ΛΥΣΣΑΛΕΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ!

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

ΑΚΗΔΙΑ ΚΑΙ ΛΙΠΟΨΥΧΙΑ

Διδαχές Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ

Αχώριστος σύντροφος του πνεύματος της λύπης είναι η ακηδία. Όπως παρατηρούν οι πατέρες, η ακηδία προ­σβάλλει το μοναχό περίπου το καταμεσήμερο και του προκαλεί τέτοια ακαταστασία, ώστε τόσο ο τόπος όπου ζει όσο και οι αδελφοί πού ζουν μαζί του, του γίνονται ανυπόφοροι. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης εγείρεται μέσα του ένα είδος αηδίας και μεγάλης πείνας και χα­σμουριέται πολύ συχνά. Μόλις ή κοιλιά του ικανοποιη­θεί, ο δαίμονας της ακηδίας προτείνει στο μοναχό την ιδέα να βγει από το κελί του και να μιλήσει σε κάποιον αδελφό, υποστηρίζοντας ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να σωθεί από την ακηδία είναι ή συνεχής συζή­τηση με τους άλλους. Ό μοναχός πού έχει κυριευθεί από την ακηδία είναι σαν ένα λεπτό ζιζάνιο πού δε σταματά ούτε λε­πτό, άλλα βρίσκεται πάντα στη διάθεση του άνεμου. Είναι σαν ένα μικρό σύννεφο πού καταδιώκεται από τον άνεμο. Ό δαίμονας αυτός, αν δεν μπορέσει να παραπλανήσει το μοναχό να βγει από το κελί του, αρχίζει να αποσπά το νου του κατά τη διάρκεια της προσευχής και της ανά­γνωσης. Αρχίζει να του υποβάλει τις σκέψεις ότι αυτό δεν έπρεπε να είναι έτσι, εκείνο δεν ανήκει έδώ, θα πρέπει κανείς να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Και ο δαί­μονας κάνει όλα αυτά για να καταστήσει το πνεύμα του μοναχού αργό και στείρο. Ή ακηδία θεραπεύεται με την προσευχή, την αποχή από τον αργό λόγο, χειρωνακτική εργασία ανάλογα με τη δύναμη του άνθρωπου, ανάγνωση του λόγου του θεού και υπομονή. Γιατί γεννιέται από τη λιποψυχία, την αργία και τον αργό λόγο (άγιος Ισαάκ ο Σύρος). Γι’ αυτόν πού αρχίζει τη μοναχική ζωή είναι δύσκολο να αποφύγει την ακηδία. Είναι το πρώτο πράγμα πού προσβάλλει το μοναχό. Γι’ αυτό πάνω απ’ όλα θα πρέπει να την καταπολεμήσει κανείς με αυστηρή και απόλυτη εφαρμογή όλων των διακονημάτων πού του έχουν ανατεθεί. Όταν όλες σου οι δραστηριότητες βρίσκονται σε πραγματική τάξη, τότε ή ακηδία δε θα βρει χώρο στην καρδιά σου. Μόνο εκείνοι πού δεν έχουν ρυθμίσει τις υποθέσεις τους και δεν τις έχουν βάλει σε σωστή τάξη δοκιμάζονται από την ακηδία. Ή υπακοή είναι ή καλύτε­ρη θεραπεία για τον επικίνδυνο αυτό πειρασμό. Όταν σε κατακυριεύσει ή ακηδία, λέγε στον εαυτό σου, σύμφωνα με τις οδηγίες του αγίου Ισαάκ του Σύ­ρου: «Πάλι επιθυμείς μια ακάθαρτη και επονείδιστη ζωή. Και αν τύχει να σκεφτείς ότι είναι μεγάλη αμαρτία να αυ­τοκτονήσει κανείς (με ασκητικούς αγώνες), τότε απάν­τησε στον εαυτό σου: σκοτώνω τον εαυτό μου επειδή δεν μπορώ να ζω στην αμαρτία, θα πεθάνω έδώ, ώστε να μη δώ τον πραγματικό θάνατο, το θάνατο της ψυχής μου, το χωρισμό της από το θεό. Είναι καλύτερα για μένα να πεθάνω με αγνότητα παρά να ζήσω μια αμαρτω­λή ζωή στον κόσμο. Προτίμησα έναν τέτοιο θάνατο για τις αμαρτίες μου. Σκοτώνω τον εαυτό μου, γιατί έχω αμαρτήσει ενώπιον του θεού και δε θέλω να Τον παροργίσω άλλο. Τι αξίζει ή ζωή μου μακριά από το θεό; θα υποφέρω κάθε δοκιμασία, ώστε να μη στερηθώ την ελπίδα των ουρανών. Γιατί να φροντίσει ό θεός για μένα, αν ζω πονηρά και τον παροργίζω;»
 Άλλο πράγμα είναι ή ακηδία και άλλο είναι ή ανησυχία τού πνεύματος πού καλείται λιποψυχία. Συμβαίνει μερικές φορές ό άνθρωπος να βρίσκεται σε τέτοια πνευματική κατάσταση, ώστε θα προτιμούσε να σκοτωθεί ή να μείνει αναίσθητος παρά να παραμείνει ακόμα σ' αυτή τη φοβε­ρά οδυνηρή κατάσταση. Πρέπει κανείς να φύγει από αυτή γρήγορα. Φύλαξε τον εαυτό σου από το πνεύμα της λιποψυχίας, γιατί από αυτή προέρχεται κάθε είδος δυστυχίας (άγιος Βαρσανούφιος ο Μέγας). «Υπάρχει μια φυσική λιποψυχία, διδάσκει ο άγιος Βαρσανούφιος, πού προέρχεται από αδυναμία. Και υπάρχει λιποψυ­χία πού προκαλείται από το δαίμονα. Μπορούν να διακριθούν κατ' αυτό τον τρόπο: Ή διαβολική λιποψυχία έρχεται πριν την ώρα πού πρέπει να δώσει κανείς στον εαυτό του κάποια ανά­παυση. Ή όταν κάποιος προγραμματίζει να κάνει κάτι, πριν τε­λειώσει το ένα τρίτο ή το ένα τέταρτο από αυτό, ο δαίμονας τον πιέζει να το εγκαταλείψει. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν πρέπει κανείς να τον ακούσει, άλλα να κάνει προσευχή και να συνεχίσει με υπομονή την εργασία του. Και ο εχθρός, βλέποντας ότι ό άνθρωπος προσεύχεται λόγω αυτής της λιποψυχίας, αποσύρεται, αφού δε θέλει να δώσει καμιά ευκαιρία στον άνθρωπο να προσευχηθεί». Ό άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει ότι, όταν ο θεός θέλει να ρίξει τον άνθρωπο σε μεγαλύτερες δοκιμασίες, του επι­τρέπει να πέσει στα χέρια της ακηδίας. Ή ακηδία του φέρνει μια μεγάλη απελπισία στην όποια δοκιμάζει τέ­τοια ψυχική στενοχώρια, πού είναι σαν να προγεύεται την κόλαση. Σαν συνέπεια αυτού εγείρεται μέσα του το πνεύμα της έξαψης και απ' αυτό πηγάζουν χιλιάδες πει­ρασμοί: ανησυχία, οργή, βλασφημία, παράπονα για την τύχη του, διεφθαρμένες σκέψεις, μετακίνηση από μια τοποθεσία σε άλλη και τα όμοια. "Αν ρωτήσεις από τι προέρχεται αυτό, τότε θα σού απαντήσω: από την αμέλεια σου. Γιατί δεν έλαβες την πρόνοια να αναζητήσεις μια θεραπεία γι' αυτά. Γιατί για όλα αυτά υπάρχει μόνο μια θεραπεία και με τη βοήθεια αυτής ο άνθρωπος βρίσκει εύκολα παρηγοριά στη ψυχή του. Και τι είδους θεραπεία είναι αυτή; Ή ταπείνωση της καρδιάς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, έκτος απ' αυτόν, για να μπορέσει ο άνθρωπος να καταρρίψει τους τοί­χους αυτών των κακιών. Διαφορετικά, θα διαπιστώσει ότι οι κακίες αυτές θα τον κατανικήσουν. Ή ακηδία μερικές φορές καλείται από τους άγιους πατέρες αργία, οκνηρία ή νωθρότητα.
 Φιλοκαλία των ρώσων νηπτικών Α. διδαχές Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ,

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_6335.html

Ο ΠΑΠΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

Ἐν ὄψει τῆς ἐπίσκεψης το Πάπα στήν Κύπρο ἄς δοῦμε τί φρονοῦσαν οἱ δύο μεγάλοι σύγχρονοι Γέροντες π. Παΐσιος καί π. Πορφύριος γιά τόν Πάπα, τόν Παπισμό, τούς διαλόγους μαζί του.... καί τήν σχέση του μέ τήν Ὀρθοδοξία.
Διαβάζουμε στό: Σωτ. Λυσικάτου, Χαριτωμένες διδαχές τοῦ γέροντος Παϊσίου: «Ἀμερικανίδα καθηγήτρια διαβίβασε σέ Ὀρθόδοξο κληρικό τήν ἐπιθυμία τοῦ πάπα νά προσκαλέσει τόν Γέροντα Παΐσιο καί Γέροντα Πορφύριο νά πᾶνε στό Βατικανό. Ἡ ἀπάντηση καί τῶν δύο ἦταν ἡ ἑξῆς: Ὄχι δέν μποροῦμε νά πᾶμε. Διότι ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία καί ὁ Πάπας δέν εἶναι ἕτοιμοι. Ἔχουν πολύ ἐγωισμό. Ὄχι μόνο θέλουν νά μᾶς ὑποτάξουν, ἀλλά καί δέν πιστεύουν ὅτι ἔχουμε τήν ἀλήθεια ἐμεῖς. Δέν χρειάζεται νά πᾶμε. Καλύτερα θά βοηθήσουμε τήν ὑπόθεση μέ τήν προσευχή μας»[1]. Βλέπουμε ἀπό τά ἀνωτέρω, καθαρά, τίς θέσεις καί τῶν δύο Γερόντων γιά τόν Πάπα καί τόν διάλογο μαζί του: 1)Ὁ Πάπας, ἔχει χάσει τήν Ὀρθοδοξία λόγῳ ἐγωισμοῦ, δηλαδή λόγῳ τῆς ἀλλοιωμένης ζωῆς πού ἐπικράτησε στή Δύση, ἐξ αἰτίας τῆς ἐπικράτησης τῶν αἱρετικῶν Φράγκων. Συνήθως ἔτσι συμβαίνει: τό ἀλλοτριωμένο ἦθος, ἡ φιλαρχία, ὁ ἐγωισμός ὁδήγοῦν στό ἀλλοτριωμένο δόγμα δηλ. στήν αἵρεση. Ὅταν ζοῦμε ζωή ἀντίθετη ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, μετά «κατασκευάζουμε» καί δόγματα τά ὁποῖα θά στεγάσουν αὐτήν τήν ἀλλοτριωμένη ζωή. 2)Ἀπό τήν ἀνωτέρω ἀπάντηση τῶν Γερόντων φαίνεται ἐπίσης καθαρά ἡ θέση τους ὅτι δέν ὠφελεῖ ὁ διάλογος μέ τόν Πάπα, ἀλλά ἡ προσευχή· διότι ὁ Πάπας δέν εἶναι ἕτοιμος. -Γιατί ἄραγε δέν εἶναι ἕτοιμος ὁ Πάπας; -Διότι δέν ἔχει ἀπορρίψει τίς αἱρετικές προσθῆκες στό δόγμα: ἄσπιλη σύλληψη, Filioque, ἀλάθητο, πρωτεῖο καί πολλές ἄλλες. Συμφωνοῦν ἐδῶ οἱ σεβάσμιοι Γέροντες μέ τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ. Ὁ τόσο ὑβριζόμενος μέχρι σήμερα ἀπό τούς Παπικούς ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς διδάσκει ὅτι γιά νά γίνει διάλογος μέ τούς Λατίνους (Παπικούς) θά πρέπει πρῶτα αὐτοί νά ἀφαιρέσουν τήν προσθήκη πού ἔχουν κάνει στό σύμβολο τῆς Πίστεως, δηλ. τό Filioque. Ὄχι λοιπόν στό Διάλογο λένε οἱ δύο μεγάλοι σύγχρονοι Γέροντες ἐφ’ ὅσον ὁ Πάπας δέν εἶναι ἀκόμη ἕτοιμος. 3)Ὁ Πάπας, σύμφωνα μέ τούς δύο ἅγίους Γέροντες δέν φρονεῖ ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε τήν ἀλήθεια. Πράγματι πρόσφατα οἱ Γέροντες ἐπαληθεύθηκαν ἀφοῦ ὁ νῦν Πάπας ἰσχυρίστηκε ὅτι αὐτοί ἔχουν τήν ἀληθινή Ἐκκλησία καί ἐμεῖς (οἱ ὀρθόδοξοι δηλ.) ἔχουμε «ἐκκλησιολογικό ἔλλειμμα»! Μέ λίγα λόγια μᾶς εἶπε ὅτι εἴμαστε λειψοί ὡς πρός τά δόγματα καί θά πρέπει νά ἐπιστρέψουμε στήν πλήρη ἀλήθεια πού κατέχει ὁ Παπισμός!!! Στήν πραγματικότητα θά πρέπει νά γίνει τό ἀντίστροφο. Ὁ Πάπας δηλαδή νά ἀποκηρύξει τά αἱρετικά του δόγματα καί νά ἐπιστρέψει στήν Ὀρθοδοξία… Ἐπίσης ὁ Γέροντας Πορφύριος γνώριζε πολύ καλά τά σχέδια τοῦ Παπισμοῦ. «Μή φοβᾶστε», ἔλεγε, «οἱ διαθέσεις τοῦ Πάπα ἀνέκαθεν ἦταν νά ὑποτάξει τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί θά ἔλθει ἡμέρα πού ὁ διάλογος θά ματαιωθεῖ· τίποτε δέν πρόκειται νά γίνει· ἄλλωστε οἱ οὐνίτες, αὐτός ὁ δούρειος ἵππος, εἶναι φῶς φανάρι ὅτι τούς ἐνδιαφέρει νά ἀναγνωρίσουν οἱ Ὀρθόδοξοι κεφαλήν τόν Πάπα καί τίποτε περισσότερον».
Ἱερομόναχος Σάββας.

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_2796.html

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η οικογένεια ως κατ' οίκον εκκλησία

 Όταν κάποτε ρώτησε τον Γέροντα ένας καθηγητής αν πρέπει να νηστεύουμε τα παιδιά, του έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν πρέπει να νηστεύετε τα μικρά παιδιά Όταν κάθεστε στο τραπέζι για φαγητό σε ήμερες νηστείας, θα τους λέτε: Βλέπετε, εμείς οι γονείς σας τρώμε νηστίσιμο, ενώ εσείς όχι. Δεν σας δίδαμε νηστίσιμα, γιατί έχετε ανάπτυξη». "Απάντηση πολύ έξυπνη και παιδαγωγικά ορθή. Κι αυτό, γιατί όταν το παιδί μεγαλώσει θα πει: Αφού δεν έχω πια ανάπτυξη, πρέπει να νηστεύω όπως οι γονείς μου. Ο Γέροντας πίστευε πολύ στη δύναμη της οικογενειακής αγωγής. Έλεγε: «Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια. Μόλις σβήσει ή οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος. Δείχνε αγάπη και πέρα από την οικογένεια σου. Αν είσαι συνταξιούχος, αφιέρωνε λίγο χρόνο και λίγο χρήμα, για να βοηθήσεις τα απροστάτευτα παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας. Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει και ό κλήρος και ό μοναχισμός και όλα».

 Σε ερώτηση: Τι πρέπει να γίνει όταν οι γονείς δεν συμφωνούν στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους, έδωσε την εξής απάντηση: «Το αυτοκίνητο έχει φρένα και ταχύτητες. Δεν δουλεύει μόνο με τα φρένα ή μόνο με τις ταχύτητες. Αυτό μπορεί να συμβεί και με τους γονείς: Ό ένας να σπρώχνει και ό άλλος να φρενάρει, οπότε δημιουργείται ισορροπία». Πράγματι, αν δεν υπάρχει ισορροπία των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην οικογένεια, όλα θα καταρρεύσουν.

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

ΤΟ ΚΑΚΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΝΙΚΗΣΕ!

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

 Γενικά φαίνεται το κακό σήμερα να επικρατεί στον κόσμο. Μερικοί θεωρούν αίτιο των κακών το Θεό. Τον θεωρούν με ανθρώπινα πάθη κακό, τιμωρό και εκδικητή. Γιατί τα επιτρέπει; Γιατί τα παραχωρεί; Γιατί δεν τα αποσύρει, ενώ... τόσο ταλαιπωρούν τα πλάσματά του; Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος είναι πλήρως ελεύθερος να επιλέξει το κακό ή το καλό. Για την επιλογή του κακού δεν ευθύνεται ο Θεός. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε το Θεό, γιατί μας έκανε τέλεια ελεύθερους. Ο Θεός είναι η αυτοαγαθότητα, δεν εποίησε κανένα κακό ποτέ. Το κακό καλούμεθα να μην το πράττουμε, να το μισούμε και να το υπομένουμε από τους άλλους. Οι δοκιμασίες στη ζωή του ανθρώπου δεν υπάρχουν ως αποτέλεσμα ενός κακού Θεού αλλά ενός αρίστου παιδαγωγού, που προσπαθεί να συνδράμει ωφέλιμα και διορθωτικά και μέσα από τα διάφορα λυπηρά. Όποιος θεωρεί μόνο υπεύθυνο του κακού το Θεό σφάλλει σοβαρά.

