Στον ταπεινό ποιμένα της Ιρλανδίας

Στον ταπεινό ποιμένα της Ιρλανδίας



Σαν υπέροχος ήλιος που σε μία πράσινη κοιλάδα ανατέλλει,
σαν βροχή του φθινοπώρου που γλυκούς ανέμους φέρνει,
σαν υπέροχη μελωδία που μας τραγουδάει μία άρπα Κελτική,
έτσι ήρθες Πατρίκιε και έψαλες το ευαγγέλιο στην Ιρλανδική γη.
Σαν παιδί σε δέσανε με της σκλαβιάς τα δεσμά,
για χρόνια ποίμανες τα πρόβατα για να ποιμάνεις
έπειτα του Χριστού τα παιδιά τα αγαπητά.
Στη γη που αντίκρισες τη σκλαβιά και την ασπλαχνία,
το φως του Χριστού έφερες και την ουράνια ευωδία.
Στα χώματα που ποτίστηκαν από των θυσιών το μαύρο αίμα,
εκκλησίες και μοναστήρια έχτισες και κατέστρεψες των ειδώλων το ψέμα.
Των Δρυίδων έκλεισες τα στόματα τα φαρμακερά, με μάγια σκοτεινά σε απείλησαν μα τους σταμάτησες με της Αγίας Τριάδας την φωτιά.
Το Άγιο Πνεύμα μέσα σου βρήκε μια ζεστή φωλιά, στους πάγους του χειμώνα απτόητος προσευχήθηκες γιατί σε ζέσταινε του Παράκλητου η αληθινή χαρά.
Τα πλάσματα της φύσης τα άγρια και τα μοναχικά,
διπλά σου γαλήνια στέκονταν νιώθοντας την αθώα σου καρδιά.
Από την κατοικία σου στους γλυκούς ουρανούς, στέλνε άγιε την ευλογία σου σε εμάς και σε όλους τους Ιρλανδούς.
Ευλόγησε άγιε την πράσινη και ηρωική Ιρλανδία και στερέωσε αυτή στην γλυκιά Ορθοδοξία.

Βασιλόπουλος Χρήστος.