Για αποστολή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου εδώ christos.vas94@gmail.com.

Σελίδες

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Κελτική μελωδία.

Κελτική μελωδία.



(ένα ποίημα που έγραψα για τους Κέλτες αγίους)

Ένας διαβάτης σκεπτικός και μελαγχολικός πέρασε από  της αγίας Μπρίτζετ το μοναστήρι,
μέσα από τα παράθυρα είδε να καίει ένα μικρό ασημένιο καντήλι,
στην πόρτα της σταμάτησε λίγο πιοτό και τροφή για να ζητήσει
και η γλυκιά φωνή της ηγουμένης βγήκε από μέσα την πικραμένη ψυχή του να φωτίσει.
Αφού η καρδιά του αγαλλίασε από της αγίας τις γλυκές συμβουλές,
το μοναστήρι πίσω του άφησε και έψαλε για του κόσμου τις χαρές.
Στα πράσινα Ιρλανδικά μονοπάτια περπατούσε
και για του Χριστού τον όμορφο κόσμο συνεχώς τραγουδούσε.

Ένα παιδί που τα χείλη του να τραγουδούν είχαν ξεχάσει,
στο μοναστήρι του αγίου Κολούμπα στο Ντέρρυ άθελα του βρέθηκε καθώς τον δρόμο είχε χάσει.
Του αγίου η μελίρρυτη φωνή μέσα στη σιγαλιά της νύχτας αντηχούσε,
γιατρειά η θεόπνευστη ποίηση του για κάθε καρδιά που πονούσε.
Ο άγιος και το παιδί κάτω από τα αστέρια περπάτησαν
και καθώς οι δυο τους έψελναν τα πουλιά του ουρανού μαζί τους κελάηδησαν.
Όλη η φύση γύρω τους πλημμύρισε από ουράνια ευωδία,
από τα χείλη του παιδιού ακούστηκε μία όμορφη μελωδία.

Μία γυναίκα με όψη σκοτεινή στην πύλη του μοναστηριού του αγίου Κέβιν είχε σταματήσει,
την ζωή της στην σκοτεινή θρησκεία των Δρυίδων είχε αφιερώσει και η χαρά της την είχε εγκαταλείψει.
Δίπλα της κάθισε ο άγιος και της μίλησε για του Παραδείσου την χαρά, την μαγεία αυτή εγκατέλειψε και το σκοτάδι που της έκλεινε τα φτερά.
Πέρασε δάση και βουνά, ερημίτισσα έγινε σε νησί μακρινό
και με μόνη συντροφιά τα ζώα και τα πουλιά στέλνει δακρύβρεχτες προσευχές στον φωτεινό ουρανό.

Οι άγιοι της Κελτικής εκκλησίας πάντα να σε συντροφεύουν και ουράνια αγαλλίαση στην καρδιά σου να φέρνουν.
Η Ασπίδα του αγίου Πατρικίου από τους δαίμονες να σε προστατεύει, μέσα σου στις δυσκολίες η καρτερία της αγίας Ίτα να ανατέλλει.  


 


        

5 σχόλια:

Abel-Tasos Gkiouzelis είπε...

Πολύ όμορφο το ποίημα για τους Κέλτες Αγίους αδελφε μου!!!!!!

Μου άρεσε πολύ!!

Συνέχισε να γράφεις!!

Η Αγία που πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου Κέβιν κ απο Δριυτισα έγινε Χριστιανή ποια είναι;

Ξέρουμε το όνομά της;

:)))))))

Χρήστος είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Άβελ! Δεν αναφέρομαι σε συγκεκριμένα πρόσωπα στο ποίημα. Οι άγιοι βοηθούσαν γενικά πολλούς να βρουν την αληθινή πίστη και πολλοί από αυτούς γίνονταν μοναχοί και ασκητές. Ε, μια από αυτούς τους πολλούς ανώνυμους ήταν και αυτή η ασκήτρια.

Abel Gkiouzelis είπε...

Πωωωω!! :))))) Κατάλαβα αγαπητέ αδελφέ μου & πραγματικά είναι πολύ σωστή και ποιητική η σκέψη σου!! Έτσι είναι η ποίηση!! Αναφερεται με ένα ιδιαίτερο ξεχωριστό τρόπο σε αληθινά περιστατικά!! :))))) Και πάλι συγχαρητήρια για το όμορφο ποίημά σου!! Όλοι οι ανώνυμοι Άγιοι της Ιρλανδίας που σίγουρα είναι περισσότεροι από τους γνωστούς να σε σκεπάζουν!!! :))))))))

Ανώνυμος είπε...

δηλαδή η Δρυΐδισσα ήταν θλιμμένη λόγω των πιστεύω της. Όχι γιατί οι Κέλτες είχαν κόψει όλα τα δέντρα για να φτιάξουν πλοία να πολεμάνε, και για να βόσκουν τα οικόσιτά τους... Καλά...

Και ο χριστιανός δεν τής έδειξε καμιά χαρά επί γης και παρόντος, παρά για έναν 'Παράδεισο' που τάχα κάποτε θα βρει σαν πεθάνει. Α, και που ποτέ κανείς δεν έχει αποδείξει ότι υπάρχει. Καλά...

Έχει πλάκα πώς οι πιστοί πολλών θρησκειών παραμυθιάζονται... Αλλά έχει ακόμη μεγαλύτερη πλάκα πώς οι χριστιανοί ιδιαιτέρως, και επίσης κι οι μουσουλμάνοι, θεωρούν τη θρησκεία τους 'ανώτερη'.

Χρήστος είπε...

Θα σου απαντήσω απλώς με μία ανάρτηση, δες εδώ https://proskynitis.blogspot.com/2020/06/blog-post_12.html
Ελπίζω να καταλάβεις και να έρθεις κοντά στην Ορθοδοξία. Να ξέρεις ότι δεν θα δημοσιεύσω άλλα σχόλια σου μιας και δεν επιθυμώ να γίνονται εδώ ανούσιες θρησκευτικές, δογματικές διαμάχες οι οποίες δεν βγάζουν πουθενά.
Σου δίνω απλώς την ευχή, να σε φωτίσει το Άγιο Πνεύμα και να βρεις την Αλήθεια.
Καλή εβδομάδα.