Ο σοφός Μ. Βασίλειος διακρίνει το κακό σε φυσικό και αισθητό. Πραγματικό κακό, λέει, είναι η αδικία, η ζηλοφθονία και τα λοιπά αμαρτωλά πάθη. Κακό είναι και ότι μας ταλαιπωρεί η απάτη, η ασθένεια, ο θάνατος προσφιλών προσώπων. Υπεύθυνοι για την αμαρτία είμεθα εμείς και όχι ο Θεός. Οι δυσκολίες, τα βάσανα, τα προβλήματα της ζωής είναι, για να μας συνετίσουν, ωριμάσουν και καλλιεργήσουν. Μόνος του ο άνθρωπος ζώντας επί χρόνια στην αμαρτία αποδυναμώνεται, φθείρεται, δεν έχει αντιστάσεις για το κακό και ενεργητικότητα για το καλό. Πάντα πάντως υπάρχουν κάποια περιθώρια προς μεταστροφή. Η κακή συνήθεια της γοητευτικής υπερηφάνειας δεν τον αφήνει να οδηγηθεί στην ακακία. Το κακό κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας δεν έχει υπόσταση. Το κακό θεωρείται ως στέρηση του καλού. Η αφύσικη κατάσταση της ζωής δημιουργεί τα διάφορα νοσήματα, για τα οποία καθόλου δεν είναι υπαίτιος ο Πανάγαθος Θεός. Το κακό ήλθε στη ζωή του ανθρώπου με την απομάκρυνσή του από το Θεό, την πηγή παντός αγαθού. Το αυτεξούσιο είναι θεόσδοτο και ο Θεός δεν θέλει σκλάβους. Ο Θεός δεν αγαπά καθόλου τη βίαιη ζωή αλλά την ελεύθερη αρετή. Ο άνθρωπος επιλέγει και προτιμά μόνος του την κακία στη ζωή του.

 Ο δαίμονας μισεί το Θεό και παραμένει μόνιμα και σταθερά στην κακία. Εχθρεύεται και τον άνθρωπο και μηχανεύεται τρόπους, για να τον υποδουλώσει στα αντίθεα και σκοτεινά έργα του. Ο άνθρωπος καλείται να είναι ετοιμοπόλεμος στα μηχανουργήματα της δαιμονικής κακίας. Για κάθε ανθρώπινη πτώση συνεργεί η δαιμονική πονηρία, αλλά έχει ευθύνη και ο ίδιος ο άνθρωπος, που αφήνεται να παρασυρθεί. Η αμαρτία είναι σοβαρό κακό και η αρετή σπουδαίο αγαθό. Οι Χριστιανοί πρέπει να φοβούνται την αμαρτία, γιατί τους στερεί την ειρήνη και την αληθινή χαρά. Να μην απορρίπτουν τις από Θεού δοκιμασίες, γιατί μπορούν να γίνουν αφετηρίες ιάσεως, μετάνοιας και σωτηρίας. Ο φοβερός θάνατος κατά την Ορθόδοξη Θεολογία δεν είναι τιμωρία Θεού αλλά η απομάκρυνση του ανθρώπου από το Θεό.

 Χειρότερος του βιολογικού θανάτου θεωρείται ο πνευματικός θάνατος, που έρχεται, όταν διακοπεί η κοινωνία του ανθρώπου με το Θεό. Η ασυλλόγιστη εμπάθεια ορισμένων ανθρώπων τούς κάνει υπεύθυνους της αμαρτίας τους. Σε όλη τη ζωή δυστυχώς επικρατεί το κακό. Αυτό δεν σημαίνει ότι νίκησε. Αρκετοί μέσα από το κακό παιδεύονται και ταλαιπωρούνται ισχυρά, ώστε τελικά να το μισήσουν. Μέσα και από το κακό μερικές φορές έρχεται το καλό. Το κακό δίνει ανησυχία, φόβο, ταραχή. Το καλό γαληνεύει, χαροποιεί, παρηγορεί. Μειοψηφίες συχνά ζουν με πληρότητα την αλήθεια και την ελευθερία. Το κακό γκρεμίζει, ματώνει, γκριζαίνει, φτωχαίνει. Το αγαθό ανασταίνει, φωτίζει, πλουτίζει και δυναμώνει. Μακάριοι οι αγαθοποιούντες.

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_8834.html

ΠΑΚΙΣΤΑΝ: Βασάνισαν, ακρωτηρίασαν και έκαψαν 11χρονο αγόρι γιατί ήταν χριστιανός

Ενώ δεν έχει κοπάσει η υστερία για τη σύλληψη ενός χριστιανού κοριτσιού με σύνδρομο Down με την κατηγορία της «βλασφημίας», το άγρια ​​βασανισμένο σώμα ενός 11χρονου χριστιανού αγοριού βρέθηκε στην επαρχία Πουντζάμπ του Πακιστάν. Το σώμα του Samuel Yaqoob, ανακαλύφθηκε με κομμένα τα χείλη και τη μύτη, το στομάχι του είχε αφαιρεθεί και τα πόδια του είχαν ακρωτηριαστεί. Σύμφωνα με την αστυνομία το σώμα αργότερα το έκαψαν και δεν μπορούσε να αναγνωριστεί. Συγγενείς εντόπισαν το πτώμα από ένα διακριτικό σημάδι στο μέτωπο του αγοριού. Ο Yaqoob, κάτοικος της χριστιανικής αποικίας του Faisalabad, είχε χαθεί από τις 20 Αυγούστου, για τελευταία φορά ενώ πήγαινε σε μια τοπική αγορά. Τα ακρωτηριασμένα λείψανα του εντοπίστηκαν στην γιορτή Eid-Ul-Fitr, που σηματοδοτεί το τέλος της μουσουλμανικής νηστείας του Ραμαζανιού.


Αστυνομικοί ερευνούν αν το ανήλικο αγόρι είχε κατηγορηθεί για «βλασφημία». Ο Yaquub πιστεύεται ότι είναι ορφανός, αλλά η εφημερίδα Telegraph λέει ότι η μητέρα του αναφέρθηκε στο τοπικό τύπο ότι αρνήθηκε κάθε υποτιθέμενη κατηγορία. «Δεν λάβαμε κανένα τηλεφώνημα για λύτρα ούτε μας είπαν ότι ο Σαμουήλ είχε διαπράξει βλασφημία», είπε. Όταν ένας χριστιανός είναι «ύποπτος» ότι παραβαίνει τους νόμους περί βλασφημίας, οι συνέπειες μπορεί να είναι βίαιες, αναφέρει η ΜΚΟ World Public Forum. Ο θάνατος του 11χρονου έρχεται μια εβδομάδα μετά την είδηση ότι ένα νεαρό χριστιανό κορίτσι με σύνδρομο Down κατηγορήθηκε με βλασφημία, μετά από πληροφορίες ότι έκαψε σελίδες του Κορανίου. Η Rifta Masih ξυλοκοπήθηκε από τοπικούς μουσουλμάνους, αφού κάποιος είπε ότι την είδε να καίει σελίδες του ιερού βιβλίου του Ισλάμ, κατά το μαγείρεμα. Αρκετές εκατοντάδες Χριστιανοί έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους μετά το περιστατικό από το φόβο της βίας, καθώς τοπικά τζαμιά ανέφεραν το υποτιθέμενο περιστατικό από τα ηχεία, και εκατοντάδες μουσουλμάνοι βγήκαν στους δρόμους. Στο Πακιστάν, εκείνοι που κατηγορούνται για βλασφημία υπόκεινται σε άμεση φυλάκιση και στερούνται του δικαιώματος της χρηματικής εγγύησης για την πρόληψη της βίας του όχλου. Κατά κανόνα, ο κατηγορούμενος τοποθετείται σε απομόνωση για δική του προστασία από την παρενόχληση από άλλους κρατούμενους και φύλακες. Εκείνοι που απαλλάσσονται από τις κατηγορίες, συχνά εγκαταλείπουν την χώρα, η οποία αποτελεί την χώρα με την αυστηρότερη επιβολή του νόμου της Σαρία στον κόσμο, όπως αναφέρει η Washington Post. Στο Πακιστάν, η συκοφαντία του Ισλάμ ή του ιερού βιβλίου τιμωρείται με θάνατο.





Δεν υπήρξαν εκτελέσεις για βλασφημία, αν και η Asia Bibi, χριστιανή και μητέρα πέντε παιδιών, καταδικάστηκε σε θάνατο πριν από δύο χρόνια. Η Bibi δεν έχει εκτελεστεί από ακόμα, και μπορεί να της δοθεί χάρη. Ο Χριστιανός υπουργός Shahbaz Bhatti και ο πολιτικός της Πακιστανικής κυβέρνησης Salmaan Taseer και οι δύο δολοφονήθηκαν για την αντίθεσή τους στους νόμους περί βλασφημίας σε σχέση με την υπόθεση της Bibi. Τον περασμένο μήνα, ένας άνδρας κατηγορήθηκε για βεβήλωση ενός Κορανίου, σύρθηκε από τον όχλο έξω από το αστυνομικό τμήμα και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου. Σύμφωνα με τον ερευνητής Ali Dyan Hasan της οργάνωσης Human Rights Watch, "Ο νόμος περί βλασφημίας δημιουργεί τη νομική υποδομή η οποία στη συνέχεια χρησιμοποιείται με διάφορους ανεπίσημους τρόπους για εκφοβισμό, εξαναγκασμό, παρενόχληση και διωγμό."

Δείτε επίσης http://www.digitalcrete.gr/epikairotita/kosmos/50470/sok-aniliki-hristiani-me-sundromo-down-kinduneuei-na-katadikastei-se-thanato-gia-blasfimia-sto-pakistan.html

http://redskywarning.blogspot.gr/search?updated-max=2012-08-28T21:21:00%2B03:00&max-results=7

Μιὰ παράξενη δαιμονικὴ παγίδα

Γράφει ὁ Ἰωάννης Μόσχος στό ὡραῖο βιβλίο του, Λειμωνάριο. Στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ζοῦσε ἔγκλειστος ἕνας μεγάλος ἀσκητής, πού τόν πολεμοῦσε σκληρά ὁ δαίμων τῆς πορνείας. Καί ἦταν τόσο σκληρός καί ἀνυποχώρητος ὁ διάβολος στίς ἐπιθέσεις ἐναντίον του, πού μιά ἡμέρα ὁ ἀσκητής αὐτός αἰσθάνθηκε τόσο κουρασμένος, πού παρακάλεσε τόν διάβολο, νά τοῦ κάμει λίγο χάρη!… ‐Μέχρι πότε πιά! Σταμάτα λίγο! Νά πάρω ἀνάσα!… Ἀκούοντας τά λόγια του αὐτά, πετάχθηκε μπροστά του ὀφθαλμοφανῶς ὁ διαβολάκος καί τοῦ εἶπε: ‐Πρόθυμος. Στήν διάθεσή σου. Μόνο ὁρκίσου μου, ὅτι αὐτό πού θά σοῦ εἰπῶ, δέν θά τό εἰπεῖς σέ κανένα, καί θά σέ ἀφήσω ἥσυχο γιά πάντα!… Καί ὁ γέροντας πελαγωμένος ἀπό τούς λογισμούς του, ὁρκίστηκε! Εἶπε: ‐Μά τόν κατοικοῦντα εἰς τόν Οὐρανό, δέν θά τό εἰπῶ κανενός!… Τοῦ λέει τότε ὁ δαίμονας: ‐Μή ξαναπροσκυνήσεις ποτέ τήν εἰκόνα αὐτή, καί δέν θά σέ ξαναενοχλήσω ποτέ. Ἡ εἰκόνα ἔδειχνε τήν Παναγία νά κρατάει τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά της. Κοκκάλωσε ὁ ἔγκλειστος καί τοῦ εἶπε: ‐Μιά μικρή προθεσμία νά τό σκεφθῶ!… Καί τό σκεφτόταν ὅλη τήν νύχτα. Καί ὅταν ξημέρωσε ἔτρεξε στόν ὅσιο Θεοδώρο τόν Ἠλιώτη, γέροντα τότε στήν Λαύρα τοῦ Φαράν, στό Σινᾶ πού εἶχε τυχαία εὑρεθῆ ἐκεῖ στό μοναστήρι του καί τοῦ τά εἶπε ὅλα. Καί ὁ ὅσιος γέροντας τοῦ ἀπάντησε: ‐Ὅπως τό βλέπεις, ὁ διάβολος σέ ἔβαλε στό χέρι! Σέ ἔκαμε παιχνιδάκι του. Σέ ἔβαλε ἀκόμη καί νά κάμεις ὅρκο· πρᾶγμα ἐντελῶς ἀνεπίτρεπτο! Ἀλλά καλά ἔκαμες καί τά ἐξομολογήθηκες ὅλα. Καί νά σοῦ εἰπῶ: Καλλίτερα νά ἔκανες πορνεία, παρά νά δεθῆς μέ τόν διάβολο (καί μάλιστα μέ ὅρκο!), ὅτι δέν θά προσκυνᾶς πιά εἰκόνα μέ τόν Σωτῆρα καί Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί τήν μητέρα Του. Γύρισε στό κελλί του ὁ καλόγηρος. Καί νά σου μπροστά ἀγριεμένος καί σκυθρωπός ὁ διάβολος. ‐Ρέ, παλιοκαλόγηρε, τί ἦταν αὐτό πού ἔκαμες; Δέν μοῦ ὁρκίστηκες; Πῶς τόν ἐπάτησες τόν ὅρκο; Τοῦ ἀπάντησε: ‐Μή σέ νοιάζει ἐσένα. Πατέρας μου εἶναι ὁ Χριστός. Ὅ,τι κι ἄν ἔκαμα, θά τά βρῶ μαζί Του. Μέ σένα δέν θέλω νά ἔχω ἄλλο πάρε‐δῶσε! Τελεία καί παύλα!… Καί τό συμπέρασμα ποῖο;
 • Μεγάλο λάθος νά προσπαθεῖ ἄνθρωπος νά λύσει τά πνευματικά του προβλήματα μόνος του. Γιατί ἀκόμη καί ἅγιοι ἄνθρωποι, μερικές φορές πελαγώνουν.
 • Ἡ χειρότερη ἁμαρτία εἶναι νά ὑποτιμάει ὁ ἄνθρωπος τήν πίστη στόν Χριστό καί νά θεωρεῖ μερικά ἀνθρώπινα προβλήματα τόσο οὐσιαστιά, ὥστε νά ὑποτιμάει ἐξ αἰτίας τους τήν πίστη.
• Οἱ εἰκόνες δέν εἶναι οὔτε φωτογραφίες οὔτε κάδρα! Ἔχουν σχέση μέ τήν πίστη.

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_8958.html

Η ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 -Η παρθενία του πνεύματος θεραπεύει και την τεθραυσμένη παρθενία του σώματος. Ο αββάς Ζωσιμάς που είχε και παρθενία σώματος και παρθενία πνεύματος υποκλίθηκε μπροστά στην οσία Μαρία την Αιγυπτία, που ήταν από μικρή πόρνη. Όμως, η πνευματική παρθενία, την οποία απέκτησε η οσία Μαρία η Αιγυπτία την θεράπευσε ολοκληρωτικά.
- Μεγαλύτερη αξία έχει η πνευματική παρθενία. Πνευματική παρθενία είναι η τήρηση των εντολών του Χριστού, όταν ο νους του ανθρώπου κολλήση στον Θεό με την προσευχή. Αυτήν την πνευματική παρθενία μπορούν να αποκτήσουν όλοι, και έγγαμοι και άγαμοι.

Οι μοναχοί που δεν έχουν πνευματική παρθενία είναι δυστυχισμένοι, γιατί ούτε γεννούν στον φυσικό τομέα, ούτε μεταβιβάζουν ύπαρξη στον Παράδεισο.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ»
Βίος και πολιτεία του Γέροντος Σωφρονίου του ησυχαστού και θεολόγου

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_9145.html

 

 

 

 

 

 

Συγκλονιστική μαρτυρία για το Γέροντα Πορφύριο και την Μαρία την ψηλή.

Μαρτυρία Μητροπολίτου Λεμεσοὺ Ἀθανασίου γιὰ τὴν Μαρία τὴν ψηλὴ (ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας)
Αυτή η κοπέλα, μια αγία ψυχή, ήταν πανύψηλη, ήταν γίγαντας. Βέβαια στο τέλος καμπούριασε, περπα-τούσε με σίδερα, μετά με καροτσάκι. Εγώ την πρόλαβα πού περπατούσε ίσια. Είχε γιγαντισμό, ήταν παραμορφωμένη. Τα παπούτσια της, έχω ένα παπούτσι της στο μοναστήρι, ήταν 57 νούμερο, τόσο πράγμα σαν βάρκα, η παλάμη της ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από την δική μου. Να σας πω πώς την γνωρίσαμε. Είχαμε έναν δικό μας μοναχό τον π. Νήφωνα, ο οποίος πουλούσε μήλα σε σακούλια όταν ήταν πρώτη Λυκείου και πήγε να πουλήσει μήλα. Χτύπησε την πόρτα και την άνοιξε η Μαρία, μόλις την είδε από τον φόβο το πολύ, της πέταξε τα μήλα κι όπου φύγει φύγει. Ήταν όμως η αιτία να γνωριστούν και να συνδεθούν πνευματικά και αργότερα μέσω αυτού να γνωρίσομεν και εμείς την μακαριστή Μαρία. Αυτή η κοπέλα, ήταν μια αγία ψυχή, πραγματικά μια αγία, παρ΄όλο που ήταν ένα τέρας εξωτερικά, και το πρόσωπο της ήταν αλλοιωμένο ακόμη και τα μικρά παιδιά δεν την φοβόντουσαν. Ανέπαυε πολύ κόσμο. Ήταν δηλαδή… μια πνευματική μητέρα με όλη την σημασία της λέξεως. Αυτή η κοπέλα ήταν μία τυπικά χριστιανή στα πρώτα χρόνια και η μητέρα της καλή χριστιανή. Ό¬ταν μεγάλωσε και μεγάλωνε και έγινε δυσθεώρητη, έγινε 2.30 μ., αφού στο Νοσοκομείο έβαλαν δύο κρεββάτια τα ένωσαν για να την χωρέσει, όταν πέθανε το φέρετρό της ήταν από εδώ μέχρι εκεί πού είναι η καρέκλα. Την ζήτησαν στην Αμερική και πήγε, με έξοδα της Κυβερνήσεως, για εξετάσεις. Για να ερευνήσουν το φαινόμενο. Συνήλθαν εκεί οι μεγάλοι γιατροί κ.τ.λ. κι άλλος έλεγε γιγαντισμό κι άλλος διάφορες θεωρίες. Δεν μπορούσαν όμως επακριβώς να δουν τί έπαθε η Μαρία κι έγινε τόσο μεγάλο πράγμα, τόσο μεγάλος άνθρωπος. Και βέβαια της είπαν τότε πώς είχε ένα πρόβλημα. Όλο το κεφάλι της μέσα είχε όγκο, ο οποίος πίεζε τα μάτια και θα έχανε το φως της, θα τυφλωνόταν. Οι Αμερικάνοι προσφέρθηκαν να αγοράσουν τον σκελετό της και αυτή λυπήθηκε πάρα πολύ, όταν το άκουσε, γιατί ήταν ένα φαινόμενο γι΄ αυτούς έτσι να την διατηρήσουνε για λόγους επιστημονικούς. Σ΄ αυτήν την κατάσταση επέστρεψε στην Αθήνα μετά από την Αμερική, και μια κοπέλα της λέει εκεί, δεν πάμε να δούμε το γέρο Πορφύριο στην Πεντέλη; Η Μαρία δεν είχε ιδέα από γέροντες κι απ΄ αυτά τα πράγματα, και της λέει: τί να μου πει κι αυτός ο γέρος! Με πήγαν στην Αμερική και με είδαν τόσοι επιστήμονες, τί να μου πει κι αυτός ο γέρος! Έλα πάμε, είναι και τυφλός και δεν μιλάει και καλά. Η Μαρία είπε, είναι και τυφλός και δεν ακούει και καλά… Η Μαρία, ήταν σε μια κατάσταση απελπισίας, τέλος πάντων από δώ από κει την έπεισαν να πάει. Πήγε λοιπόν, και μαζί της πήγε η μητέρα της πού ζει ακόμα (σημείωσηVatopaidiFriend: πλέον έχει κοιμηθεί), η κ. Κωνσταντία, μια μοναχή κι η κοπέλα εκείνη πού πήγε κι άλλοι δύο άνθρωποι. Πήγαν στο κελί του γέροντα, ήταν τυφλός ο γέροντας Πορφύριος κι όταν μπήκαν μέσα της λέει: γιατί σου έλεγε η φίλη σου να έρθεις και δεν ερχόσουν και της είπε ακριβώς τί έλεγε η Μαρία. Αύτη ντράπηκε και της λέει τί έπαθες; Λέει, γέροντα θα χάσω το φως μου κι έκλαιγε. Της λέει, όχι παιδί μου το φως σου, τα κόκκαλά σου θα σπάζουν… Του λέει, όχι γέροντα, τα κόκκαλά μου είναι γερά, δεν έχουν τίποτα τα οστά μου, το φως μου θα χάσω. Της άπαντα όχι το φως σου, τα οστά σου. Αυτή το επαναλαμβάνει τρίτη φο¬ρά, γέροντα το φως μου. - Όχι το φως σου, τα οστά σου θα συντρίβουν. Αυτή δεν καταλάβαινε. Της λέει ο γέροντας, γονάτισε. Γονάτισε όπως μπόρεσε κι ο γέροντας έβαλε τα χέρια του πάνω στο κεφάλι της κι άρχισε να προσεύχεται. Και μου έλεγε η Μαρία, αισθανόταν μέσα το κεφάλι της να βράζει ολόκληρο, οπότε της λέει ο γέροντας: δεν θα χάσεις το φως σου, τα οστά σου θα βγουν, θα τρίβονται τα οστά σου. Αύτη δεν πίστεψε. Λέει ο π. Πορφύριος, από που το έπαθες αυτό, σου είπαν οι γιατροί; Του απάντησε: γέροντα οι γιατροί δεν βρήκαν την αιτία, είπαν γιγαντισμός είναι, δεν βρήκαν την αιτία. Λέει στην μητέρα της: εσύ θυμάσαι πού ήσουν έγκυος στην Μαρία; Η Μαρία ήταν 43 ετών τότε, λέει η μητέρα της ε! θυμούμαι. Της λέει θυμάσαι, όταν ήσουν δύο μηνών πού έκανες πολλούς εμετούς; Θυμά-μαι αμυδρά γέροντα. Θυμάσαι πού σε πήγε ο άντρας σου σε έναν γιατρό; πού να θυμάμαι τώρα τον γιατρό; και αρχίζει ο γέροντας να της περιγράφει: θυμήσου πού κατεβαίνατε με λεωφορείο από το χωριό σας, κατεβαίνατε σε μια πλατεία και της περιγράφει την πλατεία πριν από 42 χρόνια, σε πήρε ο άντρας σου και σε πήγε στον τάδε δρόμο κι άρχισε να της διηγείται τον δρόμο κι η Κωνσταντία άρχισε να θυμάται τον δρόμο εκείνο, σε πήγε σ΄ έναν τόπο πού η πόρτα ήταν πράσινη, στο ιατρείο του ανθρώπου εκείνου. Μπήκες μέσα και του είπες ότι κάνεις πολλούς εμετούς από την εγκυμοσύνη και σου έδωσε ένα φακελάκι με χάπια, με 15 χάπια μέσα, τα θυμάσαι; λέει θυμάμαι γέροντα. Λέει ο Γέροντας τα χάπια εκείνα ήταν χάπια επιληψίας, έκανε λάθος ο γιατρός, τα ήπιες και παραμορφώθηκε το έμβρυο γι΄ αυτό κι έγινε έτσι η κόρη σου. Και πραγματικά, το έστειλαν το μήνυμα αυτό στην Αμερική, κι ήταν πραγματικώς επιστημονικά. Αυτή όμως μετά τελικά τί έγινε; Σταμάτησε να χάνει το φως της κι άρχισε να τρίβονται τα κόκκαλά της. Μια φορά ήμουν παρών εγώ, πού ένα κόκκαλο από την πλάτη της τρύπησε το δέρμα της και βγήκε έξω, συντρίβονταν τα κόκκαλά, διαλύονταν τα κόκκαλά, όπως ακριβώς της είχε πει ο π. Πορφύριος. Ο γέροντας, όταν βγήκε η Μαρία έξω, είπε: αυτή είναι μια αγία, και περιέγραψε την Μαρία.
http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_2665.html

Ο Άγιος Mawes, ηγούμενος και ερημίτης της Κορνουάλης.

Ο Ουαλός ερημίτης και ηγούμενος Maudetus, γνωστός στη Γαλλία σαν άγιος Maudez, έζησε την ζωή του ερημίτη στην Κορνουάλη, δίπλα στο Falmouth, όπου τον τιμούν μέχρι και σήμερα. Έπειτα κατοίκησε σε ένα νησί στην ακτή της Βρετάνης. Ήταν ιδρυτής μοναστηριών και ίδρυσε μοναστήρια και εκκλησίες της Ορθόδοξης πίστης στην Κορνουάλη και τη Βρετάνη.

 Οι βίοι των Ιρλανδών αγίων του έκτου αιώνα περιέχουν εντυπωσιακά στοιχεία, και  ο βίος του αγίου Mawes δεν αποτελεί εξαίρεση. Ακόμη και η γέννα του είναι αξιοσημείωτη. Την μητέρα του τη λέγανε Azenor και ζούσε στη Βρετανία. Μία μέρα την πετάξανε στη θάλασσα κοντά στο Brest με μόνο ένα βαρέλι σαν βάρκα. Εκεί γεννήθηκε ο Mawes. Η μητέρα και υιός έμειναν εκεί μέσα για πέντε μήνες ώσπου ξεβράστηκαν ζωντανοί στις ακτές της Ιρλανδίας. (εδώ υπάρχουν ομοιότητες με τον βίο του αγίου Budoc) Έφυγε από την Ιρλανδία σαν ενήλικας για να ακολουθήσει τη ζωή του ερημίτη κοντά στο Falmouth στην Κορνουάλη.

Ίδρυσε και ένα ψαροχώρι του οποίου είναι προστάτης. Έπειτα στις ημέρες του βασιλέα Childbert του πρώτου ο άγιος αποφάσισε να επιστρέψει στη γη της μητέρας του. Στο δρόμο του για τη Βρετάνη  επισκέφτηκε το Ντέβον και την Κορνουάλη όπου έκανε κηρύγματα στην εξοχή και ίδρυσε μία πόλη στο River Fal η οποία φέρει το όνομα του. Έπειτα αυτός και οι ακόλουθοι του έπλευσαν για τη Βρετάνη. Προσάραξαν σε ένα νησί στις ακτές της Γαλλίας κοντά στη Leon(στο νησί του αγίου Maudez). 
Εκεί ο άγιος έδειξε τις δυνατότητες του καθαρίζοντας το νησί από μολυσμένα ζωύφια, βάζοντας φωτιά στη ξερή βλάστηση. Επίσης τον σέβονταν σαν μεγάλο δάσκαλο. Πολλές εκκλησίες στην περιοχή είναι αφιερωμένες σε αυτόν και μαρτυρούν την επιρροή του και τον αποστολικό του ζήλο. Λέγεται πως ένας λόγος για τον οποίο ο άγιος επέστρεψε στην Βρετάνη ήταν το να αποφύγει τον κίτρινο πυρετό στην Ιρλανδία.
Έγινε γνωστός για την ικανότητα του να θεραπεύει ασθένειες. Πολλές φορές, έπαιρναν χώμα από το σημείο όπου θάφτηκε και ανακατεύοντας το με νερό το χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο.
 Τελικά ο άγιος εγκατέστησε μία μοναστική κοινότητα στο νησί του Αγίου Maudez.
Μία μέρα η τελευταία φωτιά στο νησί εξαφανίστηκε κατά λάθος. Ο Mawes έστειλε ένα παιδί την ώρα που η παλίρροια βρισκόταν σε χαμηλό επίπεδο, να διασχίσει την ενδοχώρα και να φέρει πίσω μία φλόγα. Καθώς το αγόρι επέστρεφε η παλίρροια σηκώθηκε. Τα κύματα υψώνονταν όλο και ποιο ψηλά, απειλώντας να καταπιούν τη φλόγα, αλλά το παιδί στάθηκε πάνω σε ένα βράχο , προσευχήθηκε στον άγιο Mawes, και θαυματουργικά ο βράχος ανυψώθηκε σε σημείο που να μη μπορεί να βυθιστεί. Όταν η παλίρροια κόπασε η φωτιά παραδόθηκε επιτυχημένα στον άγιο.
 Στην τέχνη ο άγιος Mawes παρουσιάζεται πολλές φορές σαν δάσκαλος. Τιμάται στο Falmouth και τη Βρετανία όπου 60 εκκλησίες και παρεκκλήσια έχουν το όνομα του. Τα λείψανα του αγίου τιμώνται στις περιοχές Quimper, Treguier, Lesneven, και Bourges(η περιοχή η οποία διεκδικεί το σώμα του). Είναι ιδιαίτερα θεραπευτικός όσων αφορά τους πονοκεφάλους, τα τσιμπήματα φιδιών κ.α

μετάφραση orthodoxy -rainbow
αγγλικό κείμενο  http://www.oodegr.com/english/biographies/arxaioi/Mawes_Cornwall.htm

Τί ἀνοησίες λένε στὰ σχολεῖα μὲ τὴν θεωρία τοῦ Δαρβίνου κ.λπ.!

«Ἂν ποῦμε ὅτι τὸ χῶμα εἶχε διάφορα συστατικά, διάφορους ὀργανισμούς, καὶ ὁ Θεὸς πῆρε ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἔκανε τὸν ἄνθρωπο...» «Δηλαδή, λέω, ἂν δὲν ὑπῆρχαν αὐτά, δὲν μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο; Δύσκολο πράγμα!» «Ἂν ποῦμε, μοῦ λέει, ὅτι πῆρε πρῶτα ἀπὸ τὸν πίθηκο καὶ τὸν τελειοποίησε;» «Καλά, τοῦ λέω, δὲν μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ κάνη τὸ τέλειο δημιούργημα, τὸν ἄνθρωπο, ποῦ διέθεσε γι’ αὐτὸν ὁλόκληρη ἡμέρα; Ἔπρεπε νὰ βρῆ ἀνταλλακτικά;
Διάβασε νὰ δὴς τί λέει ἡ Προφητεία τοῦ Ἰὼβ[2], στὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Τώρα αὐτὰ γιὰ τὸν πίθηκο οὔτε ἡ ἐπιστήμη τὰ παραδέχεται.
Πόσα χρόνια ἔχει ποῦ οἱ ἄνθρωποι ἀνέβηκαν στὸ φεγγάρι; Οἱ πίθηκοι τόσα χρόνια δὲν ἐξελίχθηκαν νὰ κάνουν ἂν ὄχι ἕνα ποδήλατο τουλάχιστον ἕνα πατίνι. Εἶδες κανέναν πίθηκο μὲ πατίνι; Ἄλλο, ἂν πάρης ἕναν πίθηκο καὶ τοῦ μάθης νὰ κάνη πατίνι!...» «Ἂν ποῦμε, λέει, ἐκεῖνο, ἂν ποῦμε ἐκεῖνο...;» «Μὴ λὲς τίποτε, τοῦ λέω, γιὰ νᾶσαι πιὸ σίγουρος». Αὐτὴ τὴν θεωρία δίδασκε καὶ ἕνας καθηγητὴς τοῦ ... Πανεπιστημίου. Τοῦ εἶπα μία φορά: «Σιγὰ-σιγά, μὲ τὴν περιποίηση, ἡ φασολιὰ θὰ γίνη καλύτερη φασολιά, ἡ μελιτζανιὰ καλύτερη μελιτζανιά. Ὁ πίθηκος, ἅμα τὸν ταΐσης, ἅμα τὸν περιποιηθῆς, θὰ γίνη καλύτερος πίθηκος· δὲν μπορεῖ νὰ γίνη ἄνθρωπος. Ἂν ἕνας μαῦρος εἶναι σὲ ψυχρὸ κλίμα καὶ δὲν βγαίνη στὸν ἥλιο, λιγάκι θὰ διορθωθῆ τὸ δέρμα του· δὲν θὰ πάψη ὅμως νὰ εἶναι μαῦρος».
Καὶ ὕστερα, ἂν σκεφθῆς ὅτι ἀπὸ ἄνθρωπο, τὴν Παναγία μας, γεννήθηκε ὁ Χριστός! Δηλαδὴ ἀπόγονός του Χριστοῦ ἦταν ὁ πίθηκος; Τί βλασφημία! Καὶ δὲν τὸ καταλαβαίνουν ὅτι βλασφημοῦν. Ρίχνουν μία πέτρα καὶ δὲν κοιτοῦν πόσα κεφάλια θὰ σπάση. Σοὺ λέει: «Ἐγὼ τὴν ἔρριξα πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄλλον». Αὐτὸ κάνουν σήμερα· θαυμάζουν ποιὸς θὰ πετάξη πιὸ μακριὰ τὴν πέτρα. Πόσα κεφάλια θὰ σπάση ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ περνᾶνε ἐκεῖ κάτω, δὲν τὸν σκέφτονται.
 Γέροντας Παίσιος
http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_2110.html

Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε;

Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε; Γιατί ήταν κακός; Ε, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να κλαις, αλλά και να ευχαριστείς το Θεό, που σταμάτησε πια η κακία του. Μήπως, απεναντίας, ήταν καλός;
Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να χαίρεσαι, γιατί πέθανε «πριν η κακία αλλάξει τη σύνεσή του ή η δολιότητα της αμαρτίας εξαπατήσει την ψυχή του».
 Ήταν μήπως νέος; Και γι' αυτό ακόμα ευχαρίστησε το Θεό και δόξασέ Τον, γιατί τον πήρε κοντά Του. Όπως εκείνους που πηγαίνουν για ν' αναλάβουν κάποιο αξίωμα, τους κατευοδώνουμε με χαρά και ικανοποίηση, έτσι πρέπει ν' αποχαιρετάμε κι αυτούς που φεύγουν από τούτη τη ζωή, γιατί πηγαίνουν κοντά στο Θεό, όπου θ' απολαμβάνουν μεγάλη τιμή και ευτυχία.
 Δεν λέω, βέβαια, ότι δεν πρέπει να λυπόμαστε για το χωρισμό από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, που πεθαίνουν, αλλά να μη λυπόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει. Γιατί θα παρηγορηθούμε αρκετά, αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος, που χάσαμε, ήταν θνητός, όπως όλοι μας. Με το ν' αγανακτούμε, δεν δείχνουμε τίποτ' άλλο, παρά πως ζητάμε πράγματα ασυμβίβαστα με την ανθρώπινη φύση. Γεννήθηκες άνθρωπος, επομένως θνητός. Γιατί, λοιπόν, υποφέρεις με κάτι τόσο φυσικό, όπως ο θάνατος; Μήπως λυπάσαι, επειδή, για να ζήσεις, πρέπει να τρως; Μήπως επιδιώκεις να ζήσεις χωρίς τροφή; Τότε γιατί επιδιώκεις να μην πεθάνεις;
Όσο φυσικό είναι το να τρως, άλλο τόσο και το να πεθάνεις. Αφού είσαι θνητός, μη ζητάς να γίνεις αθάνατος" γιατί αυτό το πράγμα καθορίστηκε και νομοθετήθηκε μια μόνο φορά και για πάντα. Ας μη μοιάζουμε στους ληστές, που θέλουν να κάνουν δικά τους όσα ανήκουν σε άλλους. Έτσι, όταν ο Θεός παίρνει από μας χρήματα ή τιμή ή δόξα, ακόμα και το σώμα ή και την ψυχή, παίρνει αυτά που Του ανήκουν. Και το παιδί σου ακόμη αν πάρει, δεν παίρνει ουσιαστικά το παιδί σου, αλλά το δικό Του πλάσμα. Αφού, λοιπόν, εμείς δεν ανήκουμε στον εαυτό μας, πώς θα ανήκουν σ' εμάς όσα ανήκουν σ' Εκείνον; Αν η ψυχή σου δεν είναι δική σου, πώς είναι δικά σου τα χρήματά σου; Και αν δεν είναι δικά σου, πώς ξοδεύεις άσκοπα ή άπρεπα αυτά που ανήκουν σε άλλον; Μη λες, "Τα δικά μου ξοδεύω, από τα δικά μου διασκεδάζω"" γιατί ξοδεύεις και διασκεδάζεις με τα ξένα. Και τα αποκαλώ ξένα, γιατί ο Θεός θεωρεί δικά σου όσα σου έδωσε, για να τα μοιράσεις στους φτωχούς. Τότε μόνο τα ξένα γίνονται δικά σου. Αν τα ξοδέψεις για τον εαυτό σου, τότε τα δικά σου γίνονται ξένα.
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_7392.html

Μπάνιο στην Θάλασσα: Ο Φασισμός της σαρκολατρείας!

Πάει καιρός που οι άνθρωποι πήγαιναν στην θάλασσα για να γευτούν μόνο την δροσιά της θάλασσας αλλά και της ιαματικές της ιδιότητες. Τα τελευταία χρόνια οι πλειονότητα των ανθρώπων που καταφεύγουν στις πολυσύχναστες παραλίες αναζητούν και άλλα πράγματα. Κατ' αρχήν το να πάει κάποιος για μπάνιο στην θάλασσα προϋποθέτει μία προετοιμασία. Περίπου ένα μήνα λοιπόν πιο πριν οι άνθρωποι θα λιγοστέψουν το φαγητό τους, ίσως γραφτούν και στο συνοικιακό τους γυμναστήριο ώστε όταν έρθει η ώρα να πάνε στην παραλία να μπορούν να σταθούν "αξιοπρεπώς". Είναι ο άγραφος νόμος πλέον της παραλίας ότι τα περιττά κιλά δεν είναι αρεστά, ότι τα μη μοδάτα μαγιό δεν είναι δεκτά, ότι τα πλαδαρά σώματα δεν έχουν θέση εδώ!

Η ομορφιά έχει αντικειμενοποιηθεί. Όμορφος άνθρωπος σημαίνει: συγκεκριμένα κιλά, συγκεκριμένα μαλλιά, συγκεκριμένο ντύσιμο, όλα πρέπει να έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές! Και ό,τι δεν είναι όμορφο....στον Καιάδα της διαφορετικότητας. Οι άνθρωποι ειδικά οι ηλικίες από την εφηβεία (για να μην πούμε από πιο μικρά) μέχρι και τα 40, δηλαδή στην περίοδο της ζωής τους που «επιβάλλεται» από το κοσμικό φρόνημα να «ζήσουν» την ζωή τους, τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να περάσουν απαρατήρητοι από την παραλία, ότι μπορεί να μην τραβήξει το σώμα τους ούτε ένα ηδονικό βλέμμα από κάποιον/α, ή ακόμα χειρότερο να εισπράξουν βλέμματα γεμάτα αυστηρότητα και απόρριψη, με αποτέλεσμα να προσπαθούν με κάθε τρόπο να δείξουν ότι και αυτοί είναι παρόντες σε αυτόν τον ξέφρενο χορό της σαρκολατρείας, ότι και αυτοί είναι άξιοι δούλοι της σάρκας και των επιθυμιών. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας... η πλειονότητα των νέων ελεύθερων (και όχι μόνο) ανθρώπων που πηγαίνουν σε μία παραλία, δεν πάνε μόνο για την θάλασσα, αλλά κυρίως θα έλεγα επιλέγουν την παραλία που θα πάνε ανάλογα με τον κόσμο που μαζεύει. Κριτήριο είναι πλέον το πόσο μπορώ να σκανδαλιστώ και να σκανδαλίσω τους άλλους, το πόσο μπορώ να αμαρτήσω και να κάνω και τους άλλους να αμαρτήσουν. Και γνωρίζω ότι τα γραφόμενα σε πολλούς ίσως φανούν "ζηλωτικά" και ακραία, όμως όποιος το σκέπτεται αυτό είτε έχει διαστρέψει τελείως τη συνείδησή του ή προσπαθεί να πείσει και να δικαιολογήσει τον εαυτό του ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.

 Ο Φασισμός της παραλίας είναι γεγονός, και η σαρκολατρεία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας ακόμα και σε απομονωμένες παραλίες όπου πήγαιναν μέχρι πριν λίγο καιρό μόνο κάποιες οικογένειες που ακριβώς ήθελαν συνειδητά να αποφύγουν όλο αυτό το αμαρτωλό μεθύσι από την οφθαλμολαγνεία. Η κοινωνία προβάλλοντας συνεχώς συγκεκριμένα πρότυπα ζωής έχει καταντήσει τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους, δούλους της μόδας, της τεχνολογίας αλλά ιδιαιτέρως της σάρκας, του ανθρωπίνου σώματος που το βλέπουν μόνο σαν ένα μέσο για την ικανοποίηση των εμπαθών επιθυμιών τους και την τέρψη της ματαιοδοξίας τους. Την αλήθεια του πράγματος μπορεί κάποιος εύκολα να την διαπιστώσει από το πέρασμά του από μία παραλία, όπου η επιτυχία του "Θαλασσινού Μπάνιου" δεν είναι το να κάνει κανείς μπάνιο στην θάλασσα αλλά το να κάνει "αίσθηση", από τον σκανδαλίσει και να προκαλέσει. Η τραγωδία της καταστάσεως αυτής είναι ότι οι άνθρωποι δεν διστάζουν να κοπιάζουν πολύ ώστε να καταφέρουν να σκανδαλίσουν τους συνανθρώπους τους, είτε με το καλλίγραμμο σώμα τους, είτε με ηδονικές ματιές, είτε με διάφορους άλλους τρόπους που μέσω τηλεόρασης ή ραδιοφώνου ή περιοδικών οι υποψήφιοι θύτες ενημερώνονται ώστε να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Όμως ευθύνη σε όλο αυτό έχουν και όσοι πηγαίνουν σε παραλίες γνωρίζοντας ότι θα σκανδαλιστούν. Και θα πει κάποιος: "Δηλαδή δεν θα πρέπει να κάνουμε μπάνιο στην θάλασσα επειδή κάποιοι ή κάποιες θέλουν να προκαλούν;" η απάντηση είναι "ΟΧΙ δεν θα πηγαίνεις στην θάλασσα εάν γνωρίζεις ότι θα σκανδαλιστείς και θα αμαρτήσεις"! Χίλιες φορές, αδελφοί μου, να μην πάω κάπου που γνωρίζω ότι υπάρχει κίνδυνος να μην ωφεληθώ πνευματικά παρά να πάω και να ρίξω μετά το φταίξιμο στους άλλους, διότι στην συγκεκριμένη περίπτωση ξέρω τί πάω να συναντήσω και όμως εγώ πηγαίνω, άρα όχι μόνο δεν δικαιολογούμαι αλλά φέρω το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την οποιαδήποτε πτώση που θα έχω.

Τα θαλασσινά μπάνια είναι καλά και ευλογημένα όμως όταν εγκλωβίζονται μέσα στον φασισμό της σαρκολατρείας είναι επικίνδυνα να παρασύρουν και τον πλέον "αθώο", αν και αθώοι δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο ένοχοι που είτε σκανδαλίζουν και προκαλούν είτε ένοχοι που λόγο της πνευματικής τους μαλθακότητας ακολουθούν τους εμπαθείς βηματισμούς του κόσμου! Ο χριστιανός ο οποίος θέλει να νικήσει τα πάθη του αλλά δεν κόβει τις αιτίες που τα προκαλούν ομοιάζει με άνθρωπο που περιλούζεται με βενζίνη και παίζει με την φωτιά! Με αφορμή την σαρκολατρεία που επικρατεί στις παραλίες αλλά και γενικότερα την όλη κατάσταση της σημερινής κοινωνίας, ας αναλογιστούμε και εμείς τι θέλουμε από την ζωή μας, ποιοι είμαστε και που βαδίζουμε. Ποια θα είναι η επιλογή μας; Τι θα κάνουμε; Θα ακολουθούμε σαν άβουλα ζώα τα κελεύσματα του κόσμου; Θα χορεύουμε και εμείς στους μεθυστικούς ρυθμούς της αμαρτίας με πρόφαση (άκουσον, άκουσον) το καλοκαίρι; Θα ενδίδουμε ελαφριά τη καρδία στην οφθαλμοπορνεία που οδηγεί και σε μεγαλύτερες πτώσεις; Αδελφέ/ή μου, η σωτηρία σου, η ένωσή σου με τον Θεάνθρωπο Κύριό μας είναι υπόθεση δική σου, αν εσύ δεν νοιάζεσαι γι’ αυτήν, ποιος άλλος θα νοιαστεί; Η καρδιά σου αγαπητέ/ή, κτίστηκε από τον Θεό για ένα και μόνο σκοπό, για να αγαπάται και να κατοικείται από Αυτόν που είναι η Αλήθεια, η Αγάπη και το Φως. Δεν είναι και τόσο σπουδαίο πράγμα να γεννηθεί κανείς βασιλιάς, όσο το να γίνει άξιος της Ουρανίου Βασιλείας με τις γενναίες του αποφάσεις και πράξεις. Καλή δύναμη, και καλό πνευματικό αγώνα.
 Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

http://orthodoxigynaika.blogspot.gr/

ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΩΣΕ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΜΑΣ ΥΠΟΜΟΝΗ!

Αν είναι ενεργητικός, τον θεωρούν υπερβολικά κουρδισμένο.
Αν είναι ήρεμος, τον θεωρούν τεμπέλη.
 Αν έχει γκρίζα μαλλιά, θεωρείται γέρος.
Αν είναι νέος, λένε πως δεν έχει εμπειρία.
Αν θέλει να κάνει αλλαγές, τον θεωρούν επαναστάτη.
Αν δεν θέλει, λένε πώς δεν παίρνει πρωτοβουλίες.
Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούν φανατικό.
Αν δεν το κάνει, λένε πώς είναι κοσμικός.
 Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών όταν εκφράζεται, τον θεωρούν ηθοποιό.
Αν παραμένει ακίνητος, τον λένε ξύλινο.
Αν υψώνει τη φωνή του, λένε πώς φωνάζει.
Αν δεν υψώνει τη φωνή, τον τον θεωρούν μονότονο.
Αν είναι στο σπίτι του, λένε πώς θα έπρεπε να είναι έξω, επισκεπτόμενος ενορίτες.
Αν θεαθεί στο δρόμο, λένε πώς θα έπρεπε να είναι κλεισμένος μέσα, ετοιμάζοντας το κήρυγμά του. Αν επισκέπτεται τους πτωχούς, τον θεωρούν σοσιαλιστή.
Αν επισκέπτεται πλουσίους, λένε πώς κάνει χατίρια.
http://www.agioritikovima.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9261

Ο πατρό-Κοσμάς και οι δάσκαλοι

Eτούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάσκει Βασιλείς, Πατριάρχας, Αρχιερείς, Ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας και όλον τον κόσμον... Να καθήοετε από πέντε, δέκα να συνομιλείτε αυτά τα θεία νοήματα, να τα βάλετε μέσα εις την καρδίαν σας, δια να οας προξενήσουν την αιώνιον ζωήν. Δεν είναι, αδελφοί μου, λόγια ιδικά μου, όσα σας είπον, αλλά του Αγίου Πνεύματος, από την Αγίαν Γραφήν».


Με τα λόγια αυτά ο μεγάλος μας Παιδαγωγός περιέγραψε την αξία που έχει το λειτούργημα του διδασκάλου και το μέγεθος της πνευματικής εξουσίας που αυτός έχει έναντι των διδασκομένων. Θα μπορούσε κανείς, όπως ο Αγιος Κοσμάς παρομοίασε το σκαμνί απ' όπου δίδασκε με τάφο, ανάλογα να θεωρήσει τη διδασκαλική έδρα με τον τάφο κάθε διδασκάλου, πάνω στον οποίο οι μαθητές του θα γράψουν λόγια ευγνωμοσύνης, τιμής, σεβασμού και αναγνώρισης ή λόγια περιφρόνησης και λήθης. Η διδασκαλία, όπως τη χρωμάτισε ο πατρο-Κοσμάς, απαιτεί αίμα καυτό από την καρδιά του δασκάλου. Κι εμείς οι άνθρωποι αυτού του τραγικού αιώνα, δεν ξέρω αν είμαστε ικανοί να υποστούμε μια τέτοια ναρκισσιστική απώλεια. Το έργο του είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, αλλά είναι καρπός και του ελληνικού πνεύματος. Και τέτοιο πρέπει να είναι και το έργο του κάθε δασκάλου. Η Ελλάδα μας είναι ο ευλογημένος τόπος, που μαζί με τους καρπούς της γης καρπίζει στον ήλιο του πνεύματος καρπούς που αποτελούν το καλύτερο καλοκαίρι πολιτισμού της ανθρωπότητας. Βγαίνει ο ήλιος στην Ελλάδα και τα πάντα συναγωνίζονται, πραγματικά και μεταφορικά, να φανούν, να δείξουν την παρουσία τους, το έργο τους. Βγαίνει ο πνευματικός ήλιος της Ελλάδας, το ελληνικό φως και ομορφαίνει ο κόσμος με ποιητές, με φιλοσόφους, με ήρωες, με μάρτυρες, με στοχαστές, με μουσικούς, με στρατηγούς, με ρήτορες, με συγγραφείς. Οι καρποί του ελληνικού πνεύματος γεμίζουν τις βιβλιοθήκες και τα μουσεία όλου του κόσμου, δίνοντας τους χρώμα και γεύση. Οι ελληνικές περιοχές ας συνδεθούν, επιτέλους, με τα πνευματικά προϊόντα και όχι μόνο με τα γεωργικά και όταν ρωτούν οι ξένοι «τι βγάζει αυτός ο τόπος;», να λέμε βγάζει ήρωες, φιλοσόφους, γιατρούς, αγίους. Είναι κρίμα ν' ακούς σήμερα ότι εδώ βγαίνει φράουλα ή καπνός ή πορτοκάλια ή μήλα στο Πήλιο και να μην ακούς τα νέα παιδιά να λένε περήφανα, εδώ βγήκε ο Σωκράτης, ο Δημόκριτος, ο Βενιζέλος, ο Μακρυγιάννης, ο Ρήγας Φεραίος, ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Μέγας Αλέξανδρος... Που είναι σήμερα οι ταγοί της ελληνικής παιδείας, οι καθηγητές, οι ακαδημαϊκοί, οι πνευματικοί άνθρωποι, να περπατήσουν, σαν άλλος πατρο-Κοσμάς κοντά στον Ελληνα απ' άκρου εις άκρον της Ελλάδας; Ποια μηνύματα φθάνουν στα Ελληνόπουλα μέσω των περιοδικών, εφημερίδων, βιβλίων, τηλεοράσεων; Ποιος Κοσμάς Αιτωλός θα σταματήσει τα «τηλεσκουπίδια» της ανοησίας και τις δοσοληψίες των παιδιών μας με τους τηλεοπτικούς αστέρες που τα ταΐζουν απάτες, εκβιασμούς, βιασμούς, εγκλήματα και κάθε λογής ψέμα;




Είναι καιρός το εκπαιδευτικό μας σύστημα να προσφέρει στα παιδιά μας άξια πρότυπα αρετής, ποιητές, φιλοσόφους, αγίους, μάρτυρες Ορθοδοξίας και Ελλάδας, δημιουργούς πνευματικούς. Να διδάξει τα παιδιά μας με τα παραδείγματα των καρπών του πνεύματος της ελληνικής γης. Να μην αφήσει τους αγίους να κοιτούν απορημένοι τη νέα γενιά από τα τέμπλα των εκκλησιών. Να μην εγκαταλείψει τα αρχαία ερείπια να πέφτουν στη γη μη έχοντας κάτι να πουν, να μην καθηλώσει τα αγάλματα των ηρώων ακίνητα στις πλατείες, να μην κάνει βουβά τα ονόματα στις ταμπέλες των δρόμων, χωρίς να 'χουν να δείξουν κάποια οδό να βαδίσουμε.Οι καιροί μας επιβάλλουν όλοι οι Ελληνες να μελετήσουμε προσεκτικά το φαινόμενο Κοσμάς ο Αιτωλός, τώρα που η υλιστική ειδωλολατρία, ο εγωισμός, η υποτίμηση των αξιών, η δειλία κυριαρχούν. Τα παιδιά μας θέλουν πρότυπα για να νιώσουν περήφανα, ν' αναβαπτιστούν και να ξεδιψάσουν μακριά από τα βρόμικα νερά της επικαιρότητας. Τα παιδιά μας θέλουν ήλιο, φως και Ελλάδα. Θέλουν αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια. Και ο Αγιος Κοσμάς δίδαξε αυτό ακριβώς: να στέκεται ο Ελληνας ψηλά, να μην προσκυνάει κατακτητή, να μην αλλάζει την πίστη του, να μην ανταλλάσσει με τίποτα την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, να μην υποδουλώνεται οε καμία τυραννική εξουσία. Ο μεγάλος παιδαγωγός και μάρτυρας πέρασε στην Ιστορία, αφήνοντας παρακαταθήκες και διδαχές, ικανές να κρατήσουν όρθιο και ζωντανό αυτό το έθνος, ικανές να το οδηγήσουν σε ατραπούς δόξας και μεγαλείου. Εμείς, οι σύγχρονοι νεοέλληνες, ιδίως οι κληρικοί και οι εκπαιδευτικοί, έχουμε χρέος να τον μελετήσουμε, να τον ασπασθούμε και να τον μιμηθούμε. Ισως αυτός είναι ένας τρόπος να μη χαθεί, κατά κόσμον, η φήμη και το όνομα του. Αλλωστε ποιους θυμόμαστε κι εμείς από τόσους περαστικούς, σ' αυτή τη γη, ανθρώπους; Μόνο αυτούς που υπηρέτησαν ιδέες, αγωνίστηκαν για οράματα και μαρτύρησαν για ιδανικά, όπως ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Αγιος και Ισαπόστολος.



Αρχ.Επιφάνιου Οικονόμου εφημερίδα''Ορθοδοξία και Ελληνισμός''9-2-2003/

http://orthodoxigynaika.blogspot.gr/

"Ψυχή και Χριστός" - Άγιος Κοσμάς Αιτωλός

"Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω· καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν· τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν·
μη σας μέλλει· δώσατέ τα· δεν είνε ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται .
Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε".
 Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

http://leimwnas.blogspot.gr/

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: "ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ"!

" ..... Δέκα χιλιάδες χριστιανοί μέ ἀγαποῦνε καί ἕνας μέ μισεῖ. Χίλιοι Τοῦρκοι μέ ἀγαποῦνε καί ἕνας ὄχι τόσον. Δέκα χιλιάδες ῾Εβραῖοι θέλουν τόν θάνατόν μου καί ἕνας ὄχι".




Ο μεγάλος Άγιος και Εθναπόστολος της Εκκλησίας μας Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, δολοφονήθηκε από τους Τούρκους στις 24 Αυγούστου 1779, όταν οι Εβραίοι δωροδόκησαν τους πρώτους προκειμένου να τον σκοτώσουν, μην αντέχοντας το φλογερό κήρυγμα του Αγίου και την ζημιά που τους έκανε με το σταμάτημα των παζαριών κάθε Κυριακή, που εκείνοι είχαν καθιερώσει. Αφήνουμε λοιπόν τον Πατροκοσμά να εκφραστεί για τους θεοκτόνους, χωρίς να χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο: "Καί ἔχει ν᾿ ἀναστήσῃ ὁ Κύριος ὅλον τόν κόσμον καί οἱ καλοί θά εἶναι ὡς ἄγγελοι, καί οἱ κακοί ὡσάν δαίμονες, πρῶτον τά τέκνα τοῦ διαβόλου οἱ ῾Εβραῖοι, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον δέν ἐπίστευσαν εἰς τόν Χριστόν μας ἀλλά καί τόν ἐσταύρωσαν. Τότε θά ἴδουν ἐκείνην τήν δόξαν τοῦ Χριστοῦ μας νά πιστεύσουν καί νά τόν προσκυνήσουν, ἀμή ἐκείνη ἡ πίστις δέν τούς ὡφελεῖ τότε · τώρα χρειάζεται ἡ πίστις. Τόν παλαιόν καιρόν οἱ ῾Εβραῖοι ἐθανάτωσαν ὅλους τούς προφήτας, ὅλους τούς δικαίους διδασκάλους, χιλιάδες φορές ἄφησαν τόν Χριστόν καί ἐπροσκύνησαν τόν διάβολον καί τόσον, ὁποῦ ἔκαμαν ἕνα μοσχάρι καί τό ἐπροσκυνοῦσαν διά Θεόν, καθώς τό ἔχουν ἕως τήν σήμερον. Καί τώρα τό αὐτό εἶναι νά συναναστέφεσαι καί νά πραγματεύεσαι, νά τρώγης καί νά πίνης μέ τόν διάβολον. ᾿Ετόλμησαν καί ἐσταύρωσαν καί τόν Χριστόν μας.

῾Ο Πανάγαθος εἰς ὅλα αὐτά τούς ἐφύλαγε,τούς ἐσκέπαζεν. Εκαρτέρησεν ὁ Κύριος ὕστερα ἀπό τήν σταύρωσίν του τριάντα χρόνια νά μετανοήσουν, ἀλλά δέν μετενόησαν. Τότε τούς κατηράσθη,τούς ἀφώρισε, τούς ὠργίσθη καί ἀφῆκε τόν διάβολον μέσα εἰς τήν καρδίαν των, καθώς τό ἔχουν ἕως τήν σήμερον. ᾿Εσκοτίσθησαν, ἔφυγον ἀπό ὅλον τόν κόσμον καί ἐπῆγαν εἰς τήν ῾Ιερουσαλήμ. Σηκώνει ὁ Θεός ἕνα βασιλέα ἀπό τήν παλαιάν Ρώμην καί πολιορκεῖ τούς ῾Εβραίους μέσα εἰς τήν ῾Ιερουσαλήμ,καί οἱ πατέρες καί αἱ μητέρες ἔσφαζον τά τέκνα των καί τά ἔτρωγον. ῾Ο διάβολος θέλει νά τρώγουν οἱ γονεῖς τά τέκνα των καί ὄχι ὁ Θεός. ᾿Ακούετε, ἀδελφοί μου, ὁ ἄνθρωπος τί κακόν παθαίνει ὅταν ἁμαρτάνη καί τόν ἐγκαταλείψη ὁ Θεός; Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος. Μεγάλην εὐσπλαχνίαν ἔχει ὁ Θεός, ἀλλά ἔχει καί μεγάλην ὀργήν, καί καθώς ἐπαίδευσε τούς ῾Εβραίους, παιδεύει καί ἡμᾶς ἀνίσως καί δέν κάμνωμεν καλά. Βάνει ὁ Θεός τόν βασιλέα μέσα εἰς τήν ῾Ιερουσαλήμ καί θανατώνει χίλιες ἑκατόν εἴκοσι χιλιάδες ῾Εβραίους, καί τόσον, ὁποῦ ἔγινε τό αἷμα ὡσάν θάλασσα. Τριάντα φλωριά ἐπώλησαν οἱ ῾Εβραῖοι τόν Χριστόν μας,τριάντα εἰς τό φλωρί ἐπώλησεν ὁ Χριστός μας χίλιες χιλιάδες ῾Εβραίους. ᾿Εσύ ἔμαθες καί πωλεῖς τόν Χριστόν καί ἐκεῖνος δέν ἠμπορεῖ νά σέ πωλήση; Καί τώρα μή δυνάμενοι οἱ ῾Εβραῖοι νά τόν μετασταυρώσουν τόν Χριστόν, κάθε Μεγάλην Παρασκευήν τόν κάνουν ἀπό κερί καί τόν σταυρώνουν καί ὕστερα τόν καίουν · ἤ παίρνουν ἕνα ἀρνί καί τόν κτυποῦν μέ τά μαχαίρια καί τό σταυρώνουν ἀντί τοῦ Χριστοῦ. ᾿Ακούετε κακίαν τῶν ῾Εβραίων καί τοῦ διαβόλου; Καθώς γεννηθῇ τό ῾Εβραιόπαιδον, ἀντί νά τό μαθαίνουν νά προσκυνῆ τόν Θεόν, οἱ ῾Εβραῖοι παρακινούμενοι ἀπό τόν πατέρα των τόν διάβολον, εὐθύς ὁποῦ γεννηθῆ τό μαθαίνουν νά βλασφημᾶ καί νά ἀναθεματίζη τόν Χριστόν μας καί τήν Παναγίαν μας, καί ἐξοδεύουν πενῆντα , ἑκατόν πουγγιά νά εὕρουν κανένα χριστιανόπουλο νά τό σφάξουν, νά πάρουν τό αἷμα του, καί μέ ἐκεῖνο νά κοινωνοῦν. ῾Ο διάβολος θέλει νά πίνωμεν τό αἷμα τῶν παιδίων καί ὄχι ὁ Θεός. ῾Ο Χριστός μᾶς παραγγέλλει νά εὐχώμεθα ὅλον τόν κόσμον. ῾Ο ῾Εβραῖος, ὅσον καί ἄν εἶναι φίλος σου, πήγαινε καλημέρισέ τον, καί βάλε τό αὐτί σου νά ἀκούσης τί σοῦ λέγει. ᾿Εσύ τόν εὔχεσαι καί τόν χαιρετᾶς, καί ἐκεῖνος σέ καταρᾶται καί σοῦ λέγει, κακή ἡμέρα σου, διότι ἡ καλή ἡμέρα εἶναι τοῦ Χριστοῦ, καί δέν θέλει οὔτε νά τήν ἀκούση, οὔτε νά τήν εἰπῆ ὁ ῾Εβραῖος. Κύτταξε εἰς τό πρόσωπον ἕνα ῾Εβραῖον ὅταν γελᾶ· τά δόντια του ἀσπρίζουν, τό πρόσωπόν του εἶναι ὡσάν πανί ἀφωρισμένο, διότι ἔχει τήν κατάραν ἀπό τόν Θεόν καί δέν γελᾶ ἡ καρδία του· ἔχει τόν διάβολον μέσα του ὁποῦ δέν τόν ἀφήνει. Κύτταξε καί ἕνα χριστιανόν εἰς τό πρόσωπον, ἄς εἶναι καί ἁμαρτωλός · λάμπει τό πρόσωπόν του, χύνει ἡ χάρις τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Σφάζει ὁ ῾Εβραῖος ἕνα πρόβατον καί τό μισό τό ἐμπροσθινόν τό κρατεῖ διά λόγου του καί τό πισινό τό μουντζώνει καί τό πωλεῖ εἰς τούς χριστιανούς διά νά τούς μαγαρίση. Καί ἄν σοῦ δώση ὁ ῾Εβραῖος κρασί ἤ ρακί εἶναι ἀδύνατον νά μή τό μαγαρίση πρῶτον, καί ἄν δέν προφθάση νά κατουρήση μέσα, θά πτύση. ῞Οταν ἀποθάνη κανένας ῾Εβραῖος τόν βάζουν μέσα εἰς ἕνα σκαφίδι μεγάλο καί τόν πλένουν μέ ρακί, καί τοῦ βγάνουν ὅλην του τήν βρώμα, καί ἐκεῖνο τό ρακί τό φτιάνουν μέ μυριστικά καί τότε τό πωλοῦν εἰς τούς χριστιανούς εὐθηνότερον διά νά τούς μαγαρίσουν. Πωλοῦν ψάρια εἰς τήν πόλιν οἱ ῾Εβραῖοι; ᾿Ανοίγουν τό στόμα τοῦ ὀψαρίου καί κατουροῦν μέσα καί τότε τό πωλοῦν εἰς τούς χριστιανούς. Ο ῾Εβραῖος μοῦ λέγει πώς ὁ Χριστός μου εἶναι μπάσταρδος, καί ἡ Παναγία μου πόρνη, τό ἅγιον Εὐαγγέλιον λέγει πώς τό ἔγραψεν ὁ διάβολος. Τώρα ἔχω μάτια νά βλέπω τόν ῾Εβραῖον;

 ῞Ενας ἄνθρωπος νά μέ ὑβρίση, νά φονεύση τόν πατέρα μου, τήν μητέρα μου, τόν ἀδελφόν μου, καί ὕστερα τό μάτι νά μοῦ βγάλη, ἔχω χρέος ὡσάν χριστιανός νά τόν συγχωρήσω. Τό δέ νά ὑβρίση τόν Χριστόν μου καί τήν Παναγίαν μου, δέν θέλω νά τόν βλέπω. Καί ἡ εὐγένειά σας πῶς σᾶς βαστᾶ ἡ καρδία νά κάνετε πραγματείας μέ τούς ῾Εβραίους; ᾿Εκεῖνος ὁποῦ συναναστρέφεται μέ τούς ῾Εβραίους, ἀγοράζει καί πωλεῖ, τί φανερώνει; Φανερώνει καί λέγει, πώς καλά ἔκαμαν οἱ ῾Εβραῖοι καί ἐθανάτωσαν τούς προφήτας καί ὅλους τούς διδασκάλους καί ὅλους τούς καλούς. Καλά ἔκαμον καί κάμνουν νά ὑβρίζουν τόν Χριστόν μας καί τήν Παναγίαν μας. Καλά κάμνουν καί μᾶς μαγαρίζουν καί πίνουν τό αἷμά μας. Ταῦτα διατί σᾶς τά εἶπα, χριστιανοί μου; ῎Οχι διά νά φονεύετε τούς ῾Εβραίους καί νά τούς κατατρέχετε, ἀλλά νά τούς κλαίετε, πώς ἄφησαν τόν Θεόν καί ἐπῆγαν μέ τόν διάβολον.

Σᾶς τά εἶπα νά μετανοήσωμεν ἡμεῖς τώρα ὁποῦ ἔχομεν καιρόν, διά νά μή τύχη καί μᾶς ὀργισθῆ ὁ Θεός καί μᾶς ἀφήση ἀπό τό χέρι του καί τό πάθωμεν καί ἡμεῖς σάν τούς ῾Εβραίους καί χειρότερα" .

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2012/08/blog-post_23.html

Καλύτερα να μην γεννιόταν η γυναίκα εκείνη που σκοτώνει τα παιδιά της(Γέροντας Κλεόπας)

Καλύτερα να μην γεννιόταν η γυναίκα εκείνη που σκοτώνει τα παιδιά της. Διότι είναι αμαρτία εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Και έπειτα, που έπρεπε να βρίσκει ο Θεός καλύτερη κατοικία για το παιδί παρά στη κοιλία της μητέρας του; Και από ’κει το βγάζεις και το πετάς στα σκυλιά και το σκοτώνεις; «Ποια λέαινα, λέει ο άγιος Έφραίμ ο Σύρος, ποια αρκούδα θα σκότωνε ποτέ το μικρό της; Και εσύ, λογικό ον, κάνεις χειρότερα από τα άγρια ζώα, όταν έφτασες να σκοτώσεις τα παιδιά σου». Πήγαινε στο δάσος για να συναντήσεις μια αγριογουρούνα με γουρουνόπουλα. Εγώ ήμουν στο δάσος, έμεινα εννέα χρόνια και επτά μήνες μόνος μου σ’ ένα βουνό στο «Ποϊάνα Κραϊνικούλουι». ΄Ημουν μόνος μου. Όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι, ο Θεός φυλάξοι, γύρισα διότι είχα ένα έλατο και γαντζώθηκα απ’ αυτό. Σάν αστραπή ώρμησε πάνω μου. Όταν αγγίξεις το γουρουνόπουλο σκόνη σε έκανε˙ εκεί μπορείς να πεθάνεις. Και οι κυνηγοί τις φοβούνται. ΄Ετσι φυλάει το αγριογούρουνο τα γουρουνόπουλά του. Οι χριστιανές μητέρες μόνο σκοτώνουν τα παιδιά τους!




΄Ετσι είναι οι νόμοι της φύσης που άφησε ο Θεός˙ η μητέρα να φυλάσσει τους υιούς της. Να είναι όμως ο λογικός άνθρωπος χειρότερος από τα ζώα και τα κτήνη και να σκοτώνει τα παιδιά του; Άλλοίμονο για τέτοιες μητέρες! Θεός φυλάξοι! Όλες οι αμαρτίες είναι βαριές, αλλά αυτή είναι βαρύτερη από όλες. Γι’ αυτό οι ΄Αγιοι Πατέρες την τιμωρούν τόσο βαριά….

http://orthodoxigynaika.blogspot.gr/

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΜΕ ΔΥΟ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ

Στον π. Παϊσιο πήγα καί το 1976 με έναν συμφοιτητή μου. Καί τότε θυμάμαι την χάρη καί την γλύκα των λόγων του.
 - Τί σπουδάζετε, παλληκάρια; μας ρώτησε. - Φυσική, του απαντούμε. - Καί οί δύο φυσικοί είστε; Ε, τότε πρέπει να μάθετε καί την φυσική της μεταφυσικής. Ξέρετε για την πνευματική διάσπαση του ατόμου; Όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, όταν δηλαδή φθάσουμε σε αυτογνωσία, τότε γίνεται ή διάσπαση του ατόμου μας. Αν δεν ταπεινωθούμε ωστέ να διασπάσουμε το άτομο μας. δέν θά βγεί ή πνευματική ενέργεια πού χρειάζεται για να ξεπεράσουμε την βαρύτητα ης φύσεως μας. Μόνον έτσι, παλληκάρια, θά μπορέσουμε να διαγράψουμε πνευματική τροχιά. Τι ωραίος αιφνιδιασμός! Μας μίλησε την γλώσσα μας με την γλώσσα του. - Η πνευματική ζωή είναι εύκολη, μας είπε. «Ό ζυγός μου χρηστός καί το φορτίον μου έλαφρόν εστί» (Ματθ. ια’ 30), λέγει ό Κύριος. - Μα «στενή ή πύλη καί τεθλιμμένη η οδός» (Ματθ. ζ’ 14), του αντιλέγει ο φίλος μου χαριτωμένα καί ευγενικά. - Τα ξίγγια, ευλογημένε, την κάνουν στενή. Πέταξε τα καί θα δεις πόσο εύκολα είναι τα πράγματα. Ή αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια πρός όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού.Αν αγαπούμε κάποιους περισσότερο καί άλλους λιγότερο, πρέπει να υποψιασθούμε εγωισμό. Όσο ξεχνούμε τον εαυτό μας, τόσο αγνωρίζουμε στην ζωή μας τίς εύλογίες του Θεού. Καί τί δεν μας δίνει ό πανάγαθος Θεός! (Τί ζεστά καί γλυκά πού το είπε αυτό το «πανάγαθος»!) Ώρες ώρες νοιώθουμε τα κόκκαλα της υποστάσεως μας σαν κέρινα, να μην αντέχουν το βάρος των δωρεών Του. Κάτω από την αγάπη του Θεού τα πάντα λυγίζουν. Δίπλα της όλα λειώνουν.
Από το βιβλίο: ”Άγιον “Ορος, το υψηλότερο σημείο της γης”

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

Η Παναγία του Χάρου.

Βρισκόμαστε στα 1600 μ.Χ. Μοναχοί από την Ιερή Μονή της Πάτμου φτάνουν στη Λειψώ της Δωδεκανήσου και χτίζουν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το Χωριό το εξωμονάστηρο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ».

 Ο Ναός είναι τρισυπόστατος, χτισμένος σε ρυθμό βυζαντινό. Τον διακρίνει ο χαμηλός τρούλος, τα ακανόνιστα τόξα, που γι' αυτό αισθητοποιούν μια ασυνήθιστη γοητεία, τα λιγοστά και στενόμακρα παράθυρα, που το φειδωλό φως τους υποβάλλει τον προσκυνητή. Το διάβα των αιώνων άφησε ανέπαφη την εκκλησία, ενώ ερήμωσε τα γύρω κελιά των μοναχών. Μα σεβάστηκε το ιερό κειμήλιό τους, την πρωτότυπη και θαυματουργική εικόνα της «Παναγίας του Χάρου». Πρωτοτυπία στην εικόνα δίνει το γεγονός ότι η Παναγία ιστορείται να κρατά το Χριστό όχι ως βρέφος, αλλά κρεμάμενο νεκρό στο Σταυρό του μαρτυρίου. Και επειδή οι έννοιες νεκρός και Χάρος σχετίζονται, η εικόνα, και γενικότερα η εκκλησία, ονομάστηκε «Παναγία του Χάρου».

 Πλήθος προσκυνητών έρχονται στις 23 Αυγούστου, για να κλίνουν το γόνυ μπροστά στην εικόνα του θαύματος με το ακόλουθο ιστορικό: Τον Απρίλιο του 1943 μ.Χ. η ευσέβεια μιας κοπέλας τοποθέτησε στην εικόνα άσπρους κρίνους. Αυτοί ξεράθηκαν, όπως ήταν φυσικό. Μα ξαφνικά τον Ιούλιο οι αποξηραμένοι κρίνοι άρχισαν παράδοξα να αποκτούν χυμούς και μάλιστα όσο πλησίαζε η γιορτή της 23ης Αυγούστου έφτασαν να βγάζουν μπουμπούκια μοσκομύριστα, ολοκληρωμένα την ημέρα του Πανηγυριού της. Το θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τότε μέχρι σήμερα. Και προσφέρεται ως ευλογία της Παναγίας του Χάρου σε κάθε προσκυνήτρια ψυχή, αλλά συγχρόνως και ως «σημείον αντιλεγόμενον» για τους άπιστους που, ενώ «θέτουν τον δάκτυλον επί των τύπων των ...κρίνων», πασχίζουν να το εξηγήσουν με λογικοφανείς ερμηνείες, γεννημένες από τη θολοκουλτούρα τους. Κι όμως η «Παναγία του Χάρου» είτε για χάρη των πιστών της είτε για προβληματισμό των απίστων συνεχίζει το θαύμα της. Και μας καλεί όλους να πυκνώσουμε με την παρουσία μας τη στρατιά των πανηγυριωτών και να οδεύσουμε σ' αυτήν, για να αποθέσουμε τις ελπίδες μας και τους οραματισμούς μας.

 Ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ

http://www.saint.gr/3421/saint.aspx

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ (μεταγλωττισμένο) βίντεο

Δείτε το υπέροχο κινούμενο σχέδιο...

Ορθόδοξη ησυχαστική και ασκητική παράδοση

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου "
Τίς δε συγκατάθεσις Θεού μετά ειδώλων; Υμείς γαρ ναός Θεού εστέ ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός." (Β΄Κορ.ΣΤ΄23-28)

Κάθε ορθόδοξος χριστιανός είναι μέρος της ορθόδοξης ησυχαστικής και ασκητικής παράδοσης.Για τους μοναχούς λέγεται ότι κάθε μοναχός είναι όλη η ησυχαστική και ασκητική παράδοση. Αν χαθούν όλα τα συγγράμματα της ορθόδοξης ησυχαστικής και ασκητικής παράδοσης, ένας μοναχός είναι σε θέση να τα ξαναγράψει. Δεν είναι ανάγκη λοιπόν να γνωρίζει ο ορθόδοξος χριστιανός , τί είναι η ορθόδοξη ησυχαστική και ασκητική παράδοση για να μιλήσει γι΄ αυτήν. Φτάνει να γνωρίζει τον εαυτό του και να μετέχει της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας. Όταν μας ρωτούν τί είναι ορθόδοξη ησυχαστική και ασκητική παράδοση είναι σαν να μας ρωτούν ποιοι είμαστε ή τί είναι η ζωή μας ή τί είναι Εκκλησία. Η απάντηση είναι "έρχου και ίδε". Όταν ρώτησαν τον άγιο Νείλο, τί είναι θεολογία; απάντησε. Θεολογία είναι να προσεύχεσαι σωστά. Όταν προσεύχεσαι σωστά είσαι θεολόγος. Ο άγιος Πατέρας σωστή προσευχή εννοεί την προσευχή του Ονόματος του Ιησού,την νοερά προσευχή. Στην νοερά προσευχή η προσοχή μας είναι στραμμένη στις λέξεις "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό", τις οποίες επαναλαμβάνουμε με το νου μας αδιαλείπτως. Μια φορά ο Άγιος Αντώνιος είδε τις παγίδες του διαβόλου ανοιχτές παντού κι αναρωτήθηκε, ποιος θα σωθεί; Άκουσε τότε μια φωνή να του λέει, πάρε τις παγίδες και κανείς δεν σώζεται. Οι άγιοι, χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα, γνώριζαν ότι μετέχοντας στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, η σκοτεινή νύχτα μέσα μας γίνεται πιο φωτεινή από μέρα. Όταν είμαστε παιδιά ,από ένα μέχρι εφτά ή οχτώ χρονών, μπαίνουμε σ΄ ένα λαβύρινθο και την υπόλοιπη ζωή μας προσπαθούμε να βγούμε από αυτόν.Αυτό γίνεται γιατί ως παιδιά δεν έχουμε ακριβή αντίληψη των πραγμάτων. Είναι σαν να βλέπουμε αντί τα ίδια τα πράγματα, τις σκιές τους στον τοίχο. Η γάτα μοιάζει με τρομερή τίγρη που μας φοβίζει. Έτσι ο εσωτερικός μας κόσμος γεμίζει στα παιδικά μας χρόνια με τρομερά τέρατα. Η κριτική σκέψη δεν μπορεί να ρίξει φως και να δείξει στον άνθρωπο που φοβάται να κοιτάξει ότι οι φόβοι του είναι αστήρικτοι.

 Η Εκκλησία έχει την πειθώ να δείξει ότι αυτό που μέσα μας φαίνεται λιοντάρι και μας τρομάζει δεν είναι παρά ένα μυρμήγκι, ένας μυρμηγκολέων, όπως λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα ο εχθρός του ανθρώπου, ο διάβολος. Δεν είμαστε εμείς δυνατοί. Δυνατός είναι ο Ιησούς που μας αγαπάει. Η ενδοσκόπηση κι η αυτοπαρατήρηση ονομάζεται στην εκκλησιαστική γλώσσα "νήψη". Η λέξη "νήψη" προέρχεται από το ρήμα "νήφω" που σημαίνει "είμαι νηφάλιος". Οι νηπτικοί πατέρες της Εκκλησίας με την ενδοσκόπηση και τη διαρκή νοερά προσευχή πέτυχαν την καρδιακή κάθαρση, το φωτισμό και την ένωση με το Θεό. Ο απώτερος σκοπός κάθε ορθοδόξου χριστιανού είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. ΔΕν μπορεί κανείς να πει Κύριε Ιησού χωρίς να το πει το Άγιο Πνεύμα μέσα του. Το Άγιο Πνεύμα μέσα μας προσεύχεται αδιαλείπτως. Η καρδιά μας πρέπει να είναι καθαρή για να μη διώχνει τη θεία χάρη και να μη διακόπτεται η προσευχή. Θα μου πείτε μπορούμε να προσέχουμε τις λέξεις της νοεράς προσευχής, όταν είμαστε απασχολημένοι με τις φροντίδες της καθημερινής ζωής. Ο νους του ανθρώπου είναι αεικίνητος. Δεν στέκεται πουθενά.

Ακόμα κι όταν είμαστε απασχολημένοι με τις φροντίδες της καθημερινής ζωής ο νους δεν είναι εκεί όπου είμαστε και σ΄ αυτό που κάνουμε. Η νοερά προσευχή φέρνει το νου μας εκεί όπου βρισκόμαστε και σ΄ αυτό που κάνουμε. Η ορθόδοξη ησυχαστική και ασκητική παράδοση της καρδιακής κάθαρσης, του φωτισμού και της ένωσης με το Θεό, που ίσχυε επί χιλιάδες χρόνια, διεκόπη επί Βαυαρών. Η ησυχαστική μελέτη και η άσκηση διώχθηκαν και εξευτελίστηκαν. Ήδη όμως τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται μια καινούρια άνθηση της ορθόδοξης ησυχαστικής και ασκητικής παράδοσης από τότε που τα έργα των νηπτικών πατέρων, ιδίως η Φιλοκαλία μεταφράστηκε στο εξωτερικό. Πολλοί που δεν ακολουθούν την ησυχαστική και ασκητική παράδοση μέσα στην Εκκλησία συγχέουν την νοερά προσευχή με άλλες παραδόσεις, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθοδοξία και μόνον επιφανειακή ομοιότητα έχουν σε κάποια στοιχεία της Ορθόδοξης Παράδοσης, όπως είναι η γιόγκα π.χ. Στην γιόγκα επαναλαμβάνουν κάποια λέξη (μάντραμ) ή κάποιον ήχο (ομ)ώσπου φθάνουν σε μια κατάσταση έκστασης, την οποία θεωρούν ως φώτιση (σατόρι). Πρόκειται για μέθοδες αυτοτελείωσης και αυτοσωτηρίας, που θυμίζουν την πτώση του εωσφόρου, ο οποίος αρνήθηκε την ευλογία του Θεού και λάτρεψε τον εαυτό του ως θεό. Όλες αυτές οι μορφές αυτονομίας, όπως κάθε αίρεση, προέρχονται απ΄ τον εγωισμό ο οποίος μεταβάλει τον εαυτό του σε είδωλο και αρνείται την εξάρτησή του απ΄ το Θεό και την Θεία Χάρη. Όσοι παρασύρονται και ακολουθούν αυτές τις πλάνες, απλώς δεν γνωρίζουν την δωρεά του Θεού! Ισχύουν γι΄ αυτούς τα λόγια "δεν ηθέλησαν την ευλογία και απομακρύνθηκε από αυτούς. Ιδού ο οίκος αυτών αφίεται έρημος." O ορθόδοξος χριστιανός εκζητεί ταπεινά το έλεος του Θεού και εναποθέτει τις ελπίδες του στον Κύριο σύμφωνα με τα λόγια του 32ου ψαλμού:"Γένοιτο, Κύριε, το έλεός σου εφ΄ ημάς. Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω." Στην Ορθοδοξία δεν περιμένουμε να δικαιωθούμε από τον εαυτό μας. Όσοι δικαιώνουν τους εαυτούς τους επαναλαμβάνουν την πτώση του εωσφόρου. Ο Ίδιος ο Κύριός μας είναι το πρότυπο της ταπείνωσης.

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_1793.html

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: "Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"!

Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση μας με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.. Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα. Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση. Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει υγεία, δίνει, δίνει, δίνει…
Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει να ερωτεύεται. Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό. Η αγάπη του Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. Μετά μπορεί ν’ αρχίσει η ζήλεια, η γκρίνια, μέχρι και ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται. Η κοσμική αγάπη λίγο διατηρείται και σιγά-σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και βαθαίνει. Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον άνθρωπο σ’ απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν, ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν τη βαριέται κανείς ποτέ. Είναι το άκρον αγαθόν. Αυτή είναι η θρησκεία μας. Εκεί πρέπει να πάμε. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος, παιδιά μου. Τι είναι Παράδεισος; Ο Χριστός είναι. Από δω αρχίζει ο Παράδεισος. Είναι ακριβώς το ίδιο∙ όσοι εδώ στη γη ζουν τον Χριστό, ζουν τον Παράδεισο. Έτσι είναι που σας το λέγω. Είναι σωστό, αληθινό αυτό, πιστέψτε με! Έργο μας είναι να προσπαθούμε να βρούμε ένα τρόπο να μπούμε μέσα στο φως του Χριστού. Δεν είναι να κάνει κανείς τα τυπικά. Η ουσία είναι να είμαστε μαζί με τον Χριστό. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν’ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία. Να επιδοθεί στο θείο έρωτα. Έτσι θα μας αγαπήσει κι Εκείνος. Θα είναι τότε η χαρά αναφαίρετη. Αυτό θέλει πιο πολύ ο Χριστός, να μας γεμίζει από χαρά, διότι είναι η πηγή της χαράς. Αυτή η χαρά είναι δώρο του Χριστού. Μέσα σ’ αυτή τη χαρά θα γνωρίσουμε τον Χριστό.
Δεν μπορούμε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει. Αυτά η ψυχή μας θέλει να αποκτήσει. Αν προετοιμαστούμε ανάλογα, η χάρις θα μας τα δώσει. Δεν είναι δύσκολο. Αν αποσπάσουμε την χάρη, όλα είναι εύκολα, χαρούμενα κι ευλογία θεού. Η θεία χάρις διαρκώς κρούει την πόρτα της ψυχής μας και περιμένει ν’ ανοίξουμε, για να έλθει στην διψώσαν καρδία μας και να την πληρώσει. Το πλήρωμα είναι ο Χριστός, η Παναγία μας, η Αγία Τριάς. Τι ωραία πράγματα! Άμα αγαπάς, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια. Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις, ούτε κόσμο βλέπεις, ούτε τίποτα. Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάς. Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σ’ εμπνέει. Δεν είναι αληθινά αυτά; Σκεφθείτε αυτό το πρόσωπο που αγαπάτε να είναι ο Χριστός. Ο Χριστός στο νου σου, ο Χριστός στην καρδιά σου, ο Χριστός σ’ όλο σου το είναι, ο Χριστός παντού. Ο Χριστός είναι η ζωή, η πηγή της ζωής, η πηγή της χαράς, η πηγή του φωτός του αληθινού, το παν. Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους άλλους, αυτός ζει τη ζωή. Ζωή χωρίς Χριστό είναι θάνατος, είναι κόλαση, δεν είναι ζωή. Αυτή είναι κόλαση, η μη αγάπη. Ζωή είναι ο Χριστός. Η αγάπη είναι η ζωή του Χριστού. Ή θα είσαι στη ζωή ή στο θάνατο. Από σένα εξαρτάται να διαλέξεις..
 - Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι. Εκδ. Ιερά Μονή Χρυσοπηγή
http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

« Λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ τέρμα…»

Του π. Ιεροθέου Ανδρουτσοπούλου (Αδελφού Ιεράς Μονής Γηροκομείου)

 Κάποτε ἦρθαν δυὸ-τρεῖς φοιτήτριες στὸν π. Παΐσιο καὶ τοῦ εἶπαν: «Γέροντα, κάντε προσευχὴ νὰ περάσουμε στὶς ἐξετάσεις». Καὶ ἐκεῖνος τοὺς ἀπάντησε: «Θὰ εὐχηθῶ νὰ περάσετε στὶς ἐξετάσεις τῆς ἁγνότητος. Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ βασικό. Ὅλα τὰ ἄλλα βολεύονται μετά». Ναί, εἶναι μεγάλο πράγμα νὰ βλέπεις στὰ πρόσωπα τῶν νέων σήμερα τὴν σεμνότητα, τὴν ἁγνότητα! Πολὺ μεγάλο πράγμα! Δυστυχῶς ὅμως ὁ παραπάνω λόγος τοῦ μακαριστοῦ γέροντος στὴν ἀπαράκλητη καὶ ἀποστασιοποιημένη ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐποχή μας μᾶλλον δὲν βρίσκει ἐφαρμογὴ παρὰ ἐλάχιστους, ἐκλεκτοὺς ὅμως μιμητᾶς. Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ ἀνηθικότητα γίνεται κανόνας, ἡ αἰσχρότητα καὶ ἡ γύμνια ἐπιβάλλονται ὡς κάτι τὸ φυσιολογικὸ καὶ μᾶλλον ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ἄστατη καὶ ἄσωτη ζωή μας. Ἡ ζωὴ τοῦ κόσμου, ἡ ἡδονὴ τῆς ἁμαρτίας, ἁπλώνει τὰ δίχτυα της καὶ ἁλιεύει τοὺς νέους ποὺ τώρα ἀνοίγονται στὸ ταξίδι τῆς ζωῆς. Δίκαια κάπου εἰπώθηκε: πὼς ἡ κοινωνία μᾶς μυρίζει ἁμαρτία μίας καὶ θυμίζει ἐκεῖνες τὶς φρικτὲς ἡμέρες τῶν Σοδόμων καὶ τῶν Γομόρων...

 Διαπίστωση ὄχι αὐστηρή, ἀλλὰ πολὺ ρεαλιστική. Ἄποψη ποὺ δὲν φέρνει ἀπελπισία ἀλλὰ προκαλεῖ ἀφύπνιση καρδιῶν καὶ συνειδήσεων. Μήνυμα ποὺ ἠχεῖ τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, σημαίνει πνευματικὸ συναγερμὸ καὶ μᾶς προσκαλεῖ σὲ ἀγώνα κατὰ τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Ἔντονα ἄλλωστε ἠχεῖ στὰ αὐτιά μας πὼς τὰ « Ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος…». Καὶ ἐδῶ ἀκούγεται ἡ γεμάτη ἀγωνία φωνὴ τῆς Μάνας Ἐκκλησίας: Νέοι/ἒς ἀντισταθεῖτε στὸ ρεῦμα τοῦ κόσμου, μὴν ἀκολουθεῖτε τὴν ἐποχή. Ἐπιλέξτε τὸ δικό σας δρόμο. Διαγράψτε τὴν δικὴ σὴς πορεία μέσα στὸ ἱστορικὸ γίγνεσθαι. Δῶστε τὴν μαρτυρία μιας ἄλλης ζωῆς, μιας ζωῆς ποὺ ξέρει νὰ χαίρεται χωρὶς νὰ λυπᾶται, μιας ζωῆς ποὺ ξέρει νὰ ἀπολαμβάνει τὶς χαρὲς τοῦ κόσμου χωρὶς νὰ ἁμαρτάνει, μιας ζωῆς μέσα στὴν μεγάλη ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας.

 Ἄλλωστε μάγκας δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀκολουθεῖ ἀπὸ πίσω τὸ ρεῦμα ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ στέκεται ΟΡΘΙΟΣ ὅταν τὸ ρεῦμα παρασύρει τὰ πάντα στὸ πέρασμά του... Καὶ ἐπειδὴ ἔχουμε φτάσει λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ τέρμα, ἂς εὐχηθοῦμε καὶ ἂς κλείσουμε μὲ μία εὐχὴ-προτροπὴ ποὺ μόνο ὁ ποιητὴς μπορεῖ νὰ ἐκφράσει μὲ τὸ δικό του μοναδικὸ τρόπο: Στὴν ζωή σου νὰ χαρεῖς, νὰ μὴν φθαρεῖς Ἀπ’ τὸ κακὸ μὴν πληγωθεῖς. Κι ἂν πληγωθεῖς ἀργὰ πὼς εἶναι νὰ μὴν πεῖς. Μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ θὰ γιατρευτεῖς.

http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_4465.html

Άγιος Piran Επίσκοπος του Padstowe, Κορνουάλη.(+480)

Στην Κορνουάλη και τη Βρετανία εορτάζεται στις 5 Μαρτίου και πολύ ειδικοί τον ταυτίζουν με τον άγιο Ciaran. Σχετικά με αυτό, ο John του Tynmouth, ο οποίος έγραψε και την μεσαιωνική του βιογραφία, σημειώνει παρόμοιες ιστορίες για τους δύο αγίους(εάν ήταν όντως δύο). Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως ο Piran ανήκε στην αποστολή η οποία ήρθε στην Κορνουάλη από την Ιρλανδία και την Ουαλία και είναι ο ποιο γνωστός μέσα στους αγίους της Κορνουάλης και προστάτης, όχι τόσο του Δουκάτου αλλά κυρίως των ανθρακωρύχων. Το Perranporth είναι το παραδοσιακό μέρος όπου έφτασε αρχικά ο Piran, και συγκεκριμένα σύμφωνα με έναν Κέλτικο θρύλο βρισκόταν κοντά σε μία μυλόπετρα. Εσωτερικά ανάμεσα στους αμμόλοφους, βρίσκεται θαμμένη μία από τις παλαιότερες εκκλησίες σε αυτά τα νησιά, το παρεκκλήσι του στο Perranzabuloc. 

 Τoν μεσαίωνα, λείψανα του αγίου τα οποία ήταν ενταφιασμένα κάτω από το ιερό παρουσιάστηκαν σε προσκυνητές και εκείνο το μέρος, μαζί με τους προσκυνητές του λόφου του αγίου Μιχαήλ έγινε ο ποιο πολυσύχναστος άγιος τόπος. Το δωδέκατο αιώνα λόγο του ότι η άμμος άρχισε να καταπίνει το αρχαίο μνημείο τα λείψανα έπρεπε να μεταφερθούν σε άλλη εκκλησία αλλά ο παλιός σταυρός του ναού παρέμεινε υψωμένος μέσα στους αμμόλοφους. Το 1834 ανακαλύφθηκαν κάποιοι τοίχοι και ανασκάφτηκαν, και το 1910 κλείστηκαν σε μία κατασκευή από τσιμέντο για να προστατευθούν αλλά σήμερα έχουν καλυφθεί και πάλι από την άμμο. Τα κηρύγματα αυτού του αγίου και τα θαύματα του, έφεραν τόσο πολύ κόσμο κοντά στο Θεό που υπάρχουν αναρίθμητα αφιερώματα για αυτόν στην Κορνουάλη, στην Βρετανία και στη Νότια Ουαλία.

 Στην Κορνουάλη τα μέρη που σχετίζονται με τον άγιο βρίσκονται κυρίως στις εκβολές του Fal όπου ήταν το κυρίως σημείο επιβίβασης των Βρετανών. Πιστεύεται πως ο Άγιος Piran ενδιαφερόταν για τη συλλογή διάφορων πετρών  και για τη συλλογή διάφορων μετάλλων, συγκεκριμένα κάποτε χρησιμοποίησε μία μαύρη πλατιά πέτρα σαν εστία για τη φωτιά του και όταν η πέτρα ζεστάθηκε πολύ ένα υγρό μέταλλο, άσπρο στο χρώμα κύλησε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του και πήρε το σχήμα σταυρού. Αυτό τον έκανε προστάτη των μεταλλωρύχων, ανθρακωρύχων κ.τ.λ και όχι μόνον αυτό αλλά αυτό το σύμβολο, ένας λευκός σταυρός σε μαύρο φόντο χρησιμοποιείτε σαν σημαία στην Κορνουάλη και συμβολίζει το Χριστιανικό Ευαγγέλιο, τη νίκη του φωτός ενάντια στο σκοτάδι, τη νίκη του καλού ενάντια στο κακό.

 Ο Piran κοιμήθηκε στο μικρό του ησυχαστήριο δίπλα στην ακτή. Τα λείψανα του αποτελούσαν ιδιαίτερη έλξη για τους προσκυνητές, αλλά λόγο των κινήσεων της άμμου που αναφέραμε ποιο επάνω μεταφέρθηκαν στην Ενοριακή εκκλησία Perran-Zabulo που χτίστηκε για να τα φιλοξενήσει.

μετάφραση orthodoxy rainbow αγγλικό κείμενο http://www.oodegr.com/english/biographies/arxaioi/Piran_Cornwall.htm

Τι λέγει ο π Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος για τις προγαμιαίες σχέσεις, μια κατάθεση ψυχής

Πολλοί είναι οι ευλαβείς χριστιανοί που θέτους το ερώτημα: Αν κάνουμε έρωτα 5 λεπτά πριν το γάμο είναι αμαρτία, ενώ αν κάνουμε έρωτα 5 λεπτά αργότερα είμαστε εντάξει; Ακριβώς αυτή είνε η φύσις και η δύναμις και η αξία των Μυστηρίων. Να μεταβάλλουν πράγματα, να αλλοιώνουν καταστάσεις, να μεταμορφώνουν γεγονότα, να καθιστούν το αμαρτωλόν άγιον, το απηγορευμένον ευλογημένον, να υψώνουν το γεώδες εις τον ουρανόν. Ναι, «πέντε λεπτά» προ του γάμου είνε αμαρτία η σαρκική συνάφεια του ζεύγους· «πέντε λεπτά αργότερα» δεν είνε αμαρτία. «Πέντε λεπτά» προ της ευλογίας του Ιερέως έχομεν επί της αγίας Τραπέζης «ψωμάκι» και «κρασάκι» «πέντε λεπτά (γράφε, εν δευτερόλεπτον,) αργότερα» έχομεν αυτό τούτο το τεθεωμένον Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας! «Πέντε λεπτά» προ της βαπτίσεως του κατηχουμένου είνε βαρύτατη αμαρτία ή μετάδοσις εις αυτόν της θείας Ευχαριστίας· «πέντε λεπτά αργότερα» η μετάδοσις είνε πράξις επιβεβλημένη και αγία. «Πέντε λεπτά» προ της χειροτονίας του εις Επίσκοπον ο «εψηφισμένος» είνε Πρεσβύτερος και δεν δύναται να τελέση χειροτονίαν Κληρικού· «πέντε λεπτά αργότερα», συνεχιζόμενης της δια την ιδικήν του χειροτονίαν τελούμενης θείας Λειτουργίας, χειροτονεί Πρεσβύτερον και Διάκονον. Αλλά διατί να μείνωμεν εις τα θειότατα και υπερφυσικά, τουτέστιν εις τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας; Μήπως και εις τα «καθ' ημάς», δηλ. τα ανθρώπινα, παρόμοια δεν ισχύουν;
 «Πέντε λεπτά» προ της υπογραφής του Συμβολαίου υπό του συμβολαιογράφου και των συμβαλλομένων και της σφραγίσεώς του, είνε τούτο απλούς χάρτης·
 «πέντε λεπτά αργότερα» είνε δημόσιον έγγραφον δημιουργούν αναμφισβήτητους νομικάς συνεπείας (δικαιώματα και υποχρεώσεις) απροσμετρήτου ενίοτε εκτάσεως.
 «Πέντε λεπτά» προ της υπογραφής της η διαθήκη ουδέν διαφέρει χάρτου περιτυλίγματος·
«πέντε λεπτά αργότερα» έχει την δύναμιν να καθορίση την τύχην περιουσίας εκατοντάδων εκατομμυρίων.
 «Πέντε λεπτά» προ της ορκωμοσίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είνε απλούς πολίτης, εστερημένος οιασδήποτε ειδικής εξουσίας, «πέντε λεπτά αργότερα» δύναται να απολύση την Κυβέρνησιν και να διαλύση την Βουλήν...
Αρχιμ. π. Επιφανίος Θεοδωρόπουλος
http://orthodoxigynaika.blogspot.gr/

«Χριστὸς» ἀντὶ «Παναιτωλικὸς» σὲ τεράστιο σύνθημα στὴν ἐθνικὴ Ἀγρινίου-Ἀντιρρίου

Ὅλες οἱ πολιτικὲς καὶ ὀπαδικὲς ἀπόψεις ἔχουν βγεῖ κατὰ καιροὺς καὶ ἔχουν βάψει τὸ δρόμο ἀπὸ τὸ Ἀγρίνιο πρὸς τὸ Ἀντιρριο, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ φορὰ ἐντύπωση κάνουν τὰ συνθήματα ποὺ ἔχουν στολίσει τὰ τοιχία στὶς στροφὲς καὶ τὰ κράσπεδα τῆς ἐθνικῆς ὁδοῦ, ἀφοῦ εἶναι χριστιανικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ-ἐθνικοῦ περιεχομένου. Τὸ σύνθημα «Ἑλλὰς=Ὀρθοδοξία» κυριαρχεῖ, ἐνῶ μεγάλη ἐντύπωση κάνει ἡ…ἀντικατάσταση τοῦ Παναιτωλικοῦ στὸ μεγάλο σύνθημα ἀριστερὰ ὅπως ἐρχόμαστε ἀπὸ τὰ Φραγκουλέικα καὶ πρὶν δοῦμε τὴ Λυσιμαχεία ὅπου στὴ τελευταία πρόταση λέει «Ἐδῶ τὸ λένε Ἀγρίνιο καὶ ἔχουμε ἰδέα καὶ καμάρι μας..», ὄχι τὸν Παναιτωλικό, πλέον, ἀλλὰ τὸ Χριστό! Ἀνάλογες εἰκόνες ὑπάρχουν καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἁγία Ἐλεοῦσα μὲ σταυροὺς καὶ τὸ «Ἐν Τούτω Νίκα» ἀλλὰ καὶ ἕνα Σταυρὸ ποὺ στὶς τέσσερις κατευθύνσεις τοῦ ὁρίζοντα ἔχει τὸ «B» γιὰ τὴ Βασιλεύουσα. Ἐκεῖ πληροφορούμαστε ὅτι «Ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ μόνη λύση» ἀλλὰ καὶ ὅτι «Ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες»(σήμ: μὲ ἄλλο χρῶμα ποὺ ἴσως νὰ ἔγινε ἄλλη στιγμὴ ἀλλὰ ταιριάζει πολὺ μὲ τὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα. Τέλος νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι τὰ συνθήματα δὲν ἐξαντλοῦνται στὰ σύνορα Ἀγρινίου-Μεσολογγίου ἀλλὰ φτάνουν καὶ μετὰ τὴν Παλιοβοῦνα μέχρι καὶ τὰ ὅρια τῆς Ναυπάκτου, σημάδι ὅτι ὑπῆρξε ὁλόκληρη ἐκστρατεία. Μᾶλλον ἦρθε καὶ ὁ καιρὸς γιὰ κάτι τέτοιο μετὰ ἀπὸ πολλὰ καὶ διάφορα-ὑβριστικὰ καὶ μὴ-ποὺ ἔχουμε διαβάσει στὴν ἐθνικὴ ὁδὸ κατὰ καιρούς.


ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ....







http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/08/blog-post_5500.html#more

Χαμόγελα από την αιωνιότητα. Μοναχή Ευπραξία- γερ. Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός

H μοναχή Ευπραξία εκοιμήθη προ ολίγων μηνών , νοσούσα εκ καρκίνου, στην έρημο της Αριζόνα στις ΗΠΑ. Κοντά της ήταν ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης. Oι ορθόδοξοι μοναχοί και μοναχές δίνουν μηνύματα ΖΩΗΣ και μετά την κοίμησή τους… Το σώμα τους , και μετά θάνατον, αντανακλά την κατάσταση της καρδιάς τους και τη πρόγευση της Βασιλείας των Ουρανών. Είναι ένα μήνυμα ζωής προς όλους μας που ζούμε χαμένοι μέσα στη μοναξιά των μεγαλουπόλεων, τον εγωισμό μας, την προσκόλληση σε υλικά αγαθά, διασκεδάσεις, ουσίες και οινοπνεύματα,πολιτικές ιδεολογίες και ψευτοθρησκείες… Είναι ένα μήνυμα να αλλάξουμε ζωή και να έρθουμε κοντά Του, κοντά σ’ Αυτόν που είναι η ΟΔΟΣ και η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΖΩΗ και η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ. Είναι μια απτή απόδειξη των αποτελεσμάτων της Αγάπης, της νοερής προσευχής, της Μυστηριακής ζωής μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία… Μερικοί υλιστές και άθεοι νομίζουν ότι ο θάνατος ενός Ορθόδοξου Επισκόπου, ιερέα, πιστού είναι το τέλος. Στη πραγματικότητα είναι η ΑΡΧΗ. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι η Εκκλησία αποδυναμώνεται με την κοίμηση ενός “ενοχλητικού” ή αγίου Γέροντα ή Επισκόπου ή μοναχού . Στη πραγματικότητα τότε η Εκκλησία δυναμώνει, γιατί ο κεκοιμημένος μεταβαίνει στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία και νικά οριστικά τον θάνατο. http://ierapostoli.wordpress.com

 Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ






ΟΧΙ, δεν κοιμήθηκε χαμογελώντας, αλλά ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ. Μετά συζήτηση με μερικούς πατέρες της Μονής, σας μεταφέρουμε την διήγηση του γεγονότος. Οι δύο μοναχοί που ήταν μαζί του μέχρι την τελευταία στιγμή έτρεξαν να ειδοποιήσουν τον Γέροντα Εφραίμ και τους υπόλοιπους πατέρες και δεν πρόσεξαν τον κεκοιμημένο, ο οποίος έμεινε μάλιστα με το στόμα μισάνοιχτο.

















Ήρθαν λοιπόν να τον ετοιμάσουν σύμφωνα με το μοναχικό τυπικό. Ο Γέροντας Εφραίμ έδωσε εντολή να του αφήσουν το πρόσωπο ακάλυπτο. Οι πατέρες προσπάθησαν να του κλείσουν το στόμα, αλλά ήταν αργά, το στόμα παρέμενε ανοιχτό. Έδεσαν μάλιστα μία γάζα γύρο να του κρατήσει το στόμα κλειστό, αλλά μετά που το έβγαλαν το στόμα άνοιξε πάλι. Είχαν περάσει περίπου 45 λεπτά από την κοίμησή του. - Γέροντα, θα φαίνεται άσχημο έτσι με το στόμα, τί να κάνουμε; - Όπως είναι, μην του καλύψετε το πρόσωπο!











Τον έραψαν στον μοναχικό μανδύα όπως συνήθως. Όλη η διαδικασία να τοποθετηθεί στον μανδύα και να ραφεί διάρκεσε άλλα περίπου 45 λεπτά. Στην συνέχεια έκοψαν το ύφασμα γύρω από το πρόσωπό του, κατά την εντολή, και βρήκαν τον Γέροντα όπως τον βλέπουν πλέον όλοι, χαμογελαστός. Τους άκουσε και τους έκανε και αυτό το μικρό χατήρι, για να μην τους λυπήσει; Ή ήθελε να μας δώσει μια ιδέα για αυτό που είδε και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται μετά την αναχώρησή του από την παρούσα ζωή;








Το χαμόγελο του Γέροντος Ιωσήφ είναι το πρώτο υπερφυσικό γεγονός μετά την κοίμησή του και έγινε μεγάλη παρηγοριά για όλους.
















http://www.pentapostagma.gr/2012/08/blog-post_542.html

Υεμένη: Τον σταύρωσαν επειδή έγινε χριστιανός!

Μπορεί στην Ελλάδα ο πολυπολιτισμός να ανακοινώνει μέχρι και έναρξη πολέμου κατά των γηγενών κατοίκων, μπορεί οι λαθρομετανάστες παραδόξως να μας προτιμούν ως χώρα παραμονής τους αντί άλλων ισλαμικών κρατών στα οποία μπορούν να ενσωματωθούν πολύ εύκολα λόγω θρησκείας. Μπορεί η ελευθερία ζωής και σκέψης να είναι αγαθά που προσφέρονται πλουσιοπάροχα ακόμη και σε αυτούς που καταδυναστεύουν την ζωή, την σκέψη και τα πιστεύω μας, όμως τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με χώρες στις οποίες ο ισλαμισμός αποτελεί την κυρίαρχη τάξη, η οποία αποφασίζει -εν ψυχρώ- για την ζωή και τον θάνατο όσων τολμούν να τον αμφισβητήσουν ή να τον απαρνηθούν. Η φωτογραφία αποτελεί απόδειξη της ανοχής προς τον χριστιανισμό, εκείνων που προστρέχουν στην χώρα μας για να… σωθούν. Στην φωτογραφία βλέπουμε έναν πολίτη της Υεμένης, ο οποίος είχε το θράσος να βαπτισθεί χριστιανός! Κι επειδή αμφισβήτησε το Ισλάμ, τον σταύρωσαν!.. Τι είπατε; Ο πολυπολιτισμός και η πανθρησκεία αποτελούν το σκοπό της Νέας Τάξης, η οποία θέλει να επιβάλει την ισότητα, την ισονομία, την ελευθερία και τον εν γένει πλούτο στους ανθρώπους; Ξανακοιτάξτε την φωτογραφία, πάρτε τη Νέα Τάξη σας και πάτε στο καλό… για να μην σας πούμε να πάτε εκεί από όπου ήρθατε! (kostasxan) Φυσικά κάτι παρόμοιο περιμένει και τους Χριστιανούς στη Συρία εάν πέσει ο Άσαντ από τους "δημοκράτες" του υουργείου εξωτερικών. Το παγκόσμιο κυνήγι στο Χριστιανισμό έχει ξεκινήσει. Στο Δυτικό κόσμο πολιτισμένα (απολύσεις, δικαστήρια κ.α) και στον υπόλοιπο με φυσικό θάνατο συνήθως φρικτό όπως στις ρωμαικές αρένες. Τα πράγματα είναι απλά. Χριστιανισμός και Ισλάμ (όχι μουσουλμανισμός, μιλάμε για φονταμενταλιστές) δεν πάνε μαζί. Πολλοί από αυτούς που έχουμε μαζέψει δυστυχώς ανήκουν σε αυτή την πολύ "ασύμβατη" για τα ήθη μας κατηγορία. Ολοι ανησυχούν για τις γυναίκες τους, και τις κόρες τους, γιατί πράγματα που για εμάς είναι φυσιολογικά και ανεκτά για αυτούς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Όμως αυτοί είναι οι ξένοι αυτοί πρέπει να συμμορφωθούν. Μην το περιμένετε αυτό, θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους και ότι πρέπει να μας κάνουν σαν και αυτούς, αλλιώς να πάψουμενα υπάρχουμε. Ελπίζουμε να μην δούμε τέτοιο γεγονός στη χώρα μας, για αυτό το λόγο το δημοσιεύουμε για να έχουν γνώση οι φύλακες, και να μην ακούσουμε το περιβόητο "δεν ξέραμε, δεν καταλάβαμε". Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=51131&Itemid=131

Καλούμε κάθε καλόπιστο ετερόδοξο Χριστιανό να σκεφτεί και να προβληματιστεί για τη πορεία του Δυτικού Χριστιανισμού

-Το δημοφιλέστερο ανδρικό όνομα (αυτό που δόθηκε στα περισσότερα νεογέννητα αγόρια) στην Αγγλία το 2011 είναι … ΜΟΧΑΜΕΝΤ !

 Και εδώ ερχόμαστε να σχολιάσουμε τις τεράστιες πνευματικές ευθύνες των ηγετών των προτεσταντών, ευαγγελικών βαπτιστών, μεθοδιστών, πεντηκοστιανών, αντβεντιστών, μορμόνων και μαρτύρων Ιεχωβά… Αντιδρώντας στις θεολογικές ακρότητες της ρωμαιοκαθολικής- παπικής ομολογίας,κατήργησαν τη ΤΙΜΗ στη Παναγία, τους Αγίους, ( ορισμένες ομολογίες και στον Ιησού Χριστό ), κατήργησαν σχεδόν όλες τις θρησκευτικές εορτές, σταμάτησαν να δίνουν χριστιανικά ονόματα στα παιδιά τους, υποβίβασαν το Μυστήριο του Γάμου και της Οικογένειας σε μια απλή διαπιστωτική πράξη που δεν έχει καμία διαφορά με το πολιτικό γάμο ή τα σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης! Αυτό που έκανε η Εκκλησία των αρχαίων χρόνων να δίνει ( με τη Βάπτιση και το Χρίσμα ) χριστιανικά ονόματα στους νεοφωτίστους, μικρούς και μεγάλους, αυτό που έκανε η Εκκλησία να γεμίσει τον ετήσιο κύκλο με εορτές του Χριστού ( Δεσποτικές ), της Παναγίας (Θεομητορικές ), του Ιωάννη του Προδρόμου, των Αποστόλων, Αγίων και Μαρτύρων, τι τους ενοχλούσε ;
 Είναι κακό να δίνονται χριστιανικά ονόματα στους νεοφωτίστους, με το οποίο νέο όνομα καλείται ο πιστός σε μίμηση του Χριστού και των Αγίων και της Παναγίας ; Και τι κατάφεραν ; Αντί να εορτάζουν την ονομαστική τους εορτή ( του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων ) οι Χριστιανοί ( έστω και τυπικά ) στο Δυτικό κόσμο ( αλλά και στην Ελλάδα, Κύπρο ), τώρα οι νέοι συνηθίζουν να γιορτάζουν τα γενέθλιά τους ή τις παγκόσμιες ημέρες της μπριζόλας (!!!) ή κάθε άλλη εορτή χωρίς πνευματικό νόημα και ουσία! Αυτά καταφέρατε, κύριοι της Θρησκευτικής “Μεταρρύθμισης” : διώξατε από την καθημερινή ζωή των Χριστιανών και ειδικά των νέων σπουδαία πρότυπα για μίμηση! Το όνομά τους, η ονομαστική τους εορτή σε κάτι παρέπεμπε για να θυμούνται τον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία Του. Τώρα ; Δημοφιλέστερο όνομα σε δυτικές χώρες να είναι το όνομα του “προφήτη” μιας άλλης θρησκείας , που – επίσης- δεν έχει Μυστήρια, δεν έχει ειδική ιερωσύνη, δεν έχει αγιαστικές πράξεις, δεν έχει ησυχαστική ζωή…

Βλέπεις στο facebook και στις άλλες σελίδες του διαδικτύου να προβάλλονται τα γενέθλια και οι παγκόσμιες ημέρες !Και συνηθίζουν οι νέοι να “εορτάζουν” ημέρες χωρίς νόημα, ημέρες χωρίς σκοπό! Πολλές “χριστιανικές ομολογίες” πολεμούν οι ίδιες τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, όλες τις Δεσποτικές εορτές ( και φυσικά ούτε κουβέντα για τη τιμή στη Παναγία και τους Αγίους, οι οποίες τιμώνται από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς με Θεία Λειτουργία, δηλαδή με συμ-μετοχή στη Θεία Ευχαριστία, πάλι – δηλαδή- κέντρο της τιμής είναι ο Ιησούς Χριστός ! Και έτσι στο Δυτικό κόσμο, οι αλλοτριωμένοι Χριστιανοί ζουν “γιορτές” και όχι εκκλησιαστικές γιορτές, γεμίζουν το κενό με ταξίδια, φαγητά, ρουλέτα και χαρτιά, δεν ξέρουν βασικά πράγματα των θρησκευτικών εορτών. Και αντί τα παιδιά του Δυτικού κόσμου να έχουν στα δωμάτιά τους εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων, έχουν πια αφίσες ποδοσφαιριστών, τραγουδιστών, ηθοποιών και αυτούς “λατρεύουν” νυχθημερόν ! Τι πιο ωραίο κάθε μέρα το όνομά σου να θυμίζει τον Χριστό ή τους ανθρώπους που δόξασε ο Θεός ( Παναγία, Αποστόλους, Αγίους ) ! Τι πιο ωραίο, κάθε μέρα ,να θυμάσαι τα γεγονότα από τη ζωή του Χριστού, της Παναγίας, τη μνήμη των Αγίων ( και όχι τις παγκόσμιες μέρες της ουρολοίμωξης και της μπριζόλας, τις μέρες της γης, τα γενέθλια κάθε ανθρώπου, γιορτές χωρίς την προοπτική της Αιωνιότητας και της Αθανασίας )και να εορτάζεις με συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας ! Τι πιο ωραίο, κάθε μέρα, να βλέπεις τον Ιησού Χριστό, την Υπεραγία Θεοτόκο, τους Αγίους που ζουν, εν Πνεύματι Αγίω,και προγεύονται τη Βασιλεία των Ουρανών, μέσα στα σπίτια των ανθρώπων,αλλά και στις αγιογραφημένες εκκλησιές !

 Κι όμως, προσπαθώντας να διορθώσετε τα κακώς κείμενα της ρωμαιοκαθολικής ομολογίας, τα γκρεμίσατε όλα και δημιουργήσατε ένα Χριστιανισμό-ιδεολογία, χωρίς Λατρευτικό και Μυστηριακό υπόβαθρο. Περάσατε στο άλλο άκρο και να που έρχονται άλλες θρησκείες ( και όχι χριστιανικές αιρέσεις ) να γεμίζουν το ψυχικό κενό των κατ’ όνομα Χριστιανών του Δυτικού Κόσμου και να επιβάλλουν τα δικά τους ονόματα, τις δικές τους γιορτές ! Έφτασαν στο σημείο, ειδικά η εταιρία Σκοπιά των μαρτύρων του Ιεχωβά ( αλλά τώρα η νοοτροπία κερδίζει έδαφος και προσπαθούν να την επιβάλλουν και μη χριστιανικές θρησκείες ), να ζητούν να καταργηθεί η χρονολόγηση προ Χριστού και μετά Χριστόν ! Η νέα Τάξη πραγμάτων θέλει να διώξει από παντού το όνομα του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων ! Η Νέα Εποχή που ετοιμάζει γοργά το έδαφος για την “αυτοκρατορία του ψευτομεσσία” δεν θέλει να ακούει και να βλέπει πουθενά Χριστιανικά ονόματα, Χριστιανικές εορτές ( με τη σωστή, ορθόδοξη λειτουργία τους), Χριστιανικό ημερολόγιο και χρονολόγιο, δεν θέλει Μυστήρια ( αλλά απλές τελετές ), δεν θέλει ( σωστό, ησυχαστικό ) μοναχισμό, θέλει να ετοιμάσει ( ως πρόδρομος του αντιχρίστου ) το έδαφος . Και το θλιβερό , το τραγικό, είναι ότι σε αυτό ΣΥΝΕΡΓΟΥΝ, χωρίς να το θέλουν, και οι χιλιάδες χριστιανικές ομολογίες των προτεσταντών, ευαγγελικών, πεντηκοστιανών, βαπτιστών, μεθοδιστών κλπ ( και δεν μιλάμε για τις τυπικώς “χριστιανικές” αιρέσεις των μορμόνων, αντβεντιστών και μαρτύρων Ιεχωβά, που έχουν ξεφύγει εντελώς και επαναφέρουν ιουδαϊκές συνήθειες και καταργούν βασικά πιστεύω του Χριστιανισμού ) !!! Καλούμε κάθε καλόπιστο ετερόδοξο Χριστιανό να σκεφτεί και να προβληματιστεί για τη πορεία του Δυτικού Χριστιανισμού και να μελετήσει τις σοφές πρακτικές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και, ίσως, στις πρακτικές της να δει την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος , το οποίο είναι ΠΑΝΤΑ με την Εκκλησία και την οδηγεί σε ΟΛΗ την ΑΛΗΘΕΙΑ (Ιωαν, 16:14 και 16: 13 ) Ορθόδοξη Ιεραποστολή

http://aktines.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4639.